Τριάντα τρία χρόνια μετά την αποδημία του Στρατή Βελουδάκη του αθόρυβου αλλά γενναίου δασκάλου από την Αγία Γαλήνη, ενός αυθεντικού πατριώτη αγωνιστή που δεν λάκισε ποτέ από την ιδεολογία και τα οράματά του, οι συγχωριανοί του, οι ελάχιστοι της γενιάς του που είναι ακόμα στη ζωή, αλλά και οι νεότεροι που μεγάλωσαν με πλήθος ακουσμάτων από την προσωπικότητα και τον πατριωτισμό του, θα τον θυμηθούν και πάλι…
Την Δευτέρα 22 Αυγούστου τις 8 το βράδυ, λοιπόν, στο θεατράκι του Ίκαρου και Δαίδαλου στον παραλιακό οικισμό, ο καθηγητής Ιστορίας και συγγραφέας Αντώνης Σανουδάκης και ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μανόλης Παντινάκης, θα παρουσιάσουν το βιβλίο τους «Στρατής Βελουδάκης, Στρατιωτικός Υπεύθυνος ΕΛΑΣ Ρεθύμνου, Η Εθνική Αντίσταση Ρεθύμνου», μια έκδοση, αφιερωμένη στον Γιάννη Μαθιουδάκη, κορυφαία μορφή της Αντίστασης από την Κοξαρέ και καθηγητή. Εκείνο το βράδυ, ωστόσο, θα προβληθεί, για κάποια λεπτά που θα συγκινήσουν, και απόσπασμα από την μαρτυρία του, που κατάθεσε στον κ. Σανουδάκη, στα τέλη του 1988, σε βίντεο στο σπίτι του, στο Ηράκλειο, για λογαριασμό της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ηρακλείου και για το βίντεο-αρχείο της Αντίστασης που έχει δημιουργήσει ο ίδιος.
Ο τίτλος του έργου αναφέρεται στο σύνολο των πολεμικών γεγονότων στον νομό Ρεθύμνου απέναντι στους Γερμανούς κατακτητές, όπου ο Βελουδάκης σχεδίασε και ηγήθηκε με πάθος στην υπεράσπιση της πατρίδας, χωρίς ποτέ, θεωρώντας ηθική του υποχρέωση, να διεκδικήσει ανταμοιβές. Ενώ συμμετείχε, επικεφαλής λόχου με αντάρτες του ΕΛΑΣ από το Ρέθυμνο, και στην μάχη της Παναγιάς στα Χανιά. Έλεγε στους συναγωνιστές και συντρόφους του για τον ιερό απελευθερωτικό αγώνα εκείνα τα χρόνια: «Όλοι θέλαμε να αλλάξει η ζωή μας, νομίζω. Γι αυτό τον σκοπό, λέγαμε, βγήκαμε στα βουνά. Πρώτα για ελευθερία και μετά για μια άλλη ζωή καλύτερη από κείνη την οποία ζήσαμε… Οι σημερινοί νέοι αγωνίζονται για να δούνε ένα καλύτερο αύριο, ένα αύριο χωρίς πολέμους, χωρίς αιματοχυσίες, έναν ειρηνικό κόσμο κι όχι έναν κόσμο που να έχει τον κίνδυνο του τρόμου της πυρηνικής ενέργειας και του πυρηνικού πολέμου…»
ΕΠΕΖΗΣΕ ΤΩΝ «ΓΕΝΑΡΙΑΝΩΝ»
Το βιβλίο με τα απομνημονεύματα του Στρατή Βελουδάκη, χαρακτηρίζεται ντοκουμέντο, καθώς η αφήγησή του, ιδιαίτερα παραστατική με πλήθος εικόνων και σχολίων, είναι μοναδική επειδή με τον αρχικαπετάνιο Λεμονιά(Νίκο Παπαδάκη από τις Καρίνες) και τον Γιώργη Τρουλλινό θεωρούνταν οι κορυφαίοι του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ Ρεθύμνου και ήταν ο μόνος που επέζησε των «Γεναριανών» στο Ρέθυμνο το 1945.
Για την αδελφοκτονία που ακολούθησε της απελευθέρωσης από τις δυνάμεις των ναζί μέχρι το τέλος της ζωής του ο Βελουδάκης πονούσε. Η πληγή δεν έκλεισε ποτέ γιατί χάθηκαν σπουδαία στελέχη- μαχητές και παλικάρια από τα βόλια αδερφών και τα έφερνε συχνά στη θύμησή του. Βρέθηκε, λοιπόν, στην πόλη του Ρεθύμνου, αποκαλύπτει σε σημείωμα του αρχείου του, και συμμετείχε στον εορτασμό της αναγνώρισης της Εθνικής Αντίστασης, και κάθισε σε ένα καφενείο δίπλα-δίπλα με ένα πρόσωπο που φανέρωσε εξ αρχής την ιδεολογική όχθη που παραμένει. Όταν, λοιπόν, ο Βελουδάκης του αποκάλυψε την ταυτότητά του, γνωστή στους κύκλους της εθνικοφροσύνης και της μισαλλοδοξίας, αντέδρασε με τη φράση και του φαίνονταν απίστευτο: «Τι μου λες μωρέ! Και πως εγλίτωσες εσύ;»
Στη μαρτυρία του στρατιωτικού του ΕΛΑΣ της «Εθνικής Αντίστασης Ρεθύμνου» περιλαμβάνονται η εξιστόρηση για την συμμετοχή του στο μέτωπο της Αλβανίας, στη δράση του κατά την εισβολή των αλεξιπτωτιστών στα πολεμικά πεδία του Ρεθύμνου και στον τραυματισμό του, στο σύνολο των μαχών του ΕΛΑΣ και στην Παναγιά των Χανίων, στα «Γεναριανά» στο Ρέθυμνο, στην εξορία και στο συνεχή κυνηγητό του για τις πολιτικές του καταβολές. Επίσης δημοσιοποιείται και το πολύτιμο υλικό από το αρχείο του.
Την εκδήλωση της 22ας Αυγούστου, που οργανώνει ο δήμος Αγίου Βασιλείου και οι τοπικοί φορείς, έχει αγκαλιάσει το σύνολο των κατοίκων της Αγίας Γαλήνης αλλά και των αποδήμων, όπως και οι νέοι άνθρωποι του χωριού και της ευρύτερης περιοχής, που εκτίμησαν από αναγνώσεις ή ακούσματα που έχουν, την ανιδιοτελή προσφορά του Στρατή Βελουδάκη, τις αξίες, τα ιδανικά και τα οράματα του για την υπεράσπιση της πατρίδας. Είχε πει ο ομαδάρχης του ΕΛΑΣ Χαρίδημος Δραμιτινός που πολεμούσαν σε μάχες δίπλα-δίπλα: «Ήταν ένας ωραίος άνθρωπος και τον διέκρινε η ειλικρίνεια του σ’ όλα τα θέματα. Πατριώτης με φλογερά αισθήματα, παλικάρι και ως μαχητής μεταξύ των καλυτέρων ήταν ο καλύτερος».
