Σε ένα ενδιαφέρον επιστημονικό συμπέρασμα κατέληξε μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Queensland, διαπιστώνοντας ότι δύο συγκεκριμένες παθήσεις, η ενδομητρίωση και το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (IBS) μοιράζονται γενετικούς παράγοντες κινδύνου. Η σχετική μελέτη δημοσιεύτηκε στο Cell Reports Medicine.
Η ενδομητρίωση αποτελεί μια σοβαρή πάθηση, που επηρεάζει 1 στις 7 γυναίκες. Προκαλείται όταν ο ενδομήτριος ιστός αναπτύσσεται έξω από το περιβάλλον της μήτρας. Ο καθηγητής Grant Montgomery και η Dr. Sally Mortlock από το Ινστιτούτο Μοριακής Βιοεπιστήμης του UQ βρήκαν μια σημαντική σύνδεση μεταξύ του κινδύνου ανάπτυξης ενδομητρίωσης και κοινών γαστρεντερικών διαταραχών, όπως το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, η νόσος του πεπτικού έλκους (PUD) και η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (GORD). «Ανακαλύψαμε ένα γενετικό εύρημα, που σχετίζεται με αυξημένη συχνότητα γαστρεντερικών διαταραχών σε γυναίκες με ενδομητρίωση», δήλωσε συγκεκριμένα ο δρ. Montgomery.
Έτσι, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση έχουν διπλάσιες πιθανότητες να διαγνωστούν με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και 1,4 φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.
«Οι πάσχοντες μπορεί να δυσκολευτούν να αναγνωρίσουν την πηγή του πόνου τους, με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε σύγχυση ή λανθασμένη διάγνωση, αντιμετωπίζοντας χρόνια καθυστέρησης προτού λάβουν μια αποτελεσματική θεραπεία. Κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος, η ενδομητρίωση μπορεί να εξελιχθεί σε μια ακόμη πιο σοβαρή κατάσταση», προειδοποιεί ο δρ. Montgomery. «Με βάση τα ευρήματά μας, η ενδομητρίωση θα πρέπει να θεωρείται πιθανό αίτιο όταν μια γυναίκα προσέρχεται στο γιατρό με κοιλιακό άλγος και γαστρεντερικά συμπτώματα».
Ο δρ. Montgomery και η δρ. Mortlock συνεργάστηκαν με τον δρ. Fei Yang από το IMB και τους συναδέλφους του από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του UQ στις γενετικές μελέτες, αξιοποιώντας δεδομένα από τη Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου, μια μεγάλης κλίμακας βιοϊατρική βάση δεδομένων, που περιλαμβάνει δείγματα αίματος, σαρώσεις καρδιάς και εγκεφάλου και γενετικά δεδομένα εθελοντών, παρέχοντας ανώνυμες πληροφορίες γενετικής, τρόπου ζωής και υγείας.
«Καθώς οι γνώσεις μας αναφορικά με τους παράγοντες κινδύνου για την ενδομητρίωση αυξάνονται, ελπίζουμε να πλησιάσουμε στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο αναπτύσσεται η ασθένεια και να βελτιώσουμε τις θεραπείες και τη διάγνωση», κατέληξε ο ερευνητής.
