Ο Νικόλας Μοναστηριώτης, παρά το νεαρό της ηλικίας του, έχει καταφέρει να γίνει ανάρπαστος σε αυτό που κάνει! Η αγάπη του για τα σκυλιά, τον οδήγησε στην απόφαση να ασχοληθεί επαγγελματικά με την εκπαίδευσή τους και το ταλέντο του έχει καταφέρει να αποσπάσει τα βλέμματα σε πανελλαδικό επίπεδο, έχοντας αναλάβει μέχρι σήμερα περισσότερα από 800 σκυλιά.
Ο 32χρονος Ηρακλειώτης, εκπαιδευτής τετράποδων, ταξιδεύει συχνά σε ολόκληρη την Κρήτη, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, προκειμένου να παράσχει τις υπηρεσίες τους σε ιδιοκτήτες κατοικίδιων που τα έχουν δει… «σκούρα»! Μάλιστα, όπως αναφέρει, παραδίδει δωρεάν εκπαιδεύσεις στους τετράποδους φίλους ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Μιλώντας στο Creta24, περιγράφει τι ήταν αυτό που τον ώθησε στο να κάνει την αγάπη του επάγγελμα, τι είναι αυτό που τον ξεχωρίζει απ’ άλλους εκπαιδευτές, ενώ σχολιάζει και τα συχνά –πλέον– περιστατικά βίας και βασανισμού ζώων που έρχονται στο προσκήνιο την τελευταία περίοδο στην Κρήτη.
Όπως αναφέρει, η ενασχόλησή του με τα σκυλιά ξεκίνησε από την παιδική του ηλικία και συγκεκριμένα από 9 ετών. «Η οικογένειά μου ανέκαθεν είχε στην κατοχή της σκυλιά. Όλα μαζί αποτελούσαν οικογένεια για εμένα, με αποτέλεσμα να περνάω τον περισσότερο χρόνο μου παίζοντας μαζί τους. Θεώρησα λοιπόν, ότι αυτή η επαφή και αυτό το συναίσθημα που έπαιρνα δεν θα μπορούσε με τίποτα να μου στερήσει το παιδικό μου όνειρο, να ασχολούμαι αποκλειστικά και μόνο με τα σκυλιά. Έτσι λοιπόν, αφού έφτασα στα 14,5 έτη μου πιέζοντας τότε τον πατέρα μου, κατάφερα να πάω στον εκπαιδευτή που είχα είδωλο και έτσι εκπαίδευσε τον πρώτο σκύλο μας. Αυτό ήταν. Όταν τον είδα από κοντά, του είχα πει ότι «εγώ θέλω να κάνω αυτό που κάνεις» και έκτοτε δεν με ενδιέφερε τίποτα άλλο πέραν την εκπαίδευση του σκύλου. Έτσι, αφού με δέχτηκε, πήγαινα συνέχεια στην Αθήνα από μωράκι, έβλεπα εκπαιδεύσεις, έγραφα ότι έβλεπα, αποθήκευα το καθετί που έκανε και τα έπαιρνα σαν «Ευαγγέλιο» στην Κρήτη. Από τότε δειλά δειλά εκπαίδευα τα πρώτα μου σκυλιά. Ο άνθρωπος που με έκανε εκπαιδευτή ονομάζεται Θωμάς Πετρόχειλος και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό που είμαι έως σήμερα! Έτσι λοιπόν, μέσω ταξιδιών, μέσω εκπαίδευσης στην Αθήνα άρχισε να παίρνει χρώμα το παιδικό μου όνειρο».
Αναφορικά με τους «κανόνες» που ακολουθεί κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, ο ίδιος εξηγεί ότι «ο σκύλος δεν έχει καμία θεωρία στην εκπαίδευση». «Ο κάθε σκύλος έχει έναν μοναδικό και ξεχωριστό χαρακτήρα που θα πρέπει να καταλάβεις από την πρώτη στιγμή. Έπειτα θα πιάσεις το λουράκι να κάνεις την οποιαδήποτε εκπαίδευση. Προσωπικά μιλάω με το συναίσθημα και το ένστικτο και πραγματικά όλα σχεδόν τα σκυλιά που έχω εκπαιδεύσει, έχουν φέρει ένα αποτέλεσμα εκπληκτικό με πρώτο γνώμονα να είναι χαρούμενα! Σκοπός για εμένα, είναι ένας σκύλος να είναι απόλυτα χαρούμενος, ισορροπημένος, ήρεμος και να μας έχει τρελή εμπιστοσύνη αλλά και εμείς σε εκείνον. Επιλέγω τα μαθήματα να γίνονται στον χώρο των σκύλων και πάντα με παρουσία ιδιοκτήτη! Αυτό, έχει μεγάλη σημασία, κυρίως για τη ψυχοσύνθεση του αγαπημένου μας μαθητή! Αναφέρομαι για την βασική υπακοή αλλά και για τυχόν επιλύσεις συμπεριφορών. Το μεγαλύτερο μυστικό μου όμως, είναι η αγάπη η οποία δίνω στους μαθητές μου και φυσικά μου την δίνουν πίσω απλόχερα! Με την αληθινή αγάπη προς τα ζώα, πιστέψτε με τα αποτελέσματα είναι θεϊκά . Δεν μπορώ να πω ότι η δική μου θεωρία έχει το κάτι ξεχωριστό από άλλους συναδέλφους, αλλά μπορώ να πω ότι δεν το βλέπω σαν δουλειά, αλλά σαν ένα κομμάτι της ζωής μου που μου δίνει ανάσα. Ίσως αυτό να κάνει κάποια κομμάτια της δουλειάς μου να ξεχωρίζουν».
Μάλιστα, όπως πρόσθεσε, το καλύτερο συναίσθημα που βιώνει στη δουλειά του, είναι τα χαρούμενα πρόσωπα των ιδιοκτητών. «Γεμίζω συναισθήματα χαράς και αυτό είναι κάτι που με κάνει να προσπαθώ περισσότερο και να εξελίξω και άλλο την δουλειά μου. Η δουλειά μου και λέω κάθε μέρα «Δόξα τον Θεό», έχει αναγνωριστεί σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Ο κόσμος έβλεπε τότε από τα social media και από κάποιους μαθητές και έτσι ξεκίνησαν να με καλούν σε διάφορα μέρη και με τον καιρό αυτό συνεχίστηκε και για μαθήματα βασικής υπακοής! Ομολογώ πως κάτι τέτοιο δεν το είχα φανταστεί ποτέ μου και είναι μοναδικό όταν σε εμπιστεύονται άτομα που δεν σε έχουν δει ποτέ μπροστά τους. Έτσι λοιπόν, έχω πει ότι θα είμαι δίπλα σε όποιον άνθρωπο χρειάζεται τις υπηρεσίες μου, σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας, προκειμένου να έχει έναν εκπαιδευμένο σκύλο όπως τον έχει ονειρευτεί».
Στην ερώτηση τί είναι τελικά αυτό που χρειάζεται ένας σκύλος για να είναι υπάκουος, ο Νικόλας απαντά χαρακτηριστικά: «Όταν έρθει στην οικογένειά μας ένας σκύλος, η εκπαίδευση του θα πρέπει να ξεκινήσει από την πρώτη μέρα, καθώς θα βοηθήσει στην ένταξή του στην νέα του ζωή. Αυτό που πρέπει να του δώσουμε για να συνεργάζεται μαζί μας είναι η αγάπη και σεβασμός. Αν αγαπάμε και σεβόμαστε τον σκύλο μας, ο σκύλος μας θα είναι και χαρούμενος και πιστός και συνεργάσιμος. Φυσικά κάτι που πρέπει να τονίσουμε είναι, ότι πριν πάρουμε έναν σκύλο θα πρέπει να είμαστε σίγουροι, να γνωρίζουμε τι σκύλο παίρνουμε αλλά και τι ανάγκες έχει».
Κλείνοντας, σχολιάζοντας τα περιστατικά βίας και βασανισμού ζώων, που πολύ συχνά πλέον δημοσιοποιούνται στο νησί μας, ο Νικόλας αναφέρεται σε μια «μάστιγα που δε θα τελειώσει ποτέ», ενώ περιγράφει και ένα περιστατικό που τον σόκαρε στην αρχή, αλλά τον δικαίωσε στο τέλος. «Δυστυχώς, οι νόμοι είναι πολύ ελαστικοί προς εκείνους που ασκούν βία στα ζώα. Κακοποίηση είναι και ο ακατάλληλος χώρος που μπορεί να ζει ένας σκύλος, αλλά και όταν κάποιος του ασκήσει βία. Κακοποίηση επίσης για εμένα είναι και η παρουσία αδέσποτων. Ευτυχώς όμως, παρατηρώ ότι πολλοί πολίτες αλλά και φιλοζωικές οργανώσεις κάνουν έργα προς το καλό μέλλον των αδέσποτων και έχω δηλώσει ότι πάντα θα είμαι δίπλα τους. Θυμάμαι μια φορά ένα τηλεφώνημα, στο οποίο μια γυναίκα είχε βρει ένα βελγικό ποιμενικό, πραγματικά κακοποιημένο. Σας μιλάω για έναν σκύλο μάλαμα, για έναν σκύλο υπέροχο με ψυχή μικρού παιδιού. Φυσικά, έτρεμε την ανθρώπινη παρουσία αλλά καταφέραμε με τον καιρό να μας εμπιστευθεί και να εκπαιδευτεί! Αυτός λοιπόν ο σκύλος σήμερα είναι σκύλος συνοδός και σκύλος που ζει όπως αρμόζει σε μια τέτοια ψυχούλα. Ήταν ομολογώ μεγάλο σοκ για εμένα ,όταν είδα την άσχημη πλευρά του ανθρώπου πάνω σε έναν σκύλο.. εκεί πραγματικά είπα λυπάμαι που είμαι άνθρωπος».
