Τελευταία φορά που ο ΟΦΗ κατέγραψε σερί τριών νικών ήταν σε άλλη κατηγορία. Αν συνεχίσει έτσι, να κερδίζει δηλαδή και τα ματς στα οποία δεν είναι καλύτερος, θα είναι μια κατηγορία μόνος του.
Ο Ιωνικός αποδείχθηκε υψηλότερο εμπόδιο απ’ όσο θα περίμενε όχι μόνο ο Νιόπλιας, αλλά και ο ίδιος ο Σπανός. Ο προπονητής του ΟΦΗ θεώρησε σκόπιμο να ανακατέψει την τράπουλα από τη συγκρότηση ήδη της ενδεκάδας, δίνοντας ρόλο “δεκαριού” στον ντε Γκουζμάν και στέλνοντας τον MVP του διπλού στο Βόλο, τον Τοράλ, στο πλάι.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, από το γεγονός δηλαδή ότι ο ΟΦΗ έβγαλε μόλις μια τελική από συνδυαστικό παιχνίδι σε ολόκληρο ημίχρονο, η επιλογή ήταν λανθασμένη και ο κόουτς χρεώθηκε με ένα λάθος που μπορούσε να αποφύγει.
Ο ΟΦΗ πήγε στην ανάπαυλα προηγούμενος στο σκορ χάρη στο σουτ-αλφάδι του Γκαγιέγκος αλλά, κυρίως, στις επεμβάσεις του Επασί. Ο Ιωνικός έβρισκε ανοιχτούς χώρους στο επιθετικό τρανζίσιον και παράλληλα τον τρόπο να γίνεται όσο απειλητικός δεν είχε γίνει σε σχεδόν κανένα από τα προηγούμενα παιχνίδια του. Ο ΟΦΗ του α’ ημιχρόνου δεν είχε κανένα κοινό με τον αντίστοιχο του Πανθεσσαλικού, με εξαίρεση το σκορ, το 1-0, το οποίο πάντως φαινόταν τόσο εύθραυστο όσο αποδείχθηκε ότι ήταν από την έναρξη κιόλας του β’ ημιχρόνου.
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Άοσμαν ότι δεν είχε προειδοποιήσει προτού σκοράρει. Όπως κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Ιωνικό ότι κατέβηκε να πάρει αποτέλεσμα στο Γεντί Κουλέ με το “λεωφορείο” της Λαμίας – απόδειξη οι αξιοπρεπείς τελικές που έβγαλε και μετά το 1-1. Ο ΟΦΗ εξακολουθούσε να δίνει κόντρα επιθέσεις στον αντίπαλο με τρόπο που παρέπεμπε ευθέως στις περσινές “πέτρινες” μέρες: αβίαστα λάθη στην πάσα, ακόμα κι από -τον αλάνθαστο μέχρι αυτό το ματς- Μεγιάδο.
Ο Νιόπλιας αισθάνθηκε αμέσως την υποχρέωση να παίξει τον εξ ορισμού παρεμβατικό του ρόλο για να αποκαταστήσει την τάξη, παίρνοντας τα ρίσκα του όχι τόσο με την έξοδο του ντε Γκουζμάν και την αλλαγή του συστήματος, όσο με την είσοδο, αργότερα, των ανέτοιμων Τσιλιανίδη-Γιάννου. Η πίεση του ΟΦΗ στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού, σε συνδυασμό με την κόπωση-έξοδο του Άοσμαν, έφερε το αποτέλεσμα που μέχρι τότε φαινόταν μάλλον απίθανο. Ο τολμών νίκησε.
Ο Νιόπλιας πήρε από τον Τσίλια την ενέργεια που έλειπε στο μεσοεπιθετικό κομμάτι και από τον Γιάννου την πονηριά και το τσαγανό που έλειπε από τον Φαν Ντάινεν. Το πέναλτι της νίκης με το οποίο έκανε επιτέλους σεφτέ ο Λάμπρου, το πήρε ο Γιάννου μαζί με το πορτοφόλι του Τσιγκρίνσκι. Και μόνο γι’ αυτό ίσως του αξίζει μια τρίτη ευκαιρία στον ΟΦΗ, τον Καστάνιος ήδη τον εξαφάνισε. Ο Νιόπλιας κράτησε, για ακόμα μια φορά, το καλύτερο για το τέλος. Και συνεχίζει.