Ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, κ. Αλέξης Τσίπρας, στη συνέντευξη που παραχώρησε την Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2022, στον τηλεοπτικό σταθμό ΚΟΝΤΡΑ αναφερόμενος μετά από ερώτηση στον κ. Νίκο Ανδρουλάκη, είπε ότι τώρα ψάχνει τις πατημασιές του, είναι ακόμη στον μήνα του μέλιτος και ότι τα δύσκολα είναι μπροστά. Μια έντιμη και πολιτικά ορθή διαπίστωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης που και αυτός σε νεαρή ηλικία, όπως και ο αρχηγός του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, και χωρίς, επίσης, να είναι πολιτικός γόνος, βρέθηκε να ηγείται ενός κόμματος που για να επιβιώσεις χρειάζεται ισορροπία αλλά και ηγετικές ικανότητες. Κάτι, φυσικά, που αποδεικνύεται στην πράξη.
Χωρίς να μπορεί να διαφωνήσει κάποιος για τον «μήνα του μέλιτος» ή για την «περίοδο χάριτος», όπως αρέσκονται άλλοι να την ονομάζουν, η παρουσία Ανδρουλάκη στην κεντρική πολιτική σκηνή έχει αλλάξει άρδην τα δεδομένα, τουλάχιστον για την περίοδο που διανύουμε. Ακόμη κι αν δεν λάβουμε υπόψη μας τις δημοσκοπήσεις, που είναι αποτύπωση της στιγμής, αλλά πάντα υπάρχουν ψήγματα της πραγματικότητας, η παρουσία του έχει αρχίσει να κινητοποιεί και να μετατοπίζει τμήματα του εκλογικού σώματος, τα οποία είτε ιδιώτευαν είτε είχαν μετακινηθεί σε όμορους ή ακόμη και πιο ακραίους χώρους. Μια πραγματικότητα που δεν την επιβεβαιώνουν μόνον οι δημοσκοπήσεις αλλά και η αίσθηση που υπάρχει στην πολιτική ατμόσφαιρα και στην κοινωνία.
Ο πιο αδιάψευστος όμως μάρτυρας αυτής της κινητικότητας είναι ο τρόπος αντίδρασης των δύο κομμάτων εξουσίας, τόσο της Νέας Δημοκρατίας όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Παρόλο που η κυβερνώσα παράταξη θα προτιμούσε τον κ. Λοβέρδο να είναι αρχηγός του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, η μη εκλογή Παπανδρέου ανακούφισε πολλούς, θεωρώντας τον κ. Ανδρουλάκη έναν νέο παίκτη, που απλώς θα διασώσει υπέρ της το «αντισυριζαϊκό μέτωπο» που της έδωσε την εξουσία και της δίνει ακόμη το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις. Έλα μου όμως που σε ένα τόσο ρευστό πολιτικό σκηνικό, τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα γραμμικά ή προφητικά νομοτελειακά. Και αυτό γιατί από τις δημοσκοπήσεις αλλά και από την πολιτική μας εκτίμηση προκύπτει ότι η άνοδος του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ με ηγέτη τον κ. Ανδρουλάκη οφείλεται, αν όχι κυρίως, αλλά κατά πλειοψηφικό ποσοστό στον επαναπατρισμό ψηφοφόρων από τη Νέα Δημοκρατία. Και γι’ αυτό το τελευταίο διάστημα έχουν πυκνώσει οι ανακοινώσεις της Συγγρού και του Μαξίμου με ταυτοτικά χαρακτηριστικά, προσπαθώντας να δημιουργήσουν την εικόνα ιδεολογικής ταύτισης ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ με ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Όσον αφορά στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τα πράγματα ήταν πιο αναμενόμενα, αλλά σε καμιά περίπτωση επιθυμητά. Οι εκτιμήσεις στην Κουμουνδούρου μετά την εκλογή Ανδρουλάκη συμπεριλάμβαναν την διαρροή ψηφοφόρων προς τα δεξιά τους. Ο κ. Τσίπρας έδειξε τα αντανακλαστικά του στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, ενώ επιτάχυνε τις διαδικασίες αλλαγών στο κόμμα του κάτι που αναμενόταν εδώ και πολύ καιρό και κανείς δεν καταλάβαινε γιατί το καθυστερεί. Η επιλογή του συγκεκριμένου timing, ωστόσο, δεν μπορεί να μην σχετίζεται με την πασίδηλη δυναμική είσοδο του Νίκου Ανδρουλάκη στο πολιτικό σκηνικό και την υπόσχεση προς κάποια ακόμη ευήκοα ώτα ότι «το ΠΑΣΟΚ είναι (ξανά) εδώ». Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο κ. Τσίπρας έχει εντείνει τις αποστροφές του περί προοδευτικής διακυβέρνησης.
Όταν όμως αναφέρεσαι σε κάποιον δεν μπορείς να μιλήσεις και για τον ίδιο. Ο νέος αρχηγός του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ ψάχνει όντως τον βηματισμό του ή κινείται με αργά και σταθερά βήματα. Οι αλλαγές προσώπων και ειδικά στο επικοινωνιακό επιτελείο θα τον βοηθήσουν να ξεπεράσει ένα πρώτο ζήτημα που είναι οι καθυστερημένες ή φοβικές αντιδράσεις σε σημαντικά θέματα της καθημερινής πολιτικής ατζέντας. Η πρώτη του κίνηση προς τα εμπρός ήταν η αμφίσημη, αλλά εξόχως πολιτική του δήλωση, περί «σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης», αποστροφή που έκανε όλους να ψάχνονται και να κάνουν αναλύσεις επί αναλύσεων. Από την άλλη έκανε την αστοχία, ένας σοσιαλδημοκράτης πολιτικός σε μια τέτοια συνθήκη, όπως είναι η πανδημία, να μιλήσει για τιμή και μάλιστα υψηλή, για τα μοριακά τεστ. Το επίδικο, ωστόσο, για τον κ. Ανδρουλάκη είναι οι πολιτικές θέσεις που θα αναπτύξει. Μέχρι στιγμής δείχνει να μην μπορεί να ξεφύγει από γενικές τοποθετήσεις, αλλά ίσως και να επιλέγει το μικρότερο ρίσκο, αφού η συγκυρία τον ευνοεί. Επειδή όμως οι κάλπες δεν θα αργήσουν έτσι κι αλλιώς να έρθουν, οι προκλήσεις έχουν ήδη ξεκινήσει…