Του Κώστα Α. Μπογδανίδη
Όταν ξεκινάς τη μέρα σου επικαλούμενος τον Μέγα Ναπολέοντα πρέπει να ξέρεις και πως να την …τελειώσεις . «Αυτός που σώζει τη χώρα του δεν παραβιάζει κανένα νόμο», είπε ο Τραμπ – μετά τα εμπόδια που του βάζουν οι δικαστές- επικαλούμενος τη συγκεκριμένη ρήση που αποδίδεται στον Γάλλο κατακτητή που εμπνεύστηκε τον «Ναπολεόντειο Κώδικα» το 1804 προτού αυτοανακηρυχθεί αυτοκράτορας.
Στις ΗΠΑ οι μισοί τον θεωρούν ήδη «αληθινό δικτάτορα», οι άλλοι μισοί τον αντιλαμβάνονται ως τον ευλογημένο εκείνο, από τον Θεό , που επέζησε από τόσα δεινά και μια απόπειρα δολοφονίας για να τους σώσει και να κάνει την Αμερική ξανά μεγάλη– αν και στο τέλος όλοι θα ακούνε «Make America Great Again» και θα στρίβουν στη γωνία!
‘Ο,τι και να νομίζουν οι Αμερικάνοι και ό,τι και να πιστεύουμε εμείς η πραγματικότητα είναι μία. Ο Τραμπ και οι συνεργάτες του, που στην ουσία εκπροσωπούν το πιο βαθύ σύστημα το ‘χουν βάλει σκοπό να αλώσουν το κράτος, να αλλάξουν, προς όφελός τους τα πάντα, και φυσικά να αναβαθμίσουν παγκοσμίως τον ηγετικό ρόλο που είχε η Αμερική καταστρατηγώντας συνθήκες, παραβιάζοντας Δίκαιο , αναθεωρώντας ακόμη και σύνορα! Μπρος στην αδηφάγο λογική των δισεκατομμυριούχων που μαζεύτηκαν για να κυβερνήσουν την υπερδύναμη τίποτα δεν είναι δύσκολο, όλα γίνονται. Ακόμη και να αλλάξουν το Σύνταγμα για να κάνει κι άλλη θητεία ο Τραμπ. Κρατήστε το…
Ο νέος πλανητάρχης ξεκίνησε με ταρζανιές και έχει φτάσει τώρα στο σημείο όλος ο πλανήτης να κρατά την ανάσα του με αυτά που κάνει. Άρχισε με κάτι απειλές για τη Γροιλανδία, προειδοποίησε με κυρώσεις το Μεξικό και τον Καναδά (τους πιο παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ!), δίνει εντολές για απελάσεις συνέχισε να μοιράζει δασμούς δεξιά και αριστερά. Άσχετο εάν… κατάπινε τα μισά στην πορεία και το μόνο που έκανε ήταν να μετονομάσει τον κόλπο του Μεξικού σε… αμερικάνικο συνεχίζει να σκορπά τον τρόμο με απειλές και ανόητα σχέδια του τύπου «κάνω την Γάζα Ριβιέρα αφού τελειώσω και τους τελευταίους εναπομείναντες κατοίκους της»!
Εάν είχε μείνει σε όλα αυτά θα λέγαμε εντάξει ο τύπος έχει πρόβλημα. Και προσωπικό και… μακροοικονομικό (σκεφτείτε ότι το χρέος της Αμερικής θα φτάσει τα 36 τρις δολάρια από τα περίπου 20 τρισεκατομμύρια δολάρια πριν από οκτώ χρόνια! Μόνο φέτος πρέπει να δανειστεί 11 τρισεκατομμύρια! Αυτά είναι προβλήματα όχι κάτι… μνημόνια των 50 δις…).
Αλλά συνεχίζει εξάγοντας τα δικά του συμπλέγματα. Όχι μόνο κουνάει το δάκτυλο στην Ευρώπη απειλώντας με δασμούς και υποστήριξη ακροδεξιών μορφωμάτων, αλλά αποφασίζει μια ιδιότυπη, δικής του έμπνευσης ειρήνη με τον Πούτιν μοιράζοντας την… Ουκρανία και ποιος ξέρει τι άλλο στο μέλλον!
Απίστευτα πράγματα ζούμε. Είναι τόσο ανησυχητικά τα όσα εξελίσσονται που λες δεν μπορεί είναι… εφιάλτης από τον οποίο κάποια στιγμή θα ξυπνήσουμε.
Κι όσο και αν χωρίς καμία δυσκολία μπορούμε να αποδώσουμε ευθύνες στους προηγούμενους πλανητάρχες που τα έκαναν μπάχαλο εντός κι εκτός Αμερικής, στην ανύπαρκτη διπλωματικά και στρατιωτικά Ευρώπη που έμεινε μόνο στα να κοιτάζει οικονομικά στοιχεία και δείκτες (που κι αυτά αμφισβητούνται όταν ο Ντράγκι αποκαλύπτει ότι τα εσωτερικά εμπόδια της Ευρώπης ισοδυναμούν σαν να βάζει η ίδια δασμούς 45% για τη μεταποίηση και 110% για τις υπηρεσίες!) δεν μπορείς παρά να τρομάζεις!
Έχουμε μιαν Ευρώπη χωρίς ηγεσία, ενώ ιδιοτελή συμφέροντα και προσωπικές φιλοδοξίες έχουν καταστήσει τον κόσμο ευάλωτο, αιμορραγικό. Και το θηρίο που διψάει για αίμα το μυρίστηκε. Το καταλαβαίνει ο καθένας μας πια και ανησυχούμε. Μοιάζει να ζούμε σε προεόρτιο εξελίξεων το οποίο δεν θα οδηγήσει απλώς σε άγνωστα και δύσβατα μονοπάτια, αλλά στο πιθανό τέλος της ιστορίας.
Δεν είναι κανένας σίγουρος πια εάν όλες αυτές οι αψυχολόγητες ενέργειες της νέας ηγεσίας οδηγήσουν σε σοβαρά αποτελέσματα ακόμη κι εντός των ΗΠΑ. Πολλοί αμφισβητούν ακόμη και τον σχεδιασμό του για οικονομική ανάκαμψη εντός της χώρας. Με τέτοιο χρέος, τόσα προβλήματα εργασιακά και κοινωνικά, με τον πληθωρισμό που ανεβαίνει και τον διχασμό στο ζενίθ δεν είναι εύκολο ούτε την Αμερική να (ξανα) κάνεις μεγάλη ούτε να την… κουλαντρίσεις! Μπορεί να δεις πράγματα, που δεν φαντάστηκες ποτέ. Τότε πια η κατρακύλα δεν θα έχει όρια. Είναι δε φυσικός κανόνας ότι μετά τα μεγαλεία έρχεται η πτώση ή για να παραφράσω αυτό, που είχε εκστομίσει ο, αγαπημένος του Τραμπ, Μέγας Ναπολέων που έγινε μεγάλος και τρανός και στο τέλος δεν ήξερε που να κρυφτεί: «Έπρεπε να είχα πεθάνει στο Βατερλώ. Μπορείς να σταματάς όταν ανεβαίνεις, αλλά όχι όταν κατεβαίνεις».