Του Κώστα Α. Μπογδανίδη
Στη Γερμανία ετοιμάζονται για πόλεμο, στη Δανία και τη Ρουμανία πετούν εχθρικά drones. Στη Ρωσία περιμένουν ακόμη εκείνη τη…μία μέρα που ο Πούτιν θα κερδίσει τον πόλεμο. Στην Αμερική ο Τραμπ δεν προλαβαίνει να τελειώνει διαμάχες και πολέμους- ως και τον καβγά Φουρτουνάκηδων-Βροντάκηδων τελείωσε κατά τον αξεπέραστο Πετρουλάκη!- ,ενώ για να μας περάσει η κάψα με την fake, όπως λέει, κλιματική αλλαγή στο τέλος θα μας προτείνει ολίγη ακόμη χλωρίνη γιατί που ξέρεις το ντεπόν μπορεί να προκαλέσει αυτισμό στον…βαρεμένο μας πλανήτη!
Την ίδια ώρα ο πολυχρονεμένος αγάς, Ταγίπ Ερντογάν που θέλει και πυρηνικά τρομάρα του, έβγαλε τα γρόσια από τον ντροβά και «πουσουνίζει» ό,τι πετάει και ό,τι έρπει μήπως και γίνει το καλύτερο πελατάκι του πλανητάρχη. Χωρίς αιδώ, χωρίς τσίπα. Και νεόπλουτος μαυροπουκαμισάς αορίτης να ήταν λίγη παραπάνω σεμνότητα θα την έδειχνε ο μπαγάσας.
Η Ευρώπη πετάει χαρταετό και χάνεται μεταξύ πολιτικού ορθολογισμού και της ανάγκης επιβίωσης με ‘ηγέτες΄ που δεν μπορούν να διοικήσουν ούτε περίπτερο!
Κινέζοι και λοιποί Ασιάτες κάνουν απλώς επίδειξη δύναμης και εξέλιξης συναγωνιζόμενοι τον εαυτό τους και την ΑΙ. Αναπτύσσουν ταχύτητες που δεν οδηγούν πουθενά χωρίς τον στοιχειώδη κοινωνικό αερόσακο και δεν ξέρουμε πότε θα σκάσει κι αυτό.
Μια κατηγορία μόνοι τους είναι οι Εβραίοι. Το Ισραήλ που προσπαθεί και κυριαρχεί σε ένα κόσμο εχθρικό και δυστοπικό γύρω του, δεν αρκείται στην αμύνα του πατρίου εδάφους, αλλά μοιάζει να θέλει να μείνει …μόνο του στον κόσμο! Δημιουργούν, εμπνέονται, αλλά δεν ακολουθούν κανένα, όλοι τούς βρωμάνε. Όπως με χιούμορ θα έλεγε και ο Πίτερ Ουστίνοφ «Όχι μόνο εμείς οι Εβραίοι δώσαμε στο κόσμο τον Χριστό και τον Μαρξ, αλλά είχαμε και την πολυτέλεια να μην ακολουθήσουμε ούτε τον ένα ούτε τον άλλο»!
Ο κόσμος έχει τρελαθεί. Ίσως και ο άνθρωπος να μην είναι φτιαγμένος να αντέξει όλη αυτή την εξέλιξη, να αδυνατεί να αφομοιώσει αυτές τις ταχύτητες και το φως που μεγαλώνει την σκιά μας με συνέπεια να θεωρούμε εαυτόν …Θεό . Κι αυτή η σκιά καθιστά τον άνθρωπο αλαζόνα και υπερόπτη. Από homo habilis και homo universalis γίνεται homo Sacer. Ημιπράφρων και αυτοκαταστροφικός, ούτε ο σπουδαίος… Κωνιός μπορεί πια να τον σώσει.
Και μέσα σε αυτή την παραζάλη είναι και μια χώρα που δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει. Σαν το γαλατικό χωριό που έχει σταματήσει να αντιστέκεται στην ασκήμια και τη διαφθορά. Απλώς υπερηφανεύεται για τους προγόνους της και μόνο, καυχιέται πως μεταλαμπάδευσε τον πολιτισμό σε ανατολή και δύση. Κομπορρημονεί μονίμως ότι είναι η πατρίδα της δημοκρατίας, της φιλοσοφίας, των τεχνών, του πολιτισμού, του ανθρώπινου ουμανισμού. Η Ελλάδα μας. Στην αρχαία της εκδοχή απαντήθηκαν όλα τα ερωτήματα. Μεταφυσικά, υπαρξιακά, όλα τα γιατί του ανθρώπου. Τώρα δεν υπάρχουν καν ερωτήσεις. Εθνική δυσλεξία, μόνιμη αφωνία.
Που είναι εκείνη η χώρα σήμερα, που κάποτε μπορούσες «να ανασυνθέσεις με μια ελιά, ένα αμπέλι και ένα καράβι»; Που αρμενίζει μέσα στην τρέλα αυτού του σύγχρονου κόσμου; Στο πουθενά. Μοιάζει να μην έχει πυξίδα η Ελλάδα, να μην έχει που να πάει, δεν έχει ελπίδα έτσι που βαδίζει. Χωρίς κανόνες και με θεσμική ένδεια. Δεν γεννάει, πεθαίνει. Δεν έχει σωσμό, βλέπει το τέλος.
Δείτε την καθημερινότητα, δείξτε λίγο προσοχή και παρατηρήστε με τι ασχολούμαστε. Ποιους πολιτικούς έχουμε, πόσοι Μπισμπίκηδες είναι ανάμεσά μας. Ποια πράγματα μας θίγουν, γιατί…επαναστατούμε. Πόσο βολεμένος και παρηκμασμένος λαός είμαστε. Ο Καζαντζάκης έλεγε ότι το πρώτο μας χρέος, εκτελώντας τη θητεία μας στη ράτσα, είναι να νιώσουμε μέσα μας όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσουμε την ορμή τους και να συνεχίσουμε το έργο τους. Το τρίτο να παραδώσουμε στο γιο τη μεγάλη εντολή να μας ξεπεράσει. Και στα τρία μοιάζει σήμερα να έχουμε αποτύχει.