Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι της Ανταρκτικής απειλούνται όλο και περισσότερο από την κλιματική κρίση. Με την υπερθέρμανση του πλανήτη να λιώνει τους θαλάσσιους πάγους από τους οποίους εξαρτώνται οι πιγκουίνοι για την επιβίωσή τους, η Υπηρεσία Αλιείας και Άγριας Ζωής των ΗΠΑ (ESA) χαρακτηρίζει πλέον το είδος ως απειλούμενο.
Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι βασίζονται στους θαλάσσιους πάγους για να σχηματίσουν τις αποικίες αναπαραγωγής τους, να αποφύγουν τα αρπακτικά στον ωκεανό και να αναζητήσουν τροφή. Καθώς, όμως, η θερμοκρασία της Γης αυξάνεται σε σχέση με τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και διοξειδίου του άνθρακα, ο θαλάσσιος πάγος κινδυνεύει να εξαφανιστεί.
Όταν ο θαλάσσιος πάγος λιώνει ή διαλύεται νωρίτερα από το αναμενόμενο στην εποχή λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη, ολόκληρες αποικίες πιγκουίνων μπορεΕί να μειωθούν ή να εξαφανιστούν.
«Αυτή η αλλαγή που κάναμε, να χαρακτηριστούν πλέον ως απειλούμενο είδος, αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη κρίση εξαφάνισης και υπογραμμίζει τη σημασία της ESA και των προσπαθειών για τη διατήρηση των ειδών, προτού η μείωση των πληθυσμών γίνει μη αναστρέψιμη», δήλωσε στο CNN η Μάρθα Γουίλιαμς, διευθύντρια της Υπηρεσίας Αλιείας και Άγριας Ζωής των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole στη Μασαχουσέτη, τμήματα του θαλάσσιου πάγου της Ανταρκτικής έχουν λιώσει περισσότερο από 60% μέσα σε 30 χρόνια. Και αν οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι υποφέρουν και μειώνονται, είναι πιθανό ότι και άλλα είδη του οικοσυστήματος κινδυνεύουν, επίσης, λόγω της κλιματικής κρίσης. Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι αναζητούν ψάρια και καλαμάρια στη θάλασσα, αλλά χρησιμεύουν επίσης ως θήραμα για τις φάλαινες δολοφόνους.
«Η κλιματική αλλαγή έχει βαθιές επιπτώσεις στα είδη σε όλο τον κόσμο και η αντιμετώπισή της αποτελεί προτεραιότητα για την κυβέρνηση Μπάιντεν. Η καταχώριση του αυτοκρατορικού πιγκουίνου στον κατάλογο χρησιμεύει ως καμπανάκι συναγερμού, αλλά και ως έκκληση για δράση», δήλωσε η Γουίλιαμς.
Υπάρχουν περίπου 61 αποικίες αναπαραγωγής αυτοκρατορικών πιγκουίνων κατά μήκος της ακτογραμμής της Ανταρκτικής, οι οποίες συνολικά αποτελούνται από 270.000 έως 280.000 ζευγάρια αναπαραγωγής (ή 625.000 έως 650.000 μεμονωμένους πιγκουίνους, συμπεριλαμβανομένων των νεαρών), σύμφωνα με την Υπηρεσία Αλιείας και Άγριας Ζωής των ΗΠΑ. Ο πληθυσμός τους είναι σήμερα σταθερός, αλλά έρευνες έχουν δείξει ότι ο πληθυσμός του αυτοκρατορικού πιγκουίνου θα μειωθεί κατά 26% έως 47% έως το 2050.
Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι είναι το ψηλότερο και βαρύτερο από τα 18 είδη πιγκουίνων. Μπορούν να ζυγίζουν έως και 40 κιλά. Ένα θηλυκό γεννάει ένα αυγό ανά αναπαραγωγική περίοδο και στη συνέχεια το παραδίδει στον αρσενικό σύντροφό της για επώαση, ενώ η ίδια αναζητά τροφή για περίπου δύο μήνες.
Μόλις το θηλυκό επιστρέψει, μοιράζεται τα γονικά καθήκοντα με τον σύντροφό της μέχρι να εγκαταλείψει την αποικία ο «μικρός» τους, περίπου, 150 ημέρες μετά τη γέννησή του. Τότε ο νεοσσός είναι σε θέση να φροντίσει τον εαυτό του και να βγει σε ανοιχτά νερά για αναζήτηση τροφής.
Η καταγραφή του είδους ως απειλούμενου τώρα θα μπορούσε να βοηθήσει να σωθούν οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι από το να κινδυνεύσουν ή να εξαφανιστούν στο μέλλον.
Ο νόμος για τα απειλούμενα είδη είναι ο ισχυρότερος περιβαλλοντικός νόμος στον κόσμο, που επικεντρώνεται στην πρόληψη της εξαφάνισης και στη διευκόλυνση της ανάκαμψης των απειλούμενων ειδών, σύμφωνα με το Ωκεανογραφικό Ίδρυμα Woods Hole.
Η πολική αρκούδα ήταν το πρώτο είδος που καταχωρίστηκε ως απειλούμενο λόγω της κλιματικής αλλαγής, το 2008. Έκτοτε, πολλοί από τους παγκόσμιους πληθυσμούς πολικών αρκούδων έχουν σταθεροποιηθεί, αλλά παραμένουν ευάλωτοι καθώς η κλιματική κρίση συνεχίζεται.
Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι αποτελούν ιδανικό είδος για τη μελέτη ενός οικοσυστήματος με διακυμάνσεις, επειδή ο αριθμός του πληθυσμού τους και η συμπεριφορά τους μπορούν να υποδείξουν στους ερευνητές αν κάτι δεν πάει καλά.
Παρακολουθώντας και μελετώντας τη συμπεριφορά των πιγκουίνων, οι ερευνητές μπορούν να παρατηρήσουν πώς τα ζώα προσαρμόζονται καθώς το περιβάλλον τους μεταβάλλεται λόγω της κλιματικής κρίσης. Η τοποθέτηση μικροτσίπ στους πιγκουίνους επιτρέπει στην ομάδα να προσδιορίσει πού πηγαίνουν οι πιγκουίνοι όταν βουτούν από τον θαλάσσιο πάγο στον ωκεανό και να κατανοήσει τους τρόπους που αναζητούν την τροφή τους. Αυτή η γνώση μπορεί να βοηθήσει στον καθορισμό του μεγέθους των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών.
Εάν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου συνεχίσουν να αυξάνονται με τους σημερινούς ρυθμούς, οδηγώντας σε αύξηση της θερμοκρασίας και λιώσιμο των θαλάσσιων πάγων της Ανταρκτικής, το 98% του πληθυσμού των αυτοκρατορικών πιγκουίνων θα μπορούσε σχεδόν να εξαφανιστεί μέχρι το 2100, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι στο περιοδικό Global Change Biology.
