Άλλαξε, λέει, ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς!
Άλλαξε και ο (Μανώλης) Λαδάκης, αλλά ελόγου του έβαλε όντως άλλα ρούχα και να πώς από στόπερ στο ποδόσφαιρο μεταμορφώθηκε σε αριστερό ίντερ στο χάντμπολ και σε πίβοτ και εξτρέμ στο μπιτς χάντμπολ!
Γεννημένος στις 21 Αυγούστου του 1996 στα Χανιά ο ύψους 1.97μ. εκτελεστής της Εθνικής ομάδας βάδισε στα χνάρια του πατέρα του, Τάσου, ο οποίος αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας στην ποδοσφαιρική ομάδα του Πλατανιά.
Στόπερ στις ακαδημίες του Πλατανιά
«Μου άρεσε το ποδόσφαιρο και ήταν φυσιολογικό να ακολουθήσω το παράδειγμα του πατέρα μου» ανατρέχει στα χρόνια της παιδικής αθωότητας του.
«Εντάχθηκα,λοιπόν, στις ακαδημίες του Πλατανιά και έπαιζα στη θέση του στόπερ, αλλά παράλληλα μπήκε στη ζωή μου και το χάντμπολ και για δυο χρόνια ασχολούμουν και με τα δυο σπορ. Εντέλει διάλεξα το χάντμπολ, διότι κλήθηκα στην Εθνική ομάδα παίδων και κατάλαβα ότι στο άθλημα αυτό μπορώ να έχω μεγαλύτερη εξέλιξη απ’ ό,τι στο ποδόσφαιρο».
Τώρα πλέον ο Λαδάκης δεν έχει διλήμματα όπως τότε: όχι μονάχα ανάμεσα στο ποδόσφαιρο και στο χάντμπολ, αλλά ούτε καν ανάμεσα στη σάλα και στην άμμο. «Ο καλός μύθος όλα τα’ αλέθει» σχολιάζει γελώντας. «Στο κάτω κάτω, όταν σου αρέσει ένα σπορ μπορείς να το παίξεις οπουδήποτε. Και ποια είναι η διαφορά; Στη σάλα βάζουμε γκολ και στο μπιτς χάντμπολ πόντους»…
Από την Ιταλία στον ΠΑΟΚ
Με σημείο εκκίνησης τον Γυμναστικό Σύλλογο Χανίων ο Λαδάκης άρχισε να χαράζει μια ανοδική -και αν μη τι άλλο επιτυχημένη- διαδρομή στο χάντμπολ. Φόρεσε διαδοχικά τις φανέλες των ομάδων του ΙΕΚ Ξυνή, του Καματερού και του Άρη Νικαίας, πέρασε τα επόμενα δυο χρόνια στην Ιταλία (με τη Σίνγκολι και την Μπολτσάνο) και πλέον βιώνει το νόστιμον ήμαρ, καθώς η επόμενη σεζόν θα τον βρει στη Θεσσαλονίκη με τον ΠΑΟΚ.
Με το που γνώρισε το μπιτς χάντμπολ, ο Λαδάκης ένιωσε να μαγεύεται κατά κάποιον τρόπο. «Μού έκανε αμέσως κλικ, έχει το χάζι του. Είναι ένα κατ’ εξοχήν καλοκαιρινό σπορ με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τελειώνει η σεζόν στη σάλα, αναρωτιέσαι τι μπορείς να κάνεις για να μη σκουριάσεις και βρίσκεις την άμμο. Είναι ωραίο όλο αυτό το έργο. Παίζεις ένα ματς, πηγαίνεις ένα ταξίδι, βάζεις ένα γκολ, κάνεις μια βουτιά στη θάλασσα, πίνεις μια μπίρα και περνάς καλά»!
Η παρέα και ο ένας για τον άλλον
Πόσο καλά περνάει ο Λαδάκης; «Πολύ καλά, διότι πέρα από τους αγώνες, τα γκολ, τις νίκες, τις ήττες και τα συναισθήματα, αισθάνομαι ότι αυτό το άθλημα είναι πολύ παρεϊστικο. Είμαστε όλοι μαζί, ο ένας για τον άλλον και όλοι για την ομάδα».
Ο Λαδάκης πρωτόπαιξε μπιτς χάντμπολ πριν από έξι χρόνια, ενώ τα τελευταία τέσσερα καλοκαίρια αγωνίζεται με την Εθνική ομάδα. «Απολαμβάνω κάθε στιγμή και δεν έχω μετανιώσει, ούτε έκανα ποτέ δεύτερες σκέψεις για την απόφαση μου να παίξω και στην άμμο».
Το αφήγημα και το διακύβευμα
Χθες το βράδυ η ελληνική ομάδα, μετά από τέσσερις διαδοχικές νίκες, γνώρισε την πρώτη ήττα της στον αγώνα με την Ουρουγουάη. «Χαλάσαμε λίγο το αφήγημα ε;» αναρωτιέται γελώντας. «Εφόσον δεν υπάρχει διακύβευμα, μια ήττα αντί για ζημιά, μπορεί να κάνει καλό. Ούτως ή άλλως δεν πετούσαμε στα σύννεφα, ούτε κορδωνόμασταν ότι τάχα έχουμε την καλύτερη ομάδα στον κόσμο, όμως πάντοτε μια προσγείωση στην πραγματικότητα είναι χρήσιμη» τονίζει ο Λαδάκης.
Οσο για τη συνέχεια, είναι σαφής: «Πρώτα απ’ όλα, την Παρασκευή το απόγευμα, στο δυσκολότερο μέχρι τώρα ματς, θα αντιμετωπίσουμε την Κροατία που είναι ένα από τα μεγάλα φαβορί για το χρυσό μετάλλιο. Από εκεί και πέρα, δεδομένου ότι έχουμε προκριθεί στην οκτάδα θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να φτάσουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε. Στο βάθρο; Γιατί όχι;»
Πηγή: beachhandballheraklion22.gr
