Ο Ζυλ Μερμέ διασχίζει το Παρίσι με τη φωτογραφική του μηχανή ανά χείρας αναζητώντας το καταλληλότερο σημείο από όπου μπορεί να απαθανατίσει τη γαλλική πρωτεύουσα από ψηλά. Ιδανικότερο από μία στέγη, δεν υπάρχει. Και αυτό ο Γάλλος φωτογράφος το γνωρίζει καλά. Όποτε εντοπίζει συνεργείο που επισκευάζει στέγες, σκαρφαλώνει κι εκείνος μαζί τους στη σκάλα για φτάσει στην κορυφή από όπου όλα μοιάζουν πιο όμορφα. Μαγεμένος από τις φιγούρες των δεξιοτεχνών, με τα στεγνά πρόσωπα από τον ήλιο, ο φωτογράφος καταγράφει τις κινήσεις τους και αποτυπώνει τη γκρίζα θάλασσα στεγών από ψευδάργυρο.
Οι χαρακτηριστικές σκεπές αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της παρισινής κουλτούρας, με τον Ζωρζ Εζέν Οσμάν, γνωστότερο ως βαρόνος Οσμάν, να βρίσκεται πίσω από την κυριαρχία του υλικού αυτού, στο πλαίσιο της επαναστατικής αναδιαμόρφωσης του Παρισιού της οποίας ηγήθηκε. Ο πολεοδόμος, με τη στήριξη της γαλλικής προεδρίας, λέγεται ότι κατεδάφισε σχεδόν το 60% των κτιρίων της πόλης, δίνοντας νέα πνοή στην πρωτεύουσα, κατασκευάζοντας τα περίφημα βουλεβάρτα, γέφυρες, το δάσος της Βουλώνης, το σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης και τις χαρακτηριστικές σοφίτες σκεπασμένες με στέγες ψευδάργυρου.
Ο φωτογράφος μιλώντας στο δίκτυο France 24 εξηγεί ότι επιδιώκει μέσα από τις λήψεις του να ενισχύσει τις προσπάθειες για να αναγνωριστεί η τεχνογνωσία των κατασκευαστών των στεγών από την UNESCO και να ενταχθούν στον κατάλογο άυλης κληρονομιάς, τη στιγμή δε που το επάγγελμά τους αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής.
Φιλοδοξία του Μερμέ είναι με τη δουλειά του να εμπνεύσει τη νέα γενιά, ώστε να αγκαλιάσουν με την ίδια αγάπη την τέχνη των παλαιότερων και να συνεχίσουν το έργο τους, το οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει «Haute couture».
Βέβαια, ο ψευδάργυρος δεν αποδεικνύεται ιδιαίτερα φιλικός για τους κατασκευαστές, την ώρα που η παρισινή πρωτεύουσα, όπως πολλές ακόμα ευρωπαϊκές και μη πόλεις, βιώνουν συνθήκες ακραίας ζέστης. Οι στέγες από ψευδάργυρο απορροφούν θερμότητα, με τους τεχνίτες να λένε χαριτολογώντας στην κάμερα του γαλλικού δικτύου ότι μπορούσαν να ψήσουν ακόμα και αυγό πάνω στην επιφάνεια όταν η θερμοκρασία τους περασμένους μήνες ξεπέρασε ακόμα τους 55 βαθμούς Κελσίου, με τον ήλιο να καίει τα χέρια και το δέρμα τους.
Προβληματική, ωστόσο, αποδεικνύεται και για τους κατοίκους η τοποθέτηση της λαμαρίνας, αφού η ζέστη που προκαλείται είναι αφόρητη.
Η Οντ Μισέλ εξηγεί στο France 2 ότι χρειάστηκε να τοποθετήσει ειδικές κουρτίνες για ηλιοπροστασία και χαρακτήρισε «φούρνο» το διαμέρισμά της αφού η ζέστη που προκαλείται από την οροφή μπορεί να φτάσει ακόμα και τους 60 ή 70 βαθμούς σε περιόδους καύσωνα.
Ο αντιδήμαρχος του Παρισιού, Εμανουέλ Γρεγκουάρ, τόνισε στον Le Nouvel Economiste, ότι με στόχο την προστασία των κατοίκων από τις επιπτώσεις του καύσωνα, υποστηρίζονται διάφορες λύσεις, όπως οι «πράσινες» στέγες και η εγκατάσταση λευκών στεγών με υψηλή ανακλαστικότητα για μείωση της θερμοκρασίας των κτιρίων. Ειδικότερα, δήλωσε ότι η μόνωση των στεγών από ψευδάργυρο μπορεί να βελτιώσει τη θερμική άνεση των κτιρίων, χωρίς να επιδρά στην ταυτότητά τους.
Μία από τις καινοτομίες που δοκιμάζονται για να μειώσουν την αίσθηση θερμότητας στο εσωτερικό των κατοικιών εφαρμόζεται από την νεοφυή επιχείρηση Roofscape, η οποία δημιουργεί παρτέρια σκεπάζοντας τη λαμαρίνα.
Σύμφωνα με την εταιρία οι ξύλινες πλατφόρμες που στήνονται και καλύπτουν τη στέγη μπορούν να περιορίσουν τη θερμοκρασία σε ποσοστό ακόμα και κατά σχεδόν 50%.
Όπως εξηγούν οι αρμόδιοι, μία επιφάνεια ψευδάργυρου αν εκτεθεί στον ήλιο μπορεί να φτάσει τους 80 βαθμούς Κελσίου κατά τη διάρκεια καύσωνα – με θερμοκρασία που αγγίζει τους 40 βαθμούς Κελσίου. Η θερμότητα διαχέεται στη σοφίτα και «πυρώνει» την κορυφή των κτιρίων και κατά συνέπεια τα διαμερίσματα.
Οι αρχιτέκτονες της επιχείρησης έπειτα από έρευνες διαπίστωσαν ότι όταν το θερμόμετρο έδειχνε 35,8 βαθμούς Κελσίου το καλυμμένο σημείο με την ξύλινη πλατφόρμα έφτανε τους 35,7 βαθμούς, ενώ το απροστάτευτο ξεπερνούσε τους 67 βαθμούς!
Τα ξύλινα πλαίσια μπορούν να φιλοξενήσουν φυτά, όπως αχιλλέα, φασκόμηλο, λεβάντα, δάφνη που αντέχουν στις υψηλές θερμοκρασίες, αλλά και προσελκύουν επικονιαστές.
Με αυτόν τον τρόπο, επομένως, ενισχύεται η βιοποικιλότητα της πόλης, καταπολεμάται το φαινόμενο της αστικής θερμικής νησίδας και πρασινίζει ο παρισινός ορίζοντας.
Επιπλέον, με ειδικό σύστημα αποθηκεύεται το βρόχινο νερό, το οποίο στη συνέχεια διοχετεύεται στα φυτά, εξοικονομώντας νερό σε περιόδους λειψυδρίας.
Την ώρα που ειδικοί εκτιμούν ότι το Παρίσι τα επόμενα χρόνια θα βιώσει συνθήκες Καμπέρας με παρατεταμένες περιόδους ξηρασίας και ζέστης, λύσεις όπως εκείνη της Roofscape κρίνονται επιτακτικές και απαραίτητες.
