Μεγάλη συζήτηση προκάλεσε το θέαμα που είδαν οι πολίτες στο Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας, αλλά και πολλοί Έλληνες από τα Μαζικά και Διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης, στην παρέλαση για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου.
Στην αρχή όλοι νόμιζαν ότι ήταν μαθήτριες παρέλασης κάποιου Σχολείου αφού ήταν ντυμένες όπως τα άλλα παιδιά και βάδιζαν στον ίδιο σχηματισμό μαζί με τα υπόλοιπα Σχολεία κρατώντας την Ελληνική Σημαία. Όμως λίγο πριν φτάσουν στους επισήμους άρχισαν να κινούνται μιμούμενες ανθρώπους με κινητικά προβλήματα.
Είναι λυπηρό το γεγονός ανεξάρτητα εάν θεωρείται μεμονωμένο, την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου, ημέρα εθνικής υπερηφάνειας και περίσκεψης για την ενίσχυση της εθνικής αυτογνωσίας, οι σχολικές εορτές να διακωμωδούνται και οι παρελάσεις να μετατρέπονται σε εκδηλώσεις κομπλεξισμού, σαν μια ημέρα για εκδρομής, θεατρινισμού και διασκέδασης.
Κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια τους λόγους και τη σκοπιμότητα τέλεσης αυτής της κατά κοινή ομολογία απαράδεκτης πράξης, αφού το θέαμα ήταν οικτρό και δεν προκαλούσε ούτε γέλιο, ούτε συγκίνηση. Όσοι το παρακολούθησαν αισθάνθηκαν απλά λύπη και ντροπή για λογαριασμό των «ανάπηρων» κορασίδων που παρελαύναν. Οι ίδιες αργότερα δήλωσαν αθώες και ότι η «παρέλασή» τους είχε αντιπολεμικό νόημα, εμπνευσμένες από μια παλαιότερη διάσημη Βρετανική τηλεοπτική σειρά των Monty Python.
Η δικαιολογία είναι υποκριτική και τα πραγματικά αίτια παραμένουν αδιευκρίνιστα, καθόσον η Εθνική επέτειος δεν εορτάζεται εξυπηρετώντας πολεμικές σκοπιμότητες.
Η 28η Οκτωβρίου εορτάζεται από τους Έλληνες ως απόδοση ενός ελάχιστου φόρου τιμής και ευγνωμοσύνης σε κείνους που πολέμησαν και δεν γύρισαν πίσω, σκοτώθηκαν και σε κείνους που γύρισαν ως ήρωες από το μέτωπο πραγματικά ανάπηροι, για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι να τους τιμούμε και όχι να τους γελοιοποιούμε.
Δεν είναι μόνο ασέβεια στους νεκρούς προγόνους μας αλλά προσβολή για τους συνανθρώπους μας σήμερα που πραγματικά αντιμετωπίζουν διάφορα κινητικά προβλήματα. Η πράξη αυτή αποτελεί ασέβεια προς την Ελληνική Σημαία, στους παρελαύνοντες, στους εκπροσώπους των Αρχών, της Εκκλησίας και κυρίως προς τους θεατές της παρέλασης, που είναι βέβαιο ότι δεν τους αρέσει η απρέπεια και η γελοιοποίηση.
Παρά ταύτα τα πραγματικά αίτια και η σκοπιμότητα της αναφερόμενης αυτής ακτιβιστικής κίνησης υπάρχουν κρυμμένα στο μυαλό των εμπνευστών και καθοδηγητών της, τα οποία η κοινωνία οφείλει να τα ανακαλύψει. Ήταν ένας πονηρός τρόπος διαμαρτυρίας κατά των παρελάσεων, κατά των Εθνικών εορτών, κατά της ιστορικής μνήμης και των πατροπαράδοτων ιδανικών των Ελλήνων, για την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια.
Δυστυχώς οι κομματικές και κυρίως οι ακροαριστερές παρωπίδες, δεν αφήνουν τη νεολαία να δει την πραγματικότητα γι’ αυτό και από καιρό εις καιρόν απασχολούν την επικαιρότητα ιδέες για την κατάργηση των παρελάσεων, την κατάργηση ή τη διατήρηση του μαθήματος των θρησκευτικών. Τα παιδιά πηγαίνουν στα σχολεία χωρίς να μορφώνονται πραγματικά και πολλοί μαθητές σήμερα δεν μπορούν να ξεχωρίσουν αν είπαμε «όχι» στους Ιταλούς, στους Γερμανούς ή αν πρόκειται για κάποιο έργο που παίχτηκε σε κάποιο τηλεοπτικό ριάλιτι.
Υπάρχουν όμως οι αγώνες που έδωσαν οι πρόγονοί μας για να μπορούμε να ζούμε ελεύθεροι σε μια δημοκρατική χώρα.
Πρέπει να έχουμε μνήμη να γνωρίζουμε τα ιστορικά γεγονότα. Μόνο οι λαοί που τιμούν και σέβονται την ιστορία τους έχουν μέλλον. Διαφορετικά ξεχνούν, δεν αντιδρούν, δεν εργάζονται, δεν ενδιαφέρονται, πέφτουν σε κοινωνική παρακμή, εξασθενούν και παραδίδονται χωρίς αντίσταση, υποδουλώνονται και εξαφανίζονται.
Το «όχι» μπορεί να το ερμηνεύσει ο κάθε Έλληνας με το δικό του τρόπο. Εκείνο που πρέπει απαραίτητα να διατηρήσει είναι το όραμά του για την πατρίδα. Να βάλει τέλος στους ξενοκίνητους διχασμούς, δίνοντας καθημερινή μάχη κυρίως με τον κακό τους εαυτό και μεταφέροντας τα ιστορικά μηνύματα του παρελθόντος στη νέα γενιά, να οικοδομήσει ένα καλύτερο Ελληνικό μέλλον.