Ύστερα από όσα έγιναν στην ΑΣΟΕ την προηγούμενη εβδομάδα και εκείνων που διαδραματίστηκαν στη φετινή επέτειο εορτασμού των γεγονότων του Πολυτεχνείου, καταρρίπτονται μύθοι, αποκαλύπτονται αλήθειες, προκύπτουν απορίες και γεννώνται ερωτήματα, για τα οποία ζητούν απαντήσεις οι πολίτες που έχουν την ευθύνη για να επιλέξουν ποιο δρόμο θέλουν να ακολουθήσουν σε αυτή τη χώρα.
Προκάλεσε εντύπωση η αντίδραση ορισμένων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όταν έτρεξαν έξω από την ΑΣΟΕ για να αντιπαρατεθούν την κυβέρνηση, επιχειρώντας με αναπαλαιωμένα συνθήματα και δηλώσεις, να παρέχουν πλήρη κάλυψη των αποκαλούμενων μπαχαλάκηδων καταληψιών του χώρου.
Είναι βέβαιο, ότι το κρησφύγετο που βρισκόταν εδώ και χρόνια στο υπόγειο της Πανεπιστημιακής Σχολής, λειτουργούσε ως ορμητήριο των αντιεξουσιαστών και εργαστήριο κατασκευής μολότοφ σε υπό κατάληψη χώρο του Πανεπιστημίου. Μόνο ελεύθερη διακίνηση ιδεών δεν γινόταν στην ΑΣΟΕ. Γινόταν ελεύθερη διακίνηση μολότοφ και ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών.
Κανένα άσυλο δεν απειλείται στα πανεπιστήμια, όταν υπάρχει τάξη, γιατί τότε υπάρχει ελευθερία στη διακίνηση ιδεών και απόψεων. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και η πλειονότητα των φοιτητών και όλης της κοινής γνώμης θέλει τα πανεπιστήμια ανοικτά στις ιδέες, στη μόρφωση και όχι στους τραμπουκισμούς, στις ζημιές και σε βιαιοπραγίες κλπ.
- Εύλογα γεννιέται η απορία και τίθεται το ερώτημα, πώς τελικά θέλουμε να λειτουργήσουν τα πανεπιστήμια;
- Να βρίσκονται σε διαρκή επαναστατική εξέγερση;
- Να κλείνουν και να ανοίγουν ανάλογα με την επικρατούσα πολιτική ατμόσφαιρα; Να γίνουν τα αμφιθέατρα χώρος κομματικής αντιπαράθεσης και, συνεπικουρούμενη από εξωπανεπιστημιακά στοιχεία, να επιβάλλονται οι απόψεις τους;
- Να είναι οι καθηγητές αντικείμενα επιλογής των φοιτητών που δεν παρακολουθούν τα μαθήματα αλλά εμφανίζονται και συμμετέχουν όποτε γίνονται φασαρίες;
- Να προπηλακίζονται οι καθηγητές και οι πρυτάνεις, να κτίζουν τα γραφεία τους, να διακόπτουν τις συνεδρίες και άλλα πολλά τραγελαφικά φαινόμενα;
Αν έχει μείνει κάποιος να υπερασπίζεται το πανεπιστημιακό άσυλο, είναι σίγουρο ότι θα το μετανιώσει αρκεί να ρίξει μια ματιά στις φωτογραφίες σήμερα από το «στέκι» της κατάληψης στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Αυτά που κατέγραψε ο φακός αποτελούν απόδειξη ότι είναι πολλά πράγματα που τα είχαμε καταλάβει λάθος.
Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα είναι φανερό ότι η Αστυνομία δεν πρέπει να αρκεστεί μόνο στην περίπτωση της ΑΣΟΕ. Πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο σε όλες τις σχολές που υπάρχουν καταλήψεις και κάνουν ακόμη δύσκολη τη διαβίωση των φοιτητών.
Στην πραγματικότητα ζήσαμε τα χρόνια της Μεταπολίτευσης μία αντιστροφή της πραγματικότητας στα πανεπιστήμια και ένα μύθο περί πανεπιστημιακού ασύλου. Το άσυλο έπαψε να έχει τη σημασία του και μετατράπηκε σε μέσο αντιδημοκρατικής επιβολής μειοψηφιών και αναρχικών ομάδων.
Δυστυχώς, με την κάλυψη των κομμάτων της Αριστεράς στο όνομα της υπεράσπισης για τη διατήρηση του ασύλου καλύπτονται δράσεις που στρέφονται κατά της ελληνικής κοινωνίας και υπάρχει ευθύνη για όλα τα κόμματα που κινούνται στα πλαίσια αυτής της λογικής.
Η ιδεοληπτική συγκεχυμένη συμπεριφορά στελεχών της Αριστεράς που παρουσιάζεται διαφορετική όταν είναι στην αντιπολίτευση και διαφορετική όταν ήταν στην κυβέρνηση πρέπει να αλλάξει, ιδιαίτερα τώρα μετά τις εικόνες που είδαμε στο υπόγειο της ΑΣΟΕ.
Ευτυχώς όμως που η βούληση της σημερινής κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη και είναι θέμα χρόνου τα πανεπιστήμια να επανέλθουν στην κανονικότητα. Η επιβολή της τάξης δεν είναι εύκολη υπόθεση, χρειάζονται να δοθούν πολλές μάχες τόσο σε πραγματικό όσο και σε επικοινωνιακό επίπεδο.
Η ελληνική κοινωνία από το 1974 μέχρι και σήμερα πέρασε πολλά, είδε πολλά και έμαθε ακόμη περισσότερα. Απέκτησε γνώσεις, έχει εικόνες, γνώρισε πρόσωπα και πολιτικά πράγματα και κυρίως έζησε πολλά την τελευταία δεκαετία των μνημονίων της οικονομικής κρίσης.
Η πλειοψηφία της κοινής γνώμης παρακολουθεί καθημερινά όλα αυτά που γίνονται στα Πανεπιστήμια και εκείνο που ακούγεται σε συζητήσεις είναι η γνωστή παλαιά λαϊκή ρήση που λέει : «ως εδώ και μη παρέκει…»