Θα σας πω απλώς ότι πήγα στην περιοχή με ανοιχτό μυαλό και πολύ καλή διάθεση – δεν με προβλημάτισε καθόλου προτού πάρω το σπίτι ότι οι γείτονές που ήταν Ρομά.
Έφυγα με τόσο κακά συναισθήματα που τρομάζω ακόμα και σήμερα όταν τα σκέφτομαι – υπό μία έννοια «ρατσιστής».
Αν είχα απέναντί μου κατάξανθους Νορβηγούς υπηκόους και έβαζαν δυο και τρεις φορές την εβδομάδα, μέχρι τα ξημερώματα, στην διαπασών το «τσικουλάτα – τσίκι – τσίκι τα» (ή έστω κάποια σκανδιναβική electronica) ή αν με έφτυναν στο πρόσωπο μέρα μεσημέρι, χωρίς κανέναν προφανή λόγο, πάλι έξαλλος θα ήμουν.
Κυρίως θα ήμουν έξαλλος και βαθιά λυπημένος κάθε φορά (και ήταν κάμποσες) που θα έβλεπα ανήλικα κορίτσια, 12, 13 14 χρονών, σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, είτε ήταν ξανθά, είτε μελαχρινά.
Όποιος δεν αναγνωρίζει λοιπόν ότι κατά κανόνα οι συμπεριφορές των Ελλήνων Ρομά στους καταυλισμούς είναι αντικοινωνικές (επιεικώς), δεν ενδιαφέρεται να τους βοηθήσει. Απλώς στρουθοκαμιλίζει, περιφέροντας την «ευαισθησία» ως λάβαρο ηθικής ανωτερότητας, ενώ στην προκειμένη περίπτωση είναι απλώς υποκρισία, αναισθησία και μάλλον σκληρότητα.
Οι Ρομά δεν χρειάζονται λύπηση ή δικαιωματιστές που φωνάζουν να τους αφήσουμε ήσυχους γιατί είναι «ελεύθερα πνεύματα» και δεν υπομένουν τους κανόνες μας.
Οι Ρομά χρειάζονται μια ολοκληρωμένη, μακροχρόνια πολιτική ενσωμάτωσης. Κάτι που στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ. Επειδή προφανώς θα είχε κόστος. Βλέπετε οι Ρομά ψηφίζουν. Και ψηφίζουν κατά κανόνα όποιον τους αφήσει ανεξέλεγκτους, ενίοτε και τους χαρτζιλικώνει.
Η κοινωνικοποίηση όμως δεν θα έρθει με τα επιδόματα που τους προσφέρονται, χωρίς κανέναν ουσιαστικό όρο. Ούτε με «κουμπαγιά», «imagineallthepeople» και ευχολόγια. Η κοινωνικοποίηση θα έρθει σε πρώτη φάση με αυστηρότητα, πειθαρχία, ακόμα και αστυνόμευση.
Εφόσον δεν το κάνουν μόνοι τους, θα πρέπει να υποχρεωθούν να στέλνουν και να κρατούν τα παιδιά τους στα σχολεία, το πρώτο και το βασικότερο. Θα πρέπει να υποχρεωθούν να σταματήσουν να τα παντρεύουν ανήλικα. Θα πρέπει να υποχρεωθούν να τηρούν τους νόμους και τους κανόνες, όπως όλοι οι υπόλοιποι.
Και, ναι, τα παραπάνω μπορούν να συνδεθούν με τα επιδόματα. Ας τους δοθούν κίνητρα για να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, ας τους δοθούν ευκαιρίες σε δουλειές, αν αποδείξουν μέσα από συγκεκριμένες διαδικασίες ότι έχουν την διάθεση να πειθαρχήσουν. Ας τους δοθούν ευκαιρίες και δυνατότητες να αλλάξουν την ζωή τους. Αλλά όχι άνευ όρων. Με παρακολούθηση και μάλιστα συστηματική.
Μόνο με έλεγχο και μόνο αν αρκετά παιδιά αποφοιτήσουν από το σχολείο μπορεί να αρχίσει να αλλάζει η κατάσταση προς το καλύτερο.
Ασφαλώς θα υπάρξουν αντιδράσεις, διότι οι πρώτοι που δεν θέλουν την αλλαγή , αν αυτή συνοδεύεται από υποχρεώσεις, μην ξεγελιέστε, είναι οι ίδιοι οι Ρομά. Και θα αντιδράσουν φυσικά και οι γνωστοί επαγγελματίες «ανθρωπιστές» που με τον τρόπο τους, κρατούν καθηλωμένους τους Ρομά στην σημερινή κατάσταση. Όμως αν κάποια κυβέρνηση θέλει να σκύψει στο πρόβλημα, θα υποστεί αρχικά τις συνέπειες, αλλά θα έχει προσφέρει σε έναν τομέα που ουδείς τόλμησε μέχρι σήμερα.
Η αφετηρία όλων αυτών εντούτοις, σε τούτο νομίζω θα συμφωνήσουμε, πρέπει να είναι ο σεβασμός. Μόνο όποιος επιχειρήσει να τους μιλήσει με σεβασμό, χωρίς να τους κοροϊδέψει, θα κερδίσει την προσοχή τους, έστω και σε πρώτη φάση.
Ο Σωτήρης Τσιόδρας, στην καλύτερη στιγμή του μέχρι σήμερα, τους μίλησε με σεβασμό τ στην Λάρισα και μίλησε με σεβασμό για εκείνους στην τηλεόραση. Έχω την ελπίδα ότι αν πειθαρχήσουν στην καραντίνα και αποφύγουμε τα χειρότερα, θα πειθαρχήσουν και για αυτόν τον λόγο. Επειδή κάποιος τους σεβάστηκε.
Αν στο μέλλον βρεθούν εκείνοι που μαζί με τον σεβασμό θα ακολουθήσουν και στοχευμένη μα αυστηρότερη πολιτική, τότε ίσως κάτι να αλλάξει.
Δεν το πιστεύω, αλλά ούτε ότι θα ζούσα αποκλεισμένος για μήνες πίστευα ποτέ.
Ποιος ξέρει λοιπόν. Σε μια εποχή τόσο παράξενη, παράξενα πράγματα μπορεί να συμβούν.
Υ.Γ. Η αφόρητη και υποκριτική πολιτική ορθότητα: ο Ευαγγελάτος ξεσκίστηκε στα socialmedia επειδή στην Παρασκευή, μιλώντας για τα κρούσματα διαχώρισε εκείνα των Ρομά. Είπε δηλαδή ότι είναι 56 αλλά αν αφαιρέσουμε τα 20, έχουμε 36.
Είμαι ο τελευταίος που θα υπερασπιστεί τον Νίκο Ευαγγελάτο – δεν τον αντέχω για πολλούς λόγους και δεν τον άντεχα ποτέ.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως η προσέγγιση δεν ήταν ρατσιστική, ήταν δημοσιογραφική.
Προφανώς έχει μεγάλη σημασία αν ένας μεγάλος αριθμός κρουσμάτων είναι συγκεντρωμένος σε ένα γεωγραφικό σημείο, λίγων τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Δηλαδή αν τα εκατοντάδες τεστ που έγιναν στον καταυλισμό βγουν θετικάκαι ο Τσιόδρας μας πει αύριο το απόγευμα ότι έχουμε 200 νέα κρούσματα, δεν θα θέλατε να μάθετε πόσα είναι στη Λάρισα και πόσα στην υπόλοιπη Ελλάδας; Δεν δείχνει αυτό αν υπάρχει νέα έξαρση στην κοινότητα ή αν απλώς υπάρχει επιτόπια έξαρση , εντοπισμένη και ελεγχόμενη;
Να το πω αλλιώς. Αν – μακριά από εμάς – ξεσπάσει η επιδημία στα Ανώγεια, και πει ο Ευαγγελάτος και κάθε Ευαγγελάτος, 100 νέα κρούσματα σήμερα, αλλά τα 70 παρουσιάστηκαν στα Ανώγεια, θα είναι ρατσιστής εις βάρος των Ανωγειανών (σιγά μην τολμήσει εδώ που τα λέμε, ούτε ο κορωνοϊός δεν τα βάζει μαζί μας…); Φυσικά και όχι.
Ας σοβαρευτούμε λίγο λοιπόν, δεν είναι ώρα τώρα να κάνουμε επίδειξη ευαισθησίας.
Δημοσιεύτηκε στο sdna.gr