Η αναθεώρηση των δημόσιων πολιτικών και η αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου είναι αναγκαιότητα που αναδείχθηκε και από την πανδημία που έπληξε τον κόσμο και την πατρίδα μας.
Η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, της γνώσης και της τεχνολογίας αλλά και του ανθρώπινου δυναμικού πρέπει και μπορεί να συνδυάσει την ανάγκη επανεκκίνησης της οικονομίας με το νέο αναπτυξιακό και παραγωγικό πρότυπο που θα σέβεται απόλυτα το περιβάλλον και θα εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και στο πλαίσιο του, την κοινωνική δικαιοσύνη και την τοπική ωφέλεια.
Με το παρόν θέλω να επικεντρώσω στο Λιμάνι του Ηρακλείου με την ευρύτερη έννοια, αφού η συζήτηση των τελευταίων ημερών εκτός από τις αντιφάσεις στις πολιτικές, τις ανάγκες και τα προβλήματα που προκαλούνται, αναδεικνύει και την ατολμία αρχών και όλων μας.
Το πρόβλημα ξεκινά από το γεγονός ότι το Λιμάνι του Ηρακλείου που είναι ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας και με τη στρατηγική του θέση στη Μεσόγειο δεν έτυχε ιδιαίτερου στρατηγικού σχεδιασμού για τον ρόλο του σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο και σε συνδυασμό βέβαια με την αναπτυξιακή ταχύτητα της Κρήτης.
Οι αντιφάσεις των σχεδιασμών, οι συναρμοδιότητες Υπουργείων με διαφορετικές προτεραιότητες, ο θεσμικός παραγκωνισμός Περιφέρειας και Δήμου Ηρακλείου, συνθέτουν ένα θολό τοπίο που οφείλει η Κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει άμεσα και κυρίως να διασφαλίσει ότι η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, την οποία επιδιώκει θα γίνει με τρόπο ώστε να υπηρετείται το δημόσιο συμφέρον.
Οι διαμαρτυρίες των φορέων και η δημόσια συζήτηση ανέδειξαν την αδήριτη ανάγκη για διαφορετική αντιμετώπιση του Ενετικού Λιμένος και της χερσαίας ζώνης του, που εξυπηρετεί δημότες και κατοίκους Ηρακλείου και συλλόγους με εκπαιδευτικές και αθλητικές δραστηριότητες, με διαχωρισμό από το εμπορικό και επιβατικό Λιμάνι και την διαμετακομιστική δραστηριότητα. Ο Διαχωρισμός έχει ήδη γίνει και σωστά με το φρούριο Κούλε, τα Νεώρια και τις αντίστοιχες ζώνες τους.
Είναι όμως ευκαιρία ταυτόχρονα να δούμε ευρύτερα το θέμα της χερσαίας λιμενικής ζώνης από τα Λινοπεράσματα μέχρι την Αλικαρνασσό που αφορά τους Δήμους Ηρακλείου και Μαλεβιζίου και την ευρύτερη αξιοποίηση και διαχείρισή της.
Πολιτεία και Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να συνεννοηθούν, να διαβουλευθούν με τους πολίτες και τους φορείς που πήραν την πρωτοβουλία για το Ενετικό Λιμάνι και να λάβουν αποφάσεις που θα οδηγήσουν μπροστά.
Η επιμονή της κυβέρνησης να προχωρήσει στην υλοποίηση του σχεδίου που είχε προδιαγραφεί από το 3ο μνημόνιο για την παραχώρηση του Λιμένα Ηρακλείου, επιβάλλει δύο ταυτόχρονες αποφάσεις:
1. Τον διαχωρισμό του Ενετικού Λιμένα και της αντίστοιχης ζώνης, με απόδοση και παραχώρηση της διαχείρισης τους στο Δήμο Ηρακλείου, με δημιουργία ειδικής λιμενικής υπηρεσίας ή φορέα.
2. Την απόδοση της Χερσαίας ζώνης από τα Λινοπεράσματα εως την Αλικαρνασσό στους αντίστοιχους Δήμους Μαλεβιζίου και Ηρακλείου προκειμένου να ενταχθούν στον τοπικό αναπτυξιακό σχεδιασμό και να αξιοποιηθούν προς όφελος των τοπικών κοινωνιών.
Να τολμήσουμε τώρα όλοι μαζί, Δημοτικές αρχές, συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις μια νέα θεώρηση της παραλιακής ανάπτυξης, ώστε να προχωρήσει η στροφή του Ηρακλείου και της ευρύτερης περιοχής προς τη θάλασσα που ξεκίνησε πριν από χρόνια, αλλά δεν ολοκληρώθηκε.