Ο κόσμος στον οποίο θα κληθεί να ηγηθεί και να δώσει απαντήσεις ο 47ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, είναι ένας κόσμος πολύ διαφορετικός από αυτόν που «παρέδωσε» 8 χρόνια πίσω. Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ θα έχει μάλιστα με διαφορά δυσκολότερο έργο από τον προκάτοχό του, Τζο Μπάιντεν, ο οποίος αν και είχε δει τις εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο απέτυχε τελικώς να «συγκρατήσει» την Ρωσία του Πούτιν και δεν κατάφερε να πράξει τα δέοντα και στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής. Θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως οι πρώτες 100 ημέρες του Τραμπ στην δεύτερη θητεία του στον Λευκό Οίκο θα είναι από τις πιο κρίσιμες τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τον κόσμο.
Η παραίτηση Τριντό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί άμεσα να χρεωθεί στην αλλαγή πορείας των ΗΠΑ αλλά θα πρέπει επίσης να θεωρείται ως μία ακόμη αλλαγή που έρχεται μέσα στις σαρωτικές παγκόσμιες εξελίξεις και θα απασχολήσει δεδομένα τον Αμερικανό Πρόεδρο και το επιτελείο του. Η αποχώρηση Τριντό – η οποία δεν θα λάβει επίσημα χώρα πριν τα τέλη Μαρτίου – ίσως να είναι και μία εξέλιξη που να επιθυμούσε ο Αμερικανός Πρόεδρος ο οποίος δεδηλωμένα και ανοιχτά δεν είχε τις καλύτερες των σχέσεων με τον Πρωθυπουργό της γειτονικής χώρας. Ο Καναδάς όμως παραμένει κρίσιμος εταίρος σε πολλά επίπεδα για τις ΗΠΑ και ο Τραμπ θα δώσει βάση στη διάδοχη κατάσταση.
Στα υπόλοιπα μέτωπα η Κυβέρνηση Τραμπ θα πρέπει να πιάσει δουλειά το συντομότερο καθώς τα ζητήματα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό δεν μπορούν να περιμένουν. Μπορεί ο Ντόναλντ Τραμπ να έχει ξεκαθαρίσει πως στη δική του ατζέντα το «America First» είναι η βάση αλλά είναι με τα σημερινά δεδομένα πρακτικά αδύνατο ο εκλεγμένος Πρόεδρος των ΗΠΑ να μην έχει καθημερινά διαβουλεύσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή με τη Συρία να έχει προστεθεί στο κάδρο. Το δύσκολο για το επιτελείο του επόμενου Προέδρου είναι να υπάρξει ιεράρχηση των ζητημάτων αλλά και να πειστεί ο Τραμπ πως οι προσωπικές σχέσεις δεν είναι από μόνες τους σήμερα αρκετές για να επιλυθούν τα φλέγοντα παγκόσμια προβλήματα.
Το ζήτημα με τον Τραμπ όπως αυτός εμφανίστηκε πριν από 8 χρόνια είναι πως έχει την πεποίθηση πως οι δικές του διμερείς επαφές είναι δυνατό να απαντήσουν αλλά και να λύσουν προβλήματα. Οι δηλώσεις πως ο πόλεμος της Ουκρανίας θα τελειώσει μέσα σε μία ημέρα θα πρέπει να θεωρούνται και από τον ίδιο ήδη άστοχες και ανεδαφικές καθώς εάν εξακολουθεί να το πιστεύει ο κόσμος δεδομένα θα γνωρίσει πολύ δυσκολότερες στιγμές από αυτές που βιώνει τα τέσσερα τελευταία χρόνια.
Μαζί με τον κόσμο έχουν αλλάξει και οι άνθρωποι που ορίζουν μέρος της μοίρας του και αυτό ο Ντόναλντ Τραμπ θα πρέπει να είναι απόλυτα έτοιμος να το αποδεχθεί και κυρίως να το διαχειριστεί. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι πιο απομονωμένος από ποτέ, μία απομόνωση που δεδομένα ο ίδιος και οι ενέργειές του οικοδόμησαν αλλά αυτό θα δημιουργήσει προβλήματα και στις ΗΠΑ του Τραμπ εάν η προσέγγιση είναι «ας μιλήσουμε για business»… Η Ρωσία του σήμερα δεν έχει διάθεση να πάρει τίποτε λιγότερο από την θέση που ο Πούτιν πιστεύει πως έπρεπε να έχει η χώρα του μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και με αυτή την οπτική τα όσα θα ζητήσει θα είναι πέρα από ακραία και ανέφικτα. Στον αντίποδα οι ΗΠΑ του Τραμπ που έχουν «μάθει» στη δική του προηγούμενη θητεία να μιλούν face to face ακόμη και με τον Κιμ Γιονγκ Ουν μπορεί γρήγορα να κλιμακώσουν εάν ο ηγέτης τους αντιληφθεί πως αυτός που βρίσκεται απέναντί του επιβουλεύεται τα δικά του «πρωτεία».
Τα ίδια ζητήματα θα αντιμετωπίσει ο Αμερικανός Πρόεδρος και με τον φίλο και διαχρονικό εταίρο του Μπενιαμίν Νετανιάχου. Ο «Μπίμπι» δεν θα αποδεχθεί τίποτε λιγότερο από όσα έχει κερδίσει με πόλεμο εδώ και σχεδόν δύο χρόνια και το σημαντικότερο θα ασκήσει βέτο σε κάθε απόπειρα της Άγκυρας να ελέγξει απόλυτα την κατάσταση στη Συρία. Αξίζει να υπογραμμιστεί πως ακόμη και η εκεχειρία με τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο κρέμεται από μία κλωστή ενώ δεν υπάρχει φως για τη Λωρίδα της Γάζας και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Το Ιράν παραμένει επίσης μία ανοιχτή υπόθεση και μία υπόθεση για την οποία ο Τραμπ έχει ανοιχτά δηλώσει πως πρέπει να αλλάξει ριζικά…
Μπορεί ο Ντόναλντ Τραμπ να έχει ξεκαθαρίσει πως ο πόλεμος σκοτώνει την επιχειρηματικότητα και την οικονομία αλλά δεν είναι σήμερα καθόλου απίθανο να συνειδητοποιήσει πως ίσως να μην υπάρχει εναλλακτική. Ο άνθρωπος που με – δικαιολογημένη σε αυτό το επίπεδο – έπαρση έλεγε προεκλογικά πως επί ημερών του κανένας πόλεμος δεν ξεκίνησε ίσως υποχρεωθεί στη θητεία του να ξεκινήσει πολύ περισσότερους από όσους οι Δημοκρατικοί του Μπάιντεν και του Ομπάμα μαζί…
