Ο ΟΦΗ πέτυχε τελικά τον στόχο της μικρότερης αποτυχίας. Καθόλου άσχημα, αν σκεφτούμε πως τον Οκτώβρη, που ήρθε στην Κρήτη ο νέος προπονητής, η ομάδα ήταν τελευταία και δεν έδειχνε να έχει «σφιγμό».
Είναι ένα μικρό θαύμα πως η ομάδα αυτή, με ελάχιστες προσθήκες, όχι απλά σώθηκε αλλά ίσως τερματίσει πρώτη στο group των αδύναμων. Για ένα σύλλογο με το βάρος του ΟΦΗ όμως αυτό δεν είναι επιτυχία. Κάθε άλλο.
Με αυτά και με τα άλλα θυμήθηκα τον πρώτο καιρό που είχε έρθει στο Ηράκλειο ο Μηνάς Λυσάνδρου, ο διοικητικός αναμορφωτής του «συνονθυλεύματος» που άφησαν πίσω τους οι άνθρωποι που είχαν την εξουσία στο ποδοσφαιρικό τμήμα μέχρι τις αλλαγές.
Ο διευθύνων σύμβουλος της ΠΑΕ σε μια πρώτη του δήλωση για τους στόχους της ομάδας είχε αναφέρει πως αυτή πρέπει να τερματίσει στην πρώτη 6άδα και να μπει στα play off.
Η δήλωση αυτή προκάλεσε… τεράστια αναστάτωση στο εσωτερικό. «Τι είναι αυτά που κάνει ο Λυσάνδρου; Βάζει στόχους;» αναρωτήθηκαν οι υφιστάμενοι του αφού έβλεπαν πως έρχεται η ώρα να ξεβολευτούν από την λογική «παίζουμε για τη χαρά του ποδοσφαίρου» (στην οποία ως επί το πλείστον χαίρονταν οι αντίπαλοι και όχι ο ΟΦΗ) και έπρεπε να κριθούν και στο αγωνιστικό κομμάτι.
Αν κάποιος έμπαινε στο μυαλό του Λυσάνδρου θα καταλάβαινε τον συλλογισμό της δήλωσης. «Ο ΟΦΗ είναι στις 6 εμπορικότερες και ιστορικότερες ομάδες της κατηγορίας, και σε τελική ανάλυση 14 είναι όλες κι όλες. Δηλαδή τι στόχο βάζουμε; Να είμαστε λίγο πάνω απο τη μέση». Τι πιο φυσιολογικό για έναν manager που έχει μάθει να κάνει το αυτονόητο και να παράγει αποτέλεσμα.
Δεν είναι όλοι για όλες τις δουλειές. Ο Μηνάς Λυσάνδρου είναι ο πλέον κατάλληλος για την δουλειά που του έχει ανατεθεί. Με εκείνον επικεφαλής, είναι βέβαιο πως ξημερώνει μια καλύτερη μέρα για την ΠΑΕ. Άλλωστε τώρα έχει δίπλα του ανθρώπους που δείχνουν όχι απλά να μην φοβούνται τους στόχους αλλά να είναι ικανοί να τους επιτύχουν.
