Το βλέμμα της παγκόσμιας κοινότητας είναι στραμμένο στις ΗΠΑ και στον νέο αλλά γνώριμο ένοικο του Λευκού Οίκου Ντόναλντ Τράμπ. Η ορκωμοσία του στις 20 Ιανουαρίου θα σημάνει την έναρξη της δεύτερης θητείας του στην προεδρία και την εφαρμογή του σχεδίου «Πρότζεκτ 2025» των πολιτικών του για να κάνει την «Αμερική σπουδαία ξανά». Η επιστροφή του Ντόναλντ Τράμπ στον Λευκό Οίκο είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσει μια «άκρως ενδιαφέρουσα περίοδο», καθώς όπως πολλές φορές έχει δηλώσει είναι έτοιμος να συγκρουστεί με τους πάντες προκειμένου να υλοποιήσει το όραμά του για τον κόσμο και την Αμερική.
Είναι γνωστό ότι ο μεγαλύτερος φίλος και σύμμαχος της Αμερικής στην Ευρώπη το Ηνωμένο Βασίλειο, έπαυσε να είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την 1η Φεβρουαρίου του 2020, κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Ντόναλντ Τράμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, γι’ αυτό και η επανεκλογή του προκαλεί προβληματισμούς, προκλήσεις και αλλαγές στο σημερινό Ευρωπαϊκό τοπίο. Ο Τράμπ προεκλογικά έχει δηλώσει πολλά και μεταξύ αυτών δύο τα κυριότερα: Πρώτον τη μείωση των αμυντικών δαπανών των ΗΠΑ προς το ΝΑΤΟ και δεύτερον την επιβολή δασμών στα Ευρωπαϊκά προϊόντα και άλλων ακόμη χωρών εισαγωγής προς τις ΗΠΑ.
Είναι πολλά τα ερωτήματα που προκύπτουν γύρω από το αναφερόμενο θέμα, αλλά κυρίως εκείνο που προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι να δούμε ποιοι στην ουσία ωφελούνται από μια ενδεχόμενη κατάρρευση της Ε.Ε. και ποιοι βλάπτονται από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την ισχυροποίησή της.
Η Ενωμένη Ευρώπη αδιαμφισβήτητα υπήρξε και διατηρείται ακόμη παρά την οικονομική κρίση, μία μεγάλη παγκόσμια πολιτική και οικονομική δύναμη.
Ο χρόνος κυλούσε αργά και σταθερά υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ευρωπαίοι εταίροι είχαν φθάσει στους είκοσι οκτώ και πολλοί λαοί ακόμη και η Τουρκία εκδήλωναν έντονα την επιθυμία να ενταχθούν στην Ευρώπη.
Στο πέρασμα του χρόνου η Ευρώπη αναδείχθηκε ένας ελκυστικός οικονομικός προορισμός και το ευρώ είχε γίνει ισχυρότερο από το δολάριο, κυριαρχώντας στις παγκόσμιες αγορές. Το ευρώ υποχώρησε μετά την παγκόσμια υγειονομική κρίση και την ενεργειακή κρίση που προκάλεσε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Μετά την οικονομική κρίση του 2008 πυροδοτήθηκε ένας περίεργος οικονομικός ανταγωνιστικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε. ο οποίος κυοφορούνταν από το παρελθόν, αλλά εκδηλώθηκε κυρίως στον πόλεμο για την νομισματική κυριαρχία. Το γεγονός της οικονομικής ισχυροποίησης της Ευρώπης ήταν φυσικό να ανησυχήσει τις δύο σύγχρονες υπερδυνάμεις την Αμερική και τη Ρωσία. Υπάρχουν και άλλες οικονομικές δυνάμεις που ανησύχησαν, αλλά αυτές παίζουν δεύτερο ρόλο, αφού οι περισσότερες από αυτές είναι «δορυφόροι» των προαναφερόμενων παγκόσμιων πρωταγωνιστών. Φαινομενικά ακόμη και σήμερα οι σχέσεις Ε.Ε.-ΗΠΑ είναι πάντα καλές και συμμαχικές, αλλά τα τελευταία χρόνια υπάρχουν φανερά «επεισόδια» οικονομικών «εχθροπραξιών» που μαρτυρούν την ύπαρξη ενός οικονομικού πολέμου, που στο παρελθόν θεωρείτο αδιανόητος.
Δεν είναι πρώτη φορά που οι ΗΠΑ και η Ευρώπη κονταροχτυπιούνται για τα συμφέροντα των κολοσσιαίων πολυεθνικών τους, γιατί ο κίνδυνος εξάντλησης των ενεργειακών αποθεμάτων και ο οικονομικός ανταγωνισμός καθιστούν το πρόβλημα εντονότερο σήμερα.
Είναι βέβαιο ότι οικονομικός πόλεμος συμφερόντων για την κυριαρχία αναμένεται να κλιμακωθεί από την πλευρά των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συνεπώς θα μπορούσε κάνεις να υποπτευθεί ότι μέσα σε αυτόν τον εξελισσόμενο οικονομικό πόλεμο, η οικονομική κρίση, οι χρεωκοπίες μελών-κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι αποχωρήσεις των γνωστών κρατών «δορυφόρων» των ΗΠΑ, ήταν μεθοδευμένες.
Μετά από τα παραπάνω συμπεραίνεται ότι ο σοβαρότερος κίνδυνος για την ειρήνη στην σύγχρονη εποχή είναι ο οικονομικός πόλεμος των ΗΠΑ με την Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ακήρυκτος πόλεμος.. Δύσης εναντίον Δύσης.