Παρά την ξεκάθαρη διεθνή κατακραυγή στον αναθεωρητισμό της Τουρκίας και τη στήριξη της Αθήνας έναντι των ανυπόστατων τουρκικών αξιώσεων και αιτιάσεων που φτάνουν στο σημείο να αμφισβητούν την κυριαρχία ελληνικών νησιών, η Άγκυρα συνεχίζει τον χαβά των προκλήσεων ξεπερνώντας κάθε όριο.
Μετά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας, και ενώ είχαν προηγηθεί διαρροές ότι αντικείμενο συζήτησης -εκτός από το συριακό- θα ήταν και η στάση της Αθήνας, οι τόνοι της έντασης ανέβηκαν κατακόρυφα με την Άγκυρα να ζητά προκλητικά και ανυπόστατα την αποστρατιωτικοποίηση νησιών του Αιγαίου.
Αξιώσεις επαναλαμβανόμενες και απορριπτέες όχι μόνο από την ελληνική πλευρά που έχει ως μόνο οδηγό το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά από το σύνολο των εταίρων και συμμάχων της χώρας μας, που έχουν πάρει σαφή και ξεκάθαρη θέση υπέρ της Αθήνας και απέναντι στους παραλογισμούς της Άγκυρας.
Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, άλλωστε η ελληνική διπλωματία έχει καταστήσει σαφές προς πάσα κατεύθυνση και εμφατικά και επιτακτικά στην Άγκυρα ότι «τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, σε θάλασσα, ξηρά και αέρα, είναι εξ ορισμού και αμετακλήτως, αδιαπραγμάτευτα».
Το συμβούλιο ασφαλείας της γειτονικής χώρας, υπό την προεδρία του Ταγίπ Ερντογάν, ακολούθησε την πεπατημένη των ψευδών ειδήσεων και της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας αναφέροντας ότι «αναμένουμε από την Ελλάδα, η οποία αδιαφορεί για τις προτάσεις διαλόγου, να τερματίσει το συντομότερο δυνατό τις δραστηριότητες στρατιωτικοποίησης των νησιών με αποστρατικοποιημένο καθεστώς και ολες τις παραβιάσεις διεθνών συνθηκών και του διεθνούς δικαίου».
Οι ανεδαφικές και παράνομες αξιώσεις της Τουρκίας και της ηγεσίας της δεν είναι η πρώτη φορά που διατυπώνονται και μπαίνουν στη λίστα με τις συκοφαντίες και τα ψεύδη που εκτοξεύει κατά καιρούς εναντίον της Ελλάδας, στο πλαίσιο των τακτικισμών και επιδιώξεων ότι «διεκδικώ πολλά για να επιτύχω σε έναν ενδεχόμενο διάλογο ή μία ενδεχόμενη διαπραγμάτευση κάτι…».
Η άποψη ότι τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα εκχωρήθηκαν στην Ελλάδα με την αίρεση της αποστρατικοποίησης, άρχισε να διατυπώνεται από την Τουρκία μετά το 1990. Ως πριν λίγο καιρό, σταματούσε σε αυτό το σημείο. Ωστόσο Τούρκοι νομικοί, όπως ο Husein Pazarci, που υπήρξε προϊστάμενος της νομικής υπηρεσίας του τουρκικού ΥΠΕΞ , οι Kurumahmut και Baseren κ.ά., από το 1997 διατύπωναν την άποψη («μετέωρο επιχείρημα» κατά τον Άγγελο Συρίγο), ότι η αποστρατικοποίηση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ελληνική κυριαρχία.
Η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι το θέμα της στρατιωτικοποίησης των νησιών συνδέεται με το ύπατο δικαίωμα κάθε κράτους να παίρνει μέτρα για τη νόμιμη άμυνά του. Και αυτό το δικαίωμα είναι αδιαπραγμάτευτο!
Τι προβλέπεται στο άρθρο 51 του Χάρτη του ΟΗΕ για τη νόμιμη άμυνα
Η Ελλάδα αποδέχεται τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από τις Συνθήκες της Λωζάνης και των Παρισίων για αποστρατικοποίηση των νησιών, όπως επίσης και ότι από το 1974 άρχισε να εξοπλίζει με ταχείς ρυθμούς τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Ο λόγος για όλα αυτά ήταν η τουρκική εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974. Πλέον η πιθανότητα τουρκικής επίθεσης στη Θράκη ή σε κάποιο νησί του Αιγαίου αποτελεί υπαρκτό ενδεχόμενο.
Στην επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1975, ηΤουρκία ίδρυσε στη Σμύρνη την 4 η Στρατιά (Στρατιά Αιγαίου), η οποία βρισκόταν εκτός των σχεδιασμών του ΝΑΤΟ, έχει μεγάλο αριθμό αποβατικών σκαφών και ειδικεύεται στις αμφίβιες επιχειρήσεις.
Τέλος, η Τουρκία διατηρεί την απειλή του casus belli σε περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει το νόμιμο δικαίωμα της για επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια στο Αιγαίο. Όλα αυτά, οδήγησαν τη χώρα μας να προβεί στις αμυντικές διεργασίες που θα της επιτρέψουν να ασκήσουν, αν χρειαστεί, το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας. Αυτό προβλέπεται στο άρθρο 51 του Χάρτη του Ο.Η.Ε και ορίζει τα εξής:
«Καμία διάταξη αυτού του Χάρτη δεν θα εμποδίζει το φυσικό δικαίωμα της ατομικής η συλλογικής νόμιμης άμυνας, σε περίπτωση που ένα Μέλος των Ηνωμένων Εθνών δέχεται ένοπλη επίθεση, ως τη στιγμή που το Συμβούλιο Ασφαλείας θα πάρει τα αναγκαία μέτρα για να διατηρήσει τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια…». Το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας έχει χαρακτήρα jus cogens (αναγκαστικού Διεθνούς Δικαίου), άρα υπερτερεί σε σχέση με τυχόν συμβατικές υποχρεώσεις.
