Η Νέα Ζηλανδία προσέφερε την Τρίτη μια σπάνια εθνική συγγνώμη στα θύματα και τις οικογένειες εκατοντάδων χιλιάδων νέων και ευάλωτων ενηλίκων που υπέστησαν σωματική και σεξουαλική κακοποίηση σε ιδρύματα τα τελευταία 70 χρόνια, όπως μεταφέρει το Reuters.
Η συγγνώμη ακολούθησε την έκθεση μιας δημόσιας έρευνας τον Ιούλιο, σύμφωνα με την οποία περίπου 200.000 παιδιά και ευάλωτοι ενήλικες που βρίσκονταν σε κρατική και θρησκευτική περίθαλψη βίωσαν κάποια μορφή κακοποίησης από το 1950 έως το 2019.
«Ήταν φρικτό. Ήταν σπαρακτικό. Ήταν λάθος. Και δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε συμβεί», δήλωσε ο πρωθυπουργός Κρίστοφερ Λούξον στους επιζώντες και τις οικογένειές τους στο κοινοβούλιο του Ουέλινγκτον.
«Σήμερα ζητώ συγγνώμη εκ μέρους της κυβέρνησης από όλους όσοι υπέστησαν κακοποίηση, βλάβη και παραμέληση κατά τη διάρκεια της φροντίδας. Ζητώ αυτή τη συγγνώμη από όλους τους επιζώντες εκ μέρους της δικής μου και των προηγούμενων κυβερνήσεων».
Michael Laws reacts to New Zealand’s apology to survivors of abuse in state care.
Join Platform Plus for enhanced access and features: https://t.co/Lk23oWBErZ pic.twitter.com/MZuLHfcdKL
— The Platform NZ (@theplatform_nz) November 12, 2024
H έκθεση έχει ολοκληρωθεί και απομένουν οι συστάσεις για να μην επαναληφθεί κάτι αντίστοιχο
Η κυβέρνηση έχει ολοκληρώσει ή έχει αρχίσει να εργάζεται για 28 συστάσεις της έρευνας, δήλωσε ο πρωθυπουργός, και θα δώσει την πλήρη απάντησή της στις αρχές του επόμενου έτους.
Ένα νομοσχέδιο που θα περιλαμβάνει μια σειρά μέτρων για τη βελτίωση της ασφάλειας στην κρατική φροντίδα θα έχει την πρώτη του ανάγνωση στο κοινοβούλιο την Τρίτη, δήλωσε ο Λούξον.
Η Βασιλική Ερευνητική Επιτροπή μίλησε με περισσότερους από 2.300 επιζώντες κακοποίησης στη Νέα Ζηλανδία, η οποία έχει πληθυσμό 5,3 εκατομμυρίων κατοίκων. Η έρευνα περιγράφει λεπτομερώς μια σωρεία καταχρήσεων στην κρατική και θρησκευτική περίθαλψη, συμπεριλαμβανομένων βιασμών, στειρώσεων και ηλεκτροσόκ, οι οποίες κορυφώθηκαν τη δεκαετία του 1970.
Σύμφωνα με την έκθεση, τα άτομα από την κοινότητα των ιθαγενών Μαορί ήταν ιδιαίτερα ευάλωτα στην κακοποίηση, καθώς και τα άτομα με ψυχικές ή σωματικές αναπηρίες.
H έκθεση είχε ως σκοπό την επούλωση των πληγών των θυμάτων που ζουν ακόμα και την αναγνώριση του λάθους
Έκανε 138 συστάσεις, μεταξύ των οποίων και έκκληση για δημόσια συγγνώμη από την κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας, καθώς και από τον Πάπα και τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι, επικεφαλής της Καθολικής και της Αγγλικανικής εκκλησίας αντίστοιχα, οι οποίοι έχουν καταδικάσει στο παρελθόν την παιδική κακοποίηση.
Ζήτησε επίσης νέα νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένης της υποχρεωτικής αναφοράς των υποψιών κακοποίησης, συμπεριλαμβανομένων των ομολογιών που γίνονται κατά τη διάρκεια της θρησκευτικής εξομολόγησης.
Η έκθεση εκτιμούσε ότι το μέσο κόστος κατά τη διάρκεια της ζωής ενός επιζώντος από κακοποίηση, υπολογιζόταν το 2020 σε περίπου 857.000 NZ$ (περίπου 500.000 ευρώ) ανά άτομο, αν και η έκθεση δεν ξεκαθάριζε το ποσό της αποζημίωσης που συνιστάται για τους επιζώντες.
Ο Λούξον δήλωσε ότι πιστεύει ότι η συνολική αποζημίωση που οφείλεται στους επιζώντες θα μπορούσε να ανέλθει σε δισεκατομμύρια δολάρια.
