Συμπληρώνονται 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821, την απελευθέρωση της Ελλάδας και τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους, χωρίς ποτέ να εκλείψει στην κοινωνία η ανησυχία και ο φόβος αν και πότε θα γίνει ο επόμενος πόλεμος με την Τουρκία.
Σήμερα ο κίνδυνος αυτός θεωρείται μεγαλύτερος όσο ποτέ άλλοτε ακόμη και από το 1974, αφού σύμφωνα με υφιστάμενα γεωπολιτικά ελληνοτουρκικά δεδομένα, το ενδεχόμενο πολεμικής σύγκρουσης Ελλάδας – Τουρκίας βρίσκεται πολύ κοντά μέσα στους προσεχείς μήνες.
Η προσωρινή αναβολή των προαναγγελθεισών ερευνών της Τουρκίας εντός ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας νότια της Κρήτης δεν απομακρύνει τον κίνδυνο, ούτε η αναληφθείσα διπλωματική πρωτοβουλία της Άγκελα Μέρκελ αποτελεί εγγύηση για την αποτροπή του.
Ρίζα του κακού και του πολεμικού κλίματος που επικρατεί στην ανατολική Μεσόγειο, είναι ο ισλαμοεθνικιστής και αλαζόνας πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που με τις αυταρχικές επιλογές του και την εμπρηστική του γλώσσα ωθεί τις εξελίξεις για κάθετη ρήξη με την Ελλάδα.
Μπορεί οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της θάλασσας να βρίσκονται με το μέρος της Ελλάδας, όμως αυτά δεν είναι ικανά να σταματήσουν την Τουρκία στην επιδίωξη της να αποκομίσει τα οφέλη από τους υδρογονάνθρακες της ανατολικής Μεσογείου. Είναι αλήθεια ότι η Τουρκία είναι περιορισμένη γεωγραφικά στη χάραξη των θαλάσσιων ζωνών σύμφωνα με τα συμφέρονται της από την ισχύουσα συνθήκη της Λοζάνης, γι’ αυτό ο Τούρκος πρόεδρος προκλητικά μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο στην Αθήνα ζήτησε την αναθεώρησή της.
Βέβαια, το 1923 που είχε υπογραφεί η συνθήκη τα πράγματα για την Τουρκία ήταν διαφορετικά, στρυμωγμένη πολιτικά και στρατιωτικά, χωρίς την εύνοια των ευρωπαίων νικητών και των Γερμανών που ήταν οι χαμένοι του πολέμου.
Οι ΗΠΑ σιωπούν γιατί, εάν μιλήσουν καθαρά, πρέπει να αναγνωρίσουν την αλήθεια ότι η Ελλάδα έχει δίκιο που είναι δύσκολο να αγνοηθεί.
Η Γερμανία μίλησε υποχρεωτικά με αρκετό σκεπτικισμό, προφανώς επειδή αυτή την περίοδο είναι στην προεδρία τη Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μία καλοκαιρινή σύγκρουση εν μέσω κορωνοϊού Ελλάδας – Τουρκίας θα ήταν καταστροφική όχι μόνο για τις δύο χώρες αλλά και τη Γερμανία, αφού τα περισσότερα ξενοδοχεία είναι γερμανικών συμφερόντων στα Μικρασιατικά παράλια.
Με όλα αυτά η Τουρκία αποκτά ένα είδος ελεύθερης – αυτόνομης πολιτικής και στρατιωτικής λειτουργίας, χωρίς να πείθει την ελληνική και τη διεθνή κοινή γνώμη για τούτο, αφού είναι βέβαιο ότι εξακολουθεί να παίζει κρυφό παιχνίδι όπως και το 1974, στην υλοποίηση των υπερατλαντικών σχεδίων στην ανατολική Μεσόγειο.
Παρά ταύτα τίποτα δεν είναι σίγουρο και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον ακόμη και εκείνοι που τα σχεδιάζουν με απόλυτη ακρίβεια.
Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα καλείται να αντιδράσει με οποιοδήποτε κόστος όχι μόνο για να φανεί αντάξια της ιστορίας της, αλλά κυρίως να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου προς την Τουρκία και τον ίδιο τον Ερντογάν. Γιατί δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι η αναθεώρηση της συνθήκης της Λοζάνης θα τον δικαιώσει με το ενδεχόμενο να έρθουν για την Τουρκία τα χειρότερα, όπως τότε με την Συνθήκη των Σεβρών του 1920.
Ηράκλειο 6-8-2020
Το παρόν σχόλιο είχε γραφτεί λίγες ημέρες πριν εκδηλωθεί η νέα προκλητική ενέργεια της Τουρκίας νότια του Καστελόριζου.
Ευχόμαστε τελικά να μην επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη. Καλό Δεκαπενταύγουστο.