Δήλωση του Φραγκίσκου Παρασύρη για την Επέτειο του Πολυτεχνείου:
Το 1967 ήταν μαθητές. Το Νοέμβρη του 1973 δεκαοχτάχρονα παιδιά όλοι τους. Βρέθηκαν την ώρα που έπρεπε, εκεί που έπρεπε. Η εικόνα τους δεν ξεθώριασε ακόμα, τι και αν πέρασαν πέντε δεκαετίες.
Αυτά που βίωσαν εκείνη τη συνταρακτική νύχτα, ανακαλούνται στο μυαλό μας, μια σελίδα στο κοινό μας παρελθόν. Στο Πολυτεχνείο δεν πίστευαν ότι αυτά που ζούσαν, θα γινόταν, σήμερα, μέρος μιας νοσταλγικής αφήγησης.
Η δύναμη της θέλησής τους, οι δυνατοί χτύποι της νεανικής καρδιάς τους, οι ψυχωμένες γροθιές τους, ελπίζω να κρατήσουν τις γωνίες, πριν η λήθη φέρει το ίσιωμα.
