Οι σκύλοι μπορούν να θεωρούνται οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου, όμως στις φυλακές των ΗΠΑ έχουν μετατραπεί στον χειρότερο εφιάλτη, με τα τετράποδα να ακρωτηριάζουν και να δαγκώνουν κρατούμενους, μέχρι και εκπαιδευτές ή φύλακες. Τα περιστατικά είναι εκατοντάδες κάθε χρόνο, σε βαθμό που έχει επέμβει το Παρατήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Πολιτείες αποφεύγουν επίτηδες να κρατούν αρχεία, για να μην δεχτούν επικρίσεις.
Η αρθρογράφος του Insider, Hannah Beckler, σε εκτενή έρευνα που έκανε, επικοινώνησε με δεκάδες σωφρονιστικά ιδρύματα, ειδικούς, αστυνομικούς και πρώην κρατούμενους, για να καταγράψει την κατάσταση που επικρατεί.
Αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον 23 φυλακές σε οκτώ Πολιτείες (Αριζόνα, Κονέκτικατ, Ντέλαγουερ, Ιντιάνα, Αϊόβα, Μασαχουσέτη, Νιου Τζέρσεϊ, Βιρτζίνια) χρησιμοποιούν σκύλους κατά των κρατουμένων, ενώ τα τετράποδα εντοπίζονται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε κρατικά σωφρονιστικά ιδρύματα και σε καμία από τις 370 φυλακές υψίστης ασφαλείας των ΗΠΑ.
Ο επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα, Tyler Parry και ο καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Louisville, Charlton Yingling, αναφέρουν ότι ανέκαθεν στις ΗΠΑ οι αρχές χρησιμοποιούσαν σκυλιά -ειδικά στην επαρχία- για να πιάνουν κακοποιούς, κάτι που γίνεται μέχρι τις μέρες μας. Ωστόσο, στις Πολιτείες που υπήρχε καθεστώς δουλείας και στη συνέχεια εντάσεις με Αφροαμερικανούς, οι σκύλοι αποτέλεσαν μέσο καταστολής και συνδέθηκαν σε τέτοιο βαθμό με τις μειονότητες, ώστε να αποκαλούνται «φυλετικός τρόμος», «κυνηγοί νέγρων» και «ανθρωποκυνηγοί».
Πώς χρησιμοποιούνται στις φυλακές
Σε κάθε Πολιτεία αξιοποιούνται διαφορετικά τα σκυλιά στις φυλακές. Παραδείγματος χάριν, στην Αριζόνα εκπαιδεύονται να αναζητούν ναρκωτικά και λαθρεμπόριο στα κελιά, έχουν πάντα φίμωτρο και ορμάνε μόνο μετά από εντολή.
Στην Ιντιάνα, κάνουν περιπολίες και κυνηγούν δραπέτες, ενώ στη Μασαχουσέτη αποτελούν μέσω καταστολής σε περίπτωση εξέγερσης στη φυλακή, εφόσον όμως δοθεί άδεια από τον αρμόδιο υπεύθυνο.
Στην Αϊόβα κάνουν περιπολίες και μπορούν να δαγκώσουν χωρίς εντολή από τον φύλακα, ενώ στη Βιρτζίνια πάντα συνοδεύουν τους φύλακες σε οποιαδήποτε δραστηριότητα και επιτίθενται ως καψόνι στους κρατούμενους, ειδικά σε φυλακές με έγκλειστους για μικρο αδικήματα.
Κοινός παρανομαστής σε όλες τις περιπτώσεις όμως, είναι η σωματική και ψυχολογική βία που μπορεί να ασκήσει ο σκύλος. Σε ένα κλειστό χώρο που δεν υπάρχει διαφυγή, το γάβγισμα και το ενδεχόμενο επίθεσης -πόσο μάλλον άμα συμβεί- λειτουργούν όπως μια εικονική εκτέλεση, αφού σπάει το ηθικό του κρατούμενου.
Η σκληρή εκπαίδευση και οι πιθανοί στόχοι στο σώμα
«Αν ένας σκύλος δαγκώνει τον στόχο και τον εκπαιδευτή, είναι χαμένη υπόθεση και πάει σε απόσυρση», λέει ο Dave Blosser, που εκπαιδεύει εκατοντάδες σκύλους για να αξιοποιηθούν στις φυλακές. Σύμφωνα με τον ίδιο, στην εκπαίδευση το ζώο επιτίθεται πάντα σε μια πάνινη κούκλα ή σε ένα ψεύτικο χέρι, που φοράει ο εκπαιδευτής, ο οποίος κάνει ήχους πόνου και φόβου, ώστε να συνηθίσει το τετράποδο και να μην σταματήσει.
Έτσι, το δάγκωμα ενός σκύλου φύλακα σε σωφρονιστικό ίδρυμα, είναι αρκετά ισχυρό για να τρυπήσει λαμαρίνα και στον άνθρωπο μπορεί σε δεύτερα να σπάσει κόκκαλα, να διαλύσει μύες και να βγάλει το δέρμα. Οι περισσότερες επιθέσεις πραγματοποιούνται όταν οι κρατούμενοι είναι στο έδαφος και σε πολλές περιπτώσεις δεμένοι με χειροπέδες. Το κεφάλι, ο λαιμός και τελευταίος ο κορμός είναι οι πιο πιθανοί στόχοι, ενώ τουλάχιστον το 30% των επιθέσεων θεωρείται σοβαρό, με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις το άτομο να μένει με μόνιμη αναπηρία ή παραμόρφωση.
Εντούτοις, επειδή οι Πολιτείες δαπανούν πλέον λιγότερα χρήματα στην αστυνομία για εκπαίδευση και εξοπλισμό, σε συνδυασμό με την πρόσληψη ακατάλληλων ατόμων με βίαιες πεποιθήσεις, ο έλεγχος έχει αρχίσει να χάνεται. Σε πολλές περιπτώσεις, οι σκύλοι επιτίθενται χωρίς εντολή και δαγκώνουν πάνω από μια φορά, ενώ υπάρχουν πολλά περιστατικά, όπου στόχοι έγιναν οι δεσμοφύλακες, αλλά και οι εκπαιδευτές.
«Πριν κάποια χρόνια θα έμοιαζε παράξενο, αλλά πλέον ανταλλάσουμε φωτογραφίες από την εκπαίδευση και την πορεία των σκύλων που έχουμε εκπαιδεύσει. Έχω δει μια νεαρή εκπαιδεύτρια με κομμένο λαιμό από τον σκύλο της και έναν φύλακα χωρίς δάχτυλα, γιατί του επιτέθηκε στη βόλτα», λέει ο Dave Blosser.
Πού καταλήγουν μετά τη συνταξιοδότηση
Τα σκυλιά που εκπαιδεύονται για τις φυλακές, είναι συγκεκριμένες ράτσες -όπως γερμανικοί ποιμενικοί, βέλγικοι και ντόμπερμαν- και μαθαίνουν να είναι ιδιαίτερα επιθετικά, σε βαθμό που πολλές φορές δαγκώνουν μέχρι να χάσουν τα δόντια τους. Αυτό, έχει ως αποτέλεσμα να αποσύρονται γρήγορα και να δημιουργείται ένα σοβαρό ζήτημα για το πού θα καταλήξουν.
Ορισμένες Πολιτείες σαν την Βιρτζίνια, έχουν αυστηρούς νόμους και επιτρέπουν μόνο τους εκπαιδευτές να υιοθετήσουν το σκυλί, ενώ άλλες επιτρέπουν σε πολίτες, χωρίς να χρειάζεται κάποια ειδική άδεια.
Εντούτοις, η πλειοψηφία των περιπτώσεων οδηγείται σε ευθανασία, τόσο γιατί δεν υπάρχουν άτομα που μπορούν να χειριστούν αυτά τα σκυλιά, όσο και γιατί είναι τόσο άγρια, που δεν θα προσαρμοστούν στην καθημερινότητα. «Ένας συνάδελφος είχε εκπαιδεύσει έναν θηλυκό γερμανικό ποιμενικό και ήταν τόσο άγρια που έχασε τέσσερα δόντια σε ένα μόνο δάγκωμα. Μόλις βγήκε στη σύνταξη, της έκαναν ευθανασία, χωρίς δεύτερη σκέψη», λέει ο εκπαιδευτής Dave Blosser.
Σύμφωνα με την αρθρογράφο Hannah Beckler, στις ΗΠΑ υπάρχουν αιτήματα για απόσυρση των σκύλων από τα σωφρονιστικά ιδρύματα ή τουλάχιστον να λαμβάνουν την εκπαίδευση των τετράποδων που αξιοποιούνται στα αστυνομικά τμήματα. Μάλιστα, επικαλείται μελέτες που αναφέρουν ότι οι σκύλοι στις κρατικές φυλακές των ΗΠΑ, δεν φέρνουν κάποιο αποτέλεσμα, γιατί εκεί δεν κρατούνται συνήθως βαριοί ποινικοί ή αντίστοιχες περιπτώσεις. Αντιθέτως, έχει παρατηρηθεί ότι αξιοποιούνται για καψόνια στους φυλακισμένους και να «λύνουν διαφορές» των δεσμοφυλάκων με κάποιον κρατούμενο.
