Πριν συμπληρωθούν δέκα μέρες από την έναρξη της σχολικής χρονιάς, διάφορα σχολεία της χώρας και της Κρήτης τελούν υπό κατάληψη. Για διάφορους λόγους, κάποιους σοβαρούς, κάποιους όχι και τόσο. Ας πούμε χάριν συζήτησης ότι για να κάνουν κατάληψη, όλοι οι λόγοι είναι σοβαροί για τους μαθητές. Μόνο που η συγκεκριμένη προσέγγιση πρέπει να επιβεβαιώνεται και στην πράξη.
Να το πούμε αλλιώς: είναι πολύ ωραίο τα παιδιά να μάθουν να διεκδικούν. Το δίκιο τους, τα δικαιώματά τους, καλύτερες συνθήκες στα σχολεία τους, καλύτερη παιδεία. Θα ήταν ευχής έργον το σχολείο να δημιουργούσε σκεπτόμενους και μαχητικούς πολίτες, που παλεύουν να βελτιώσουν τον κόσμο – ουτοπικό μεν, ευχής έργον δε.
Και οι καταλήψεις, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσαν να βοηθήσουν ως προς αυτό, με τον εξής αντιδημοφιλή και πολυσυζητημένο τρόπο: προτού οι μαθητές σε ένα σχολείο κρίνουν ότι θέλουν να προχωρήσουν σε κατάληψη ώστε να διεκδικήσουν κάτι, οτιδήποτε, θα πρέπει να γνωρίζουν ευθύς – εξαρχής ότι ακόμα και το τελευταίο χαμένο λεπτό μαθήματος, θα αναπληρωθεί. Πώς ; Με επιπλέον παραμονή στο σχολείο, με μάθημα τα Σαββατοκύριακα, τις γιορτές, τις αργίες αν χρειαστεί. Έχοντας αυτήν τη γνώση στο μυαλό τους, υποψιάζομαι πως τα κριτήριά τους θα γίνουν αυστηρότερα. Θα σκέφτονται δυο και τρεις φορές τι αξίζει τον κόπο και τι όχι. Και ίσως διδαχθούν ότι οι αγώνες και οι διεκδικήσεις έχουν κόστος και συνέπειες. Ειδάλλως δεν είναι αγώνες, είναι χαβαλές και κοπάνα.
Θέλεις λοιπόν να καταλάβεις το σχολείο και να παλέψεις για κάποιον σκοπό;
Σκέψου πρώτα αν είσαι διατεθειμένος να χάσεις τις διακοπές των Χριστουγέννων για αυτόν. Τότε και μόνο τότε θα βεβαιωθείς και για την σημασία του. Τότε και μόνο τότε θα προκύψει κάτι χρήσιμο από την συνολική εμπειρία.
Διότι με τον τρόπο που συμβαίνουν σήμερα τα πράγματα, το αποτέλεσμα είναι να εμπεδώνουν τα παιδιά κάθε μέρα και περισσότερο ότι στην Ελλάδα μπορείς να κάνεις ότι θέλεις, δίχως την παραμικρή επίπτωση.
Με ευθύνη ασφαλώς και των καθηγητών τους, των πρώτων που αντιδρούν στο ενδεχόμενο αναπλήρωσης των χαμένων ωρών σε εξωσχολικό χρόνο.
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στα “Ρεθεμνιώτικα Νέα”)