Κανένας δε θα μπορούσε να αμφισβητήσει τις αναπτυξιακές δυνατότητες στην Κρήτη.
Εύκολα όμως τίθεται εν αμφιβόλω το πως αυτές οι δυνατότητες μπορούν να κεφαλαιοποιηθούν.
Κι αυτό είναι εύλογο, αν ρίξει κανείς – έστω και – μια επιφανειακή ματιά στην χωρίς σχεδιασμό, χωρίς στρατηγική, χωρίς στόχευση, άναρχη κι αποσπασματική υλοποίηση έργων στο νησί.
Σε ποιους αποφέρει, όμως, οφέλη αυτή η μεγέθυνση που στην πραγματικότητα θυσιάζει την αναπτυξιακή προοπτική του νησιού;
Στους «λίγους», ενώ την ίδια στιγμή καταστρέφει φυσικούς πόρους, σπαταλά οικονομικούς πόρους και καταδικάζει – με διαφορετικούς τρόπους – ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Όλα τα παραπάνω βρίσκουν εφαρμογή στη συζήτηση για το μεγάλο έργο του νέου αεροδρομίου Καστελίου, που αποτελεί μόνο ένα παράδειγμα για το πως η μακροπρόθεσμη προοπτική υπονομεύεται στο «όνομα» της «Ανάπτυξης Τώρα»!
Κι αυτό γιατί πάμε «πρόσω ολοταχώς» για ένα νέο αεροδρόμιο που θα κοστίσει πολλαπλάσιο ποσό από ότι θα στοίχιζε η αναβάθμιση του υφιστάμενου.
Θα έχει ολέθριες περιβαλλοντικές συνέπειες στην δεύτερη πιο εύφορη πεδιάδα της Κρήτης, τα βάρη στις πλάτες του φορολογούμενου θα μεγαλώσουν, ο χρόνος πτήσης θα αυξηθεί λόγω της γεωγραφίας της περιοχής, ενώ ακόμη και το κόστος για τον ταξιδιώτη θα εκτοξευθεί, με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει τόσο για τους Κρητικούς όσο και για τους τουρίστες που, κατά τα άλλα, τόσο πολύ θέλουμε να προσελκύσουμε!
Και φυσικά , αναπόφευκτα, προκύπτει το ερώτημα για το τι θα απογίνει το υφιστάμενο αεροδρόμιο του Ηρακλείου, αν και όταν λειτουργήσει ο νέος αερολιμένας!
Ένα τέτοιο έργο, όπως αυτό του αεροδρομίου στο Καστέλι, που στοχεύει να προσελκύσει περισσότερους επισκέπτες και να συμβάλλει στην ανάπτυξη και ευημερία, θα αποτύχει, αν δεν προηγηθούν τα απαραίτητα έργα υποδομών, μουσεία, οδικό δίκτυο – πέραν της αναβάθμισης του ΒΟΑΚ – μαρίνες, βιολογικοί καθαρισμοί παντού στην Κρήτη, υπερεπάρκεια νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, αποτελεσματική διαχείριση αποβλήτων, προσβασιμότητα χώρων σε ανθρώπους με ειδικές ανάγκες – όχι μόνο ΑΜΕΑ – και πολλά άλλα.
Ωστόσο, ρίχνοντας το βλέμμα στον Τουρισμό δε θα πρέπει να θεωρούμε ότι αρκούν τα έργα.
Πρώτιστο θέμα θεωρώ ότι είναι η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου προκειμένου να αμβλυνθεί η εποχικότητα.
Να καταφέρουμε δηλαδή να προσελκύουμε επισκέπτες που ανήκουν σε ανώτερα οικονομικά στρώματα, που δε θα αποζητούν μόνο «ήλιο και θάλασσα», αλλά θα επιθυμούν να γνωρίσουν την Κρήτη σε όλες τις εκφάνσεις της – την Ιστορία, τον Πολιτισμό, τη Γαστρονομία της και πολλά ακόμη.
Είναι καίριο και θα αποδειχθεί καταλυτικό και για την Οικονομία του νησιού να έχουμε επισκέπτες καθ’όλη τη διάρκεια του έτους ώστε και οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό να πάψουν να εργάζονται εποχικά. Ο Τουρισμός συμβάλλει κατά 20% σήμερα στο ΑΕΠ της χώρας και θα μπορούσε κάλλιστα το ποσοστό αυτό να διπλασιαστεί, με άμεσα και πολλαπλά οφέλη για όλους.
Η άλλη μεγάλη συζήτηση είναι αυτή γύρω από τον Βόρειο Οδικό Άξονα, με την Κρήτη να είναι η μοναδική Περιφέρεια της χώρας που έχει «μείνει» χωρίς ένα σύγχρονο, ασφαλή αυτοκινητόδρομο. Σαφώς και η Οδική Ασφάλεια και ένας σύγχρονος τρόπος μετακίνησης (σε πρώτη φάση στο βόρειο μέτωπο της Κρήτης) πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα, αλλά σε καμία περίπτωση ικανοποιώντας συμφέροντα «ημέτερων», αλλά αντιθέτως ικανοποιώντας τις ανάγκες των πολιτών αλλά και προτάσσοντας την ενίσχυση της εργασίας σε βάθος χρόνου.
Απέναντι στο τεράστιο αεροδρόμιο – καρμπόν του «Ελευθέριος Βενιζέλος» και των αυτοκινητόδρομων, η εναλλακτική πρόταση τόσο για τις αερομεταφορές όσο και για τον οδικό άξονα περιλαμβάνει επέκταση και βελτίωση των υφιστάμενων αεροδρομίων της Κρήτης αλλά και διασύνδεσή τους, από τα Χανιά μέχρι τη Σητεία, με ένα σύγχρονο σιδηρόδρομο, με δύο κάθετες γραμμές, που και μειώνουν το κόστος – οικονομικό και οικολογικό – αλλά και δημιουργούν θέσεις εργασίας στις τεχνολογίες ηλεκτροκίνησης.
Η Ανάπτυξη στην Κρήτη μπορεί να γίνει πραγματικότητα! Αρκεί να ξεκαθαριστεί η στόχευση και μοναδική επιδίωξη να είναι το κοινό καλό, για το μέλλον και την αξιοπρέπειά μας!