Την προστασία και ανάδειξη του αυτοφυούς δάσους φοινίκων στον Άγιο Νικήτα των Αστερουσίων ζητάει με την κατάθεση σχετικής Ερώτησης προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος & Ενέργειας ο αν. Τομεάρχης Ανάπτυξης & Επενδύσεων Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Βουλευτής Ηρακλείου Χάρης Μαμουλάκης, με την συνυπογραφή των Βουλευτών Σωκράτη Βαρδάκη και Νίκου Ηγουμενίδη.
«Το φοινικόδασος του Αγίου Νικήτα, δίπλα στη Μονή του Αγίου Νικήτα, κοντά στο χωριό Αχεντριάς στα Αστερούσια Όρη, ένα σημείο που αποτελεί μέρος του Παγκόσμιου Δικτύου Αποθεμάτων Βιόσφαιρας της UNESCO, χρειάζεται προστασία» αναφέρει σε δήλωσή του ο Χάρης Μαμουλάκης τονίζοντας: «Πολύ λίγες συστάδες του συγκεκριμένου οικότοπου καταγράφονται στην Κρήτη και με τις κατάλληλες ενέργειες από την πλευρά της Πολιτείας μπορεί να αναδειχθεί και να αποτελέσει ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα για την ευρύτερη περιοχή. Γι’ αυτό και καλούμε τον αρμόδιο Υπουργό να ενημερώσει την τοπική κοινωνία για το εάν και σε ποιες ενέργειες σκοπεύει να προβεί, προκειμένου να μην χαθεί αυτός ο σπάνιος οικότοπος.».
Όπως αναφέρεται στην Ερώτηση, 18 τύποι οικοτόπων κοινοτικού ενδιαφέροντος βρίσκονται στα Αστερούσια Όρη, τα οποία έχουν ενταχθεί στο Παγκόσμιο Δίκτυο Αποθεμάτων Βιόσφαιρας του Προγράμματος Άνθρωπος και Βιόσφαιρα της UNESCO. Ένας από αυτούς είναι το φοινικόδασος του Αγίου Νικήτα, ένα αυτοφυές δάσος φοινίκων Phoenix Theophrasti, σπάνιο και ενδημικό είδος το οποίο απαντάται στην Κρήτη και στην Νοτιοδυτική Τουρκία και προστατεύεται από το Π.Δ. 67/81 και από τη Συνθήκη της Βέρνης, ενώ το ίδιο το φοινικόδασος χαρακτηρίζεται ως οικότοπος προτεραιότητας από την Ευρωπαϊκή Ένωση (92/43/ΕΟΚ).
Τα περισσότερα από 800 φοινικόδεντρα έχουν επιβιώσει της βόσκησης κυρίως χάρη στην περίφραξη που έχει τοποθετηθεί από τη δασική υπηρεσία, ωστόσο τίποτα περισσότερο δεν έχει γίνει για την ανάδειξη του ιδιαίτερου κάλλους του αυτοφυούς δάσους καθώς και της περιοχής. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι σε πολύ κοντινό σημείο βρίσκεται ο ιστορικός σπηλαιώδης ναός του Αγίου Νικήτα ο οποίος λειτουργούσε κυρίως ως ερημητήριο και σκήτη πνευματικής άσκησης από τους μοναχούς της Μονής Κουδουμά και χρονολογείται από τον 17ο αιώνα.