Ο Τιτανικός «προδίδει» τους ξεχασμένους θησαυρούς του. Ένα χαμένο χρυσό κολιέ, κατασκευασμένο από το δόντι ενός γιγαντιαίου καρχαρία, εντοπίστηκε στο ναυάγιο, 110 χρόνια μετά τη βύθιση του καταδικασμένου πλοίου.
Το εντυπωσιακό κόσμημα από «μεγαλόδοντα» εντοπίστηκε σε πλάνα που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια μιας αποστολής το περασμένο καλοκαίρι με στόχο τη λήψη των πρώτων ψηφιακών σαρώσεων του ναυαγίου. Το εκπληκτικό τεχνούργημα – το οποίο δεν έχει φορεθεί από τη βύθιση του πλοίου τον Απρίλιο του 1912 – εντοπίστηκε σε πλάνα που τραβήχτηκαν το περασμένο καλοκαίρι από την εταιρεία Magellan Ltd με έδρα το Γκέρνσεϊ.
Το βίντεο τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια των προσπαθειών για την αποτύπωση των πρώτων ψηφιακών σαρώσεων του ναυαγίου, που το παρουσιάζουν σχεδόν σαν να έχει ανασυρθεί από το νερό. Άλλα αντικείμενα που περιβάλλουν το περιδέραιο δεν έχουν εντοπιστεί, αν και φαίνεται να βρίσκεται κοντά σε μια συλλογή από μικρές χάντρες.
Ωστόσο, η Magellan Ltd, η οποία συνεργάζεται με την Atlantic Productions σε ένα ντοκιμαντέρ για την περσινή αποστολή, απαγορεύεται να τα αφαιρέσει από τον πυθμένα της θάλασσας. Υπολογίζεται ότι 1.517 από τους 2.224 επιβαίνοντες στο Τιτανικό σκοτώθηκαν όταν το πολυτελές υπερωκεάνιο βυθίστηκε στις 15 Απριλίου 1912.
Η Magellan Ltd έστειλε υποβρύχια για να ερευνήσει όλα τα μέρη του ναυαγίου, το οποίο βρίσκεται περίπου 13.000 πόδια κάτω από την επιφάνεια του Βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού, περίπου 350 ναυτικά μίλια από την ακτή του Newfoundland, στον Καναδά. Τα υποβρύχια πέρασαν περισσότερες από 200 ώρες το περασμένο καλοκαίρι τραβώντας 700.000 εικόνες από κάθε γωνία του πλοίου για να δημιουργήσουν την τρισδιάστατη ανακατασκευή.
Τώρα, η εταιρεία παρατήρησε το χαρακτηριστικό σχήμα ενός δοντιού καρχαρία στα πλάνα και μετά από προσεκτικότερη εξέταση συνειδητοποίησε ότι επρόκειτο για… κολιέ. Ο Richard Parkinson, διευθυντής της Magellan, περιέγραψε το εύρημα ως «εκπληκτικό, όμορφο και συναρπαστικό».
«Βρήκαμε ένα δόντι μεγαλόδοντος που έγινε κολιέ – είναι απίστευτο, απολύτως απίστευτο», είπε στο ITV News. Τα δόντια του εξαφανισμένου μεγαλόδοντα – ενός από τα μεγαλύτερα ψάρια που υπήρξαν ποτέ – είναι γνωστό ότι φτάνουν σε μήκος πάνω από επτά ίντσες.
Η Catalina Pimiento, παλαιοντολόγος στο Πανεπιστήμιο του Swansea που ειδικεύεται στους καρχαρίες, είπε ότι είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς εάν πρόκειται για ένα δόντι μεγαλόδοντα, χωρίς άλλα αναγνωρίσιμα αντικείμενα. «Το δόντι φαίνεται να έχει “λαιμό”, που είναι η πιο σκούρα περιοχή μεταξύ της στεφάνης του δοντιού και της ρίζας», είπε στο MailOnline. «Αλλά επειδή η εικόνα είναι τόσο χαμηλής ποιότητας, είναι δύσκολο να καταλάβουμε αν ισχύει αυτό».
Ο megalodon (επίσημα ονομάζεται Otodus megalodon, γνωστός και ως Meg) δεν ήταν μόνο ο μεγαλύτερος καρχαρίας στον κόσμο, αλλά ένα από τα μεγαλύτερα ψάρια που έζησαν ποτέ. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι έφτανε από 15 έως 18 μέτρα σε μήκος, τρεις φορές μεγαλύτερο από τον μεγαλύτερο καταγεγραμμένο μεγάλο λευκό καρχαρία.
Ο Μάικλ Μπέντον, καθηγητής παλαιοντολογίας σπονδυλωτών στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, θεωρεί πάντως οτι «είναι πιο πιθανό να είναι δόντι από σύγχρονο καρχαρία παρά απολίθωμα».
Η εταιρεία πίσω απο την ψηφιακή σάρωση σχεδιάζει τώρα να χρησιμοποιήσει τεχνητή νοημοσύνη (ΑΙ) για να εντοπίσει τους ιδιοκτήτες του περιδέραιου και άλλων αντικειμένων και να έρθει σε επαφή με τους απογόνους των 2.200 επιβατών του Τιτανικού όταν βυθίστηκε. Η AI θα μελετήσει πλάνα των επιβατών, εστιάζοντας στα πρόσωπά τους και στα ρούχα που φορούσαν όταν επιβιβάστηκαν στο πλοίο, λίγες μέρες πριν ο Τιτανικός χτυπήσει το παγόβουνο το βράδυ της 14ης Απριλίου 1912.
Ο Τιτανικός ταξίδευε με σχεδόν πλήρη ταχύτητα -περίπου 25 μίλια την ώρα- όταν εντοπίστηκε το παγόβουνο στις 23:40 εκείνο το βράδυ. Παρά τις προσπάθειες να κατευθύνουν το πλοίο γύρω από το εμπόδιο, ο Τιτανικός χτύπησε το παγόβουνο, δημιουργώντας έξι στενά ανοίγματα στο δεξιό κύτος του σκάφους.
Ο Τιτανικός άρχισε να βυθίζεται με την πλώρη, ενώ το μεγάλο πλοίο έσπασε στη μέση λίγο πριν κάνει την τελική του βουτιά τις πρώτες πρωινές ώρες της 15ης Απριλίου 1912, και τώρα δύο μέρη του πλοίου –η πλώρη και η πρύμνη– απέχουν 2.600 πόδια το ένα από το άλλο.
Και τα δύο μισά περιβάλλονται από ένα πεδίο συντριμμιών που αποτελείται από κομμάτια μετάλλου, έπιπλα, παπούτσια, ακόμη και κλειστά μπουκάλια σαμπάνιας. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι υπάρχουν ακόμη στοιχεία για τη βύθιση που δεν έχουν ακόμη μελετηθεί, περισσότερο από έναν αιώνα μετά την τραγωδία, όπως η ακριβής μηχανική του τρόπου με τον οποίο χτύπησε στον πυθμένα της θάλασσας.
Η αμερικανική εταιρεία διάσωσης ναυαγίων RMS Titanic Inc είναι η μόνη οντότητα που επιτρέπεται νόμιμα να αφαιρεί αντικείμενα από τα «λείψανα» του Τιτανικού. Ενώ ορισμένα ναυάγια έχουν μεταφερθεί στη στεριά, είναι πιθανό αυτό να μην συμβεί ποτέ με τον Τιτανικό. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι είναι πολύ ευαίσθητο για να μετακινηθεί λόγω της φθοράς από τη διάβρωση, τη βιολογική δραστηριότητα και τα βαθιά ωκεάνια ρεύματα, ενώ θα υπήρχαν και ηθικές συνέπειες.
Η βρετανική επιζήσασα του Τιτανικού Eva Hart, η οποία έχασε τον πατέρα της στην καταστροφή, είπε λίγο πριν από το θάνατό της το 1996: «Ελπίζω πολύ ότι δεν θα επιχειρήσουν ποτέ να μετακινήσουν μέρος του. Ελπίζω ότι θα θυμούνται ότι αυτός είναι ένας τάφος – ένας τάφος 1.500 ανθρώπων που δεν θα έπρεπε ποτέ να πεθάνουν και δεν νομίζω ότι πρέπει να πάτε εκεί κάτω και να ληστέψετε τάφους και είμαι πολύ αντίθετη σε αυτό».
