Η ιστορία της αντικατοπτρίζεται στα σπουδαία μνημεία της με κορυφαία το Παλαμήδι, το Μπούρτζι και την Ακροναυπλία, στις πλατείες με τα νεοκλασικά κτίρια της εποχής του Καποδίστρια και στα ενδιαφέροντα μουσεία.
Το ιστορικό κέντρο του Ναυπλίου
Η αρχιτεκτονική της παλιάς (κάτω) πόλης αντικατοπτρίζει την ιστορική εξέλιξη του Ναυπλίου, με μια ποικιλία αρχιτεκτονικών τύπων που ωστόσο δίνουν μια εικόνα ομοιογένειας. Λίγα οικοδομήματα της Β’ Ενετοκρατίας έχουν διασωθεί, με σπουδαιότερο εκείνο που στεγάζει το Αρχαιολογικό μουσείο του 1713. Από τη Β’ Οθωμανική περίοδο διατηρήθηκε το μεγάλο τζαμί στην πλατεία Συντάγματος, το λεγόμενο Βουλευτικό. Καθοριστική ήταν η περίοδος Καποδίστρια μεταξύ 1828-1831 -μάλιστα με την πολεοδομική οργάνωση και την ανοικοδόμηση ασχολήθηκε ο ίδιος ο κυβερνήτης.
Τότε κατεδαφίστηκαν πολλά κτίρια και ανεγέρθηκαν νέα δημόσια και ιδιωτικά. Το ρυμοτομικό σχέδιο έκανε ο Σταμάτης Βούλγαρης και αυτό αποτελεί τη βάση του σημερινού ιστορικού κέντρου. Ο Καποδίστριας ήταν εκείνος που εφάρμοσε τον κλασικισμό στο Ναύπλιο και η εντατική οικοδόμηση έπαψε μετά τον θάνατό του το 1831. Την επόμενη περίοδο σταδιακά η πόλη άρχισε να απελευθερώνεται από τα τείχη της και να στρέφεται προς τη θάλασσα. Το 1962 το τμήμα μεταξύ του σιδηροδρομικού σταθμού και του προμαχώνα Πέντε Αδέρφια κηρύχθηκε ως διατηρητέο.
Η πλατεία Συντάγματος
Η πιο ιστορική πλατεία του Ναυπλίου είναι το επίκεντρο της ζωής στην όμορφη πόλη. Περιβάλλεται από μνημειακά κτίρια:
-Tο Τριανόν. Ήταν τουρκικό τζαμί -το παλαιότερο της πόλης- και στη συνέχεια καθολική εκκλησία προς τιμή του Αγίου Aντωνίου της Πάδοβας. Μεταξύ 1828 – 1833 στέγασε το πρώτο Αλληλοδιδακτικό Σχολείο και στα τέλη του 19ου αι. το θέατρο της πόλης. Στη συνέχεια λειτούργησε ως κινηματογράφος Τριανόν και πλέον είναι το Δημοτικό Θέατρο Ναυπλίου.
-Το τριώροφο λιθόκτιστο οικοδόμημα που στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο χρονολογείται στο 1713 και υπήρξε η Ενετική Aποθήκη του Στόλου κατά την περίοδο της Β’ Ενετοκρατίας. Είναι από τα ωραιότερα οικοδομήματα της περιόδου αυτής στην Ελλάδα. Οι θεματικές ενότητες του πολύ σημαντικού μουσείου παρουσιάζουν την εξέλιξη των πολιτισμών της Αργολίδας από την απώτατη προϊστορία μέχρι την ύστερη αρχαιότητα.
Τα ευρήματα προέρχονται κυρίως από το σπήλαιο Φράγχθι, την Τίρυνθα, τη Μιδέα, τα Δενδρά, την Ασίνη, την Καζάρμα, την Παλαιά Επίδαυρο και την Ερμιόνη. Σε περίοπτη θέση βρίσκεται η περίφημη χάλκινη πανοπλία των Δενδρών (τέλη του 15ου αι. π.Χ.), μαζί με εξαρτήματα του οπλισμού του πολεμιστή, χάλκινα σκεύη και πήλινα αγγεία. Το πιο αρχαίο έκθεμα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου είναι το σύμπλεγμα παλαιολιθικών εστιών από τις βραχοσκεπές στο φαράγγι της Κλεισούρας, στην Πρόσυμνα (32.000-21.000 π.Χ.).
-Το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, που κατασκευάστηκε στον Μεσοπόλεμο από τον αρχιτέκτονα Ζουμπουλίδη: μπροστά του υπάρχει γλυπτό αφιερωμένο στην Kαλλιόπη Παπαλεξοπούλου, σύζυγο του δημάρχου Σπυρίδωνα Παπαλεξόπουλου, η οποία πρωτοστάτησε στην κίνηση για να εκδιωχθεί από την Ελλάδα ο βασιλιάς Όθωνας.
-Στην οδό Σταϊκοπούλου βρίσκεται το περίφημο Βουλευτικό. Είχε κτιστεί ως τέμενος το 1730 από έναν πλούσιο Οθωμανό, τον Αγά Πασά, καταστράφηκε και επισκευάστηκε το 1824-25 για να στεγάσει την πρώτη Βουλή των Ελλήνων από το φθινόπωρο του 1825 έως την άνοιξη του 1826. Το κτίριο έχει αναπαλαιωθεί και στο ισόγειο στεγάζει τη Δημοτική Πινακοθήκη.
Οι εκκλησίες του Αγίου Σπυρίδωνα και του Αγίου Γεωργίου
Από την οδό Σταϊκοπούλου ανηφορίστε τα σκαλάκια μέχρι την Καποδιστρίου προς τον Άγιο Σπυρίδωνα, μονόχωρο ναό, κτισμένο το 1702. Έξω από αυτήν δολοφονήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 ο κυβερνήτης Καποδίστριας από τους αδερφούς Mαυρομιχάλη -Γεώργιο και Κωνσταντίνο -που του είχαν στήσει ενέδρα. H ταριχευμένη σορός του εκτέθηκε στο Kυβερνείο και η κηδεία του έγινε στις 18 Oκτωβρίου του 1831 στο ναό του Aγίου Γεωργίου. Εκεί έχουν τελεστεί επίσης οι κηδείες του Παλαιών Πατρών Γερμανού και του Δημητρίου Υψηλάντη. Η εκκλησία θεωρείται ότι έχει κτιστεί στις αρχές του 16ου αι. στην Πρώτη Eνετοκρατία και το 1540 που το Ναύπλιο καταλήφθηκε από τους Tούρκους έγινε τζαμί, για να μετατραπεί σε ορθόδοξο ναό με την απελευθέρωση της πόλης, το 1822. Στο εσωτερικό υπάρχει ένα από τα καλύτερα αντίγραφα του Μυστικού Δείπνου του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
Η πλατεία Τριών Ναυάρχων
Διαμορφώθηκε επί Καποδίστρια και είναι αφιερωμένη στους τρεις συντελεστές της νίκης των Μεγάλων Δυνάμεων στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου (8 Oκτωβρίου 1827), με επικεφαλής τους ναυάρχους Kόδριγκτον της Aγγλίας, Δεριγνύ της Γαλλίας και Xέιδεν της Pωσίας. Αποτελεί την είσοδο στο ιστορικό κέντρο της πόλης και στο σημείο όπου βρίσκεται το άγαλμα του Όθωνα είχε κτιστεί το 1829 το Κυβερνείο, ή Παλατάκι για να στεγάσει την κατοικία του Καποδίστρια μαζί με τα γραφεία της νεοσύστατης κυβέρνησης. Καταστράφηκε το 1929 από πυρκαγιά.
Ανάμεσα στα νεοκλασικά κτίρια της πλατείας ξεχωρίζει το θαυμάσια αποκατεστημένο Δημαρχείο. Κτίστηκε το 1857 για να στεγάσει το Γυμνάσιο το οποίο είχε ιδρυθεί το 1833 επί Οθωνα. Στο κέντρο της πλατείας υπάρχει μνημείο με τα οστά του Δημήτριου Yψηλάντη που πέθανε στο Ναύπλιο το 1832. Στο πρώτο ελληνικό φαρμακείο που λειτουργούσε στη συμβολή των οδών Β. Κωνσταντίνου και Βελίνης ο φαρμακοποιός -και προσωπικός φίλος του Καποδίστρια- Βονιφάτιος Βοναφίν, ταρίχευσε τον δολοφονημένο πρωθυπουργό.
Το επιβλητικό Παλαμήδι
Υψώνεται πάνω από την πόλη του Ναυπλίου σε σημείο στρατηγικό για τον έλεγχο του Αργολικού Κόλπου. Φέρει το όνομά του ομηρικού ήρωα του Τρωικού Πολέμου Παλαμήδη, υπήρξε επίτευγμα οχυρωματικής αρχιτεκτονικής και θεωρείται το καλύτερα διατηρημένο και πιο μεγάλο κάστρο της εποχής των Ενετών στην Ελλάδα. Ο λόφος του Παλαμηδίου οχυρώθηκε για πρώτη φορά από τους Ενετούς στη διάρκεια της Β΄ Ενετοκρατίας (1686-1715. Ο σχεδιασμός έγινε από τους μηχανικούς Zιαξίχ και Λασάλ και το κάστρο κατασκευάστηκε μέσα σε διάστημα 3 μόνο ετών (1711-1714). Στηρίχθηκε σε ένα καταπληκτικό σύστημα οκτώ κλιμακωτών και αλληλοϋποστηριζόμενων προμαχώνων που τους συνέδεαν τα τείχη.
Αρχικά επικοινωνούσε με την πόλη μέσω γαλαρίας κι αργότερα με τα περίφημα 999 σκαλοπάτια. Το 1715, μόλις ένα χρόνο από την ολοκλήρωση της κατασκευής του, έπεσε στα χέρια των Τούρκων. Έναν αιώνα αργότερα, τον Νοέμβριο του 1822, το κατέλαβαν οι Έλληνες με αρχηγό τον Στάικο Σταϊκόπουλο, μετά από πολύμηνη πολιορκία. Το γεγονός αυτό, αφενός ήταν η αφετηρία για την απελευθέρωση της πόλης, και αφετέρου προκάλεσε τον θαυμασμό της Ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, αφού θεωρούσαν το κάστρο απόρθητο. Μετά την ανακατάληψη του Παλαμηδιού, οι Έλληνες έδωσαν ονόματα στους προμαχώνες, οι οποίοι άλλαξαν έτσι για τρίτη φορά όνομα (πριν είχαν ενετικά και τουρκικά ονόματα).
Ο πρώτος κατά σειρά προμαχώνας ονομάστηκε «Γκριμάνι», ο επόμενος «Ρόμπερτ» (προς τιμή του Γάλλου φιλέλληνα που σκοτώθηκε στη μάχη της ακρόπολης), ενώ οι υπόλοιποι έξι βαφτίστηκαν με ονόματα αρχαίων Ελλήνων πολεμιστών. Ο προμαχώνας «Μιλτιάδης» χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή -λέγεται, μάλιστα, ότι το 1833 φυλακίστηκε εκεί με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Άλλη μια πιο ήπια φυλακή υπήρχε στον προμαχώνα του «Αγίου Ανδρέα». Οι δήμιοι που έμεναν στο Μπούρτζι εκτελούσαν εκεί τους θανατοποινίτες μέχρι να κλείσουν τελικά οι σκληρές αυτές φυλακές γύρω στο 1926. Στον μικρό ναό του Αγίου Ανδρέα κάθε χρόνο γιορτάζεται η απελευθέρωση της πόλης.
ΤΑ 857 ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ
Αν διαθέτετε καλή φυσική κατάσταση, επιχειρήστε να ανεβείτε στο Παλαμήδι από τα 999 σκαλοπάτια – τα οποία στην πραγματικότητα είναι 857. Κάντε στάσεις στα πλατύσκαλα για να πάρετε ανάσα και να απολαύσετε τη καταπληκτική θέα προς την πόλη και τον Αργολικό κόλπο. Αν επιλέξετε τον εύκολο τρόπο, θα ανέβετε με το όχημά σας ως την ανατολική πύλη.
Το κάστρο στο Παλαμήδι είναι ανοιχτό καθημερινά από 08.00 – 20.00, τηλ.: 27520 28036.
Ποιος ήταν ο Παλαμήδης
Για την ιστορία να πούμε ότι ο ήρωας που έδωσε το όνομά του στο κάστρο του Ναυπλίου ήταν συγγραφέας και εφευρέτης. Σύμφωνα με διάφορους συγγραφείς της αρχαιότητας ήταν σοφός, όμορφος σαν τον Αχιλλέα, σώφρων, ενάρετος και ηγετική μορφή. Θεωρείται πως επινόησε τα μέτρα και τα σταθμά, τα νομίσματα, ορισμένα γράμματα της αλφαβήτου (Ζ,Π,Φ, Χ), διαίρεσε τον χρόνο σε μήνες, ημέρες και ώρες, εφηύρε το παιχνίδι των πεσσών (σκάκι), έκανε αστρονομικούς υπολογισμούς και πολλά άλλα. Λόγω φθόνου του Αγαμέμνονα και του Οδυσσέα κατηγορήθηκε για προδοσία και θανατώθηκε ατιμωτικά δια λιθοβολισμού. Έγινε υπόδειγμα για τους σοφιστές και αναφέρεται πολύ συχνά ως ένας από τους σοφότερους Έλληνες.
Το Μπούρτζι
Κοντά στην προκυμαία της πόλης, καταμεσής της θάλασσας, βρίσκεται το πολυφωτογραφημένο νησάκι Μπούρτζι, το οποίο μαζί με το Παλαμήδι αποτελεί βασικό τοπόσημο του Ναυπλίου. Εκεί υπήρξε ένα από τα πιο σημαντικά οχυρωματικά έργα στην Ελλάδα. Η πρώτη οχύρωση έγινε την περίοδο της Α’ Ενετοκρατίας (μεταξύ 1471-1477) σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Αntonio Gambello και πήρε αρχικά το όνομα του Vittore Pasqualigo που ήταν τότε προβλεπτής στο Ναύπλιο. Αργότερα ονομάστηκε Castello dello Soglio (κάστρο του βράχου) και Castello a mare (της θάλασσας). H ονομασία Μπούρτζι του δόθηκε στην Τουρκοκρατία. Στη βόρεια και τη νότια πλευρά του φρουρίου υψώνονταν πύργοι μέσω των οποίων έμπαινε κανείς στο εσωτερικό.
Εκεί βρισκόταν ο κεντρικός πύργος με τρεις ορόφους οι οποίοι για λόγους ασφαλείας επικοινωνούσαν μεταξύ τους με κινητές σκάλες. Το φρούριο στο νησάκι είχε σκοπό να εμποδίζει την είσοδο στο λιμάνι της πόλης από αυτή την πλευρά όπου η θάλασσα είχε μεγάλο βάθος. Γι’ αυτό είχε τοποθετηθεί μια μακριά αλυσίδα που ενωνόταν με τον προμαχώνα «Πέντε Αδέρφια». Όταν η αλυσίδα τεντωνόταν έφτανε περίπου στην επιφάνεια της θάλασσας και κανένα πλοίο δεν μπορούσε να προσεγγίσει.
Στη διάρκεια των 350 ετών της ιστορίας του το φρούριο επισκευάστηκε και τροποποιήθηκε αρκετές φορές, βοηθώντας, πράγματι, στην άμυνα της πόλης. Το 1822 το κατέλαβαν οι Έλληνες ματαιώνοντας με κανονιοβολισμούς την απόπειρα τροφοδοσίας των πολιορκούμενων Τούρκων από αγγλικό πλοίο.
Το 1826, στη διάρκεια της εμφύλιας σύρραξης, εκεί κατέφυγε για λίγο η ελληνική κυβέρνηση.
Μετά το 1865 στο νησάκι έμεναν οι δήμιοι που έκαναν με γκιλοτίνα τις εκτελέσεις των καταδικασμένων σε θάνατο στη φυλακή του Παλαμηδιού. Όταν αυτές σταμάτησαν, εγκαταλείφθηκε.
Στη δεκαετία του 1930 δόθηκε από τον Οργανισμό Τουρισμού προς εκμετάλλευση κι έτσι μετατράπηκε σε ξενοδοχείο που λειτούργησε ως τα τέλη της δεκαετίας του ’60 φιλοξενώντας γνωστές προσωπικότητες της εποχής. Μεταξύ 1980-1995 έγινε εστιατόριο και αναψυκτήριο. Μετά εγκαταλείφθηκε ξανά. Μέχρι που περιήλθε στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου η οποία συνεργάστηκε με το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, ώστε να γίνουν έργα συντήρησης, αποκατάστασης και ανάδειξης που ολοκληρώθηκαν τελικά το 2021. Στους προμαχώνες δημιουργήθηκε μικρός εκθεσιακός χώρος και πωλητήριο και διατηρήθηκε η παλιά χρήση του μικρού εστιατορίου και αναψυκτήριου. Στο εσωτερικό του νότιου πύργου θα δείτε το δωμάτιο του παλιού ξενοδοχείου. Στο Μπούρτζι θα πάτε με καραβάκι.
Τηλ. 27520 27575.
Η Ακροναυπλία
Στην περιτειχισμένη βραχώδη χερσόνησο της Ακροναυπλίας βρισκόταν ο οικισμός του Ναυπλίου από την αρχαιότητα έως και τα μέσα του 15ου αιώνα. Η επέκτασή του εκεί όπου είναι η πόλη του Ναυπλίου έγινε αργότερα. Τη μορφή που βλέπουμε πήρε στις περιόδους της Φραγκοκρατίας και της Πρώτης Eνετοκρατίας (13ος – 16ος αι.). Η Ακροναυπλία αποτελείται από τρία επίπεδα, καθένα από τα οποία ήταν κι ένα ξεχωριστό κάστρο με τείχη κτισμένα σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους. Το πρώτο τείχος κατασκευάστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ. και ενισχύθηκε από τους Βυζαντινούς. Οι Φράγκοι κατασκεύασαν τη δική τους οχύρωση και την ολοκλήρωσαν οι Ενετοί.
Κάτω από την ακρόπολη, στο βορειοδυτικό σημείο της χερσονήσου, κατά την περίοδο της Β΄Ενετοκρατίας έφτιαξαν το φρούριο Castel del Toro, που εξοπλίστηκε με πέντε κανόνια, τα επονομαζόμενα «Πέντε Αδέλφια». Στη νεότερη ιστορία, στα κτίρια της Ακροναυπλίας φιλοξενήθηκαν το στρατιωτικό νοσοκομείο που λειτούργησε επί Καποδίστρια, στρατώνες και φυλακές που μεταφέρθηκαν εκεί από το Παλαμήδι το 1926 και λειτούργησαν ως το 1960. Αυτές γκρεμίστηκαν στη δεκαετία του ‘70 για να κτιστεί το Ξενία. Οι οχυρώσεις που διατηρούνται ακόμη στην Ακροναυπλία αποτελούν ένα αρχιτεκτονικό σύνολο από αρχαία, βυζαντινά, φράγκικα, ενετικά και τουρκικά μνημεία. Ξεκινήστε από την πλατεία που βρίσκεται πάνω από την παραλία της Αρβανιτιάς και ανηφορίστε προς το παλιό Ξενία.
Θα περάσετε από τον τετράπλευρο προμαχώνα Γκριμάνι σε τοίχο του οποίου διακρίνεται το βενετσιάνικο έμβλημα με το ανάγλυφο φτερωτό λιοντάρι της Βενετίας. Στη συνέχεια θα βρεθείτε στο περίφημο Castel del Toro που διατηρείται σε καλή κατάσταση και ξεχωρίζει για τον επιβλητικό στρογγυλό πύργο με τις οδοντωτές επάλξεις. Μετά θα δείτε το Φράγκικο κάστρο και το Κάστρο των Ρωμιών για να φτάσετε τελικά στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων. Στο πλάτωμα που θα συναντήσετε, ακριβώς κάτω από το Παλιό Ρολόι, μπορείτε να απολαύσετε ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της Αργολίδας.
H Πύλη της Ξηράς
Βρίσκεται κάτω από τα τείχη της Ακροναυπλίας (Ανδρέα Συγγρού και 25ης Μαρτίου) και είναι η είσοδος στην κάτω (παλιά) πόλη. Η λεγόμενη Porta di Terraferma κατασκευάστηκε το 1708 από τον Γάλλο μηχανικό Λασάλ στη θέση μια άλλης πύλης της περιόδου της Α’ Ενετοκρατίας. Ήταν η μόνη είσοδος στην πόλη από την στεριά και μπροστά της υπήρχε τάφρος. Κατεδαφίστηκε μεταξύ 1894-1897, ωστόσο στη δεκαετία του ‘70 έγιναν ανασκαφές που έφεραν στο φως τα θεμέλιά της. Μετά από ειδικές μελέτες αναστηλώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’90 αποκτώντας και πάλι τα αρχικά της χαρακτηριστικά στοιχεία. Στην κορυφή της τοξωτής πύλης βρίσκεται τμήμα του αυθεντικού ανάγλυφου λιονταριού του Αγίου Μάρκου που διασώθηκε κατά τη διάρκεια των ανασκαφών, όπως και η πλάκα με το οικόσημο του Βενετσιάνου διοικητή Γκριμάλντι που φέρει τη χρονολογία 1708.
Ο γύρος της Αρβανιτιάς
Η βόλτα στον πλακόστρωτο πεζόδρομο πλάι στον Αργολικό κόλπο είναι από τις ωραιότερες στο Ναύπλιο και αγαπημένη των ντόπιων. Ιδανική ώρα είναι το δειλινό. Θα ξεκινήσετε από το τέλος της προκυμαίας (ακτή Μιαούλη) περνώντας από τις αποκαλούμενες «μπανιέρες», το σημείο όπου παλιά που βρισκόταν το κολυμβητήριο και ο Ναυτικός όμιλος. Θα περπατήσετε κάτω από τα απότομα, γεμάτα φραγκοσυκιές, βράχια και στο μέσο της διαδρομής θα βρείτε το εκκλησάκι της Παναγίτσας ή Παναγία της Σπηλιάς (Santa Maria della Grotta των Βενετών). Η βόλτα ολοκληρώνεται στην πλατεία της Αρβανιτιάς, κάτω από την οποία υπάρχει παραλία.
Άλλα εμβληματικά κτίρια, πλατείες και πάρκα της πόλης
Περιηγούμενοι στο Ναύπλιο θα δείτε επίσης:
-To νεοκλασικό κτίριο του Δικαστικού Μεγάρου, στην οδό Ανδρέα Συγγρού 6. Το κτίσιμό του ολοκληρώθηκε το 1911 και το χρηματοδότησε ο εθνικός ευεργέτης. Στα νότια της πλατείας Δικαστηρίων βρίσκεται το μνημείο που απεικονίζει τον ήρωα της Επανάστασης Νικηταρά (Νικήτα Σταματελλόπουλο) στη διάρκεια της μάχης των Δερβενακίων με τους Τούρκους. Δημιουργήθηκε από τον Τήνιο γλύπτη Aντώνιο Σώχο.
-Την Οικία Άρμανσπεργκ, στην οδό Πλαπούτα 35. Κτίστηκε αρχικά στη Β’ Ενετοκρατία και ανακατασκευάστηκε το 1831.
-Την πλατεία Καποδίστρια, εκεί όπου άλλοτε βρισκόταν ο προμαχώνας Nτόλφιν (ή Σαν Mάρκο), ο οποίος γκρεμίστηκε το 1926. Ο μαρμάρινος ανδριάντας του κυβερνήτη είναι έργο του γνωστού γλύπτη Μιχαήλ Τόμπρου.
-Το πάρκο του Κολοκοτρώνη με τον ανδριάντα του.
-Την πλατεία με το μνημείο των Φιλελλήνων, στο σημείο όπου βρισκόταν ο προμαχώνας της Aγίας Tερέζας που κατεδαφίστηκε το 1866.
-Τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό, που λειτουργούσε ως το 1963, με το πάρκο. Στην παλιά αποθήκη του σταθμού λειτουργεί μουσείο αφιερωμένο στο παιδί.
-Στη συνοικία Πρόνοια, και συγκεκριμένα στη τοποθεσία «Βαυαρικά Μνήματα», αναζητήστε το πέτρινο σκαλισμένο λιοντάρι που φιλοτέχνησε το 1840-41 ο Βαυαρός γλύπτης Christian Siggel, κατ’ εντολή του βασιλιά Λουδοβίκου, πατέρα του Όθωνα. Το έργο έγινε εις μνήμη των Βαυαρών που πέθαναν από τύφο το 1833-1834.
Το Ίδρυμα Βασίλη Παπαντωνίου
Αξίζει να το επισκεφθείτε για να θαυμάσετε τις σπουδαίες συλλογές του ακόμη και αν πάτε για μια σύντομη επίσκεψη στο Ναύπλιο. Το πρώην Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα Β. Παπαντωνίου -σήμερα Ίδρυμα Βασίλη Παπαντωνίου-, ιδρύθηκε το 1974. Λειτουργεί με την προσωπική σφραγίδα της ενδυματολόγου και σκηνογράφου Ιωάννας Παπαντωνίου, στη μνήμη του πατέρα της. Ο σκοπός του Ιδρύματος είναι «η έρευνα, καταγραφή, μελέτη, διάσωση και διάδοση του νεότερου ελληνικού και παγκόσμιου πολιτισμού». Η μόνιμη έκθεση αριθμεί περίπου 50.000 αντικείμενα, τα περισσότερα από τα οποία χρονολογούνται στο τέλος του 19ου αι. – αρχές του 20ου.
Θα δείτε μια εντυπωσιακή ενδυματολογική συλλογή, παιχνίδια από όλο τον κόσμο, κοσμήματα, έργα ζωγραφικής και χαρακτικά. Η πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση ενδυμάτων μόδας και αξεσουάρ εμπλουτίζεται διαρκώς. Στο Ίδρυμα έχουν δωρηθεί όλες οι συλλογές μόδας του Γιάννη Τσεκλένη, κούκλες της Φ. Καζέ που φορούν τοπικές ενδυμασίες, το αρχείο Γ. Μέτση και το ιστορικό αρχείο Τ. Μαύρου. Τον Οκτώβριο του 1989 εγκαινίασε τον «Σταθμό», το πρώτο Μουσείο Παιδικής Ηλικίας, στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης.
Βασ. Αλεξάνδρου 1 και Σοφρώνη, τηλ.: 27520 28379, Ίδρυμα Β. Παπαντωνίου.
Το Μουσείο Κομπολογιού
Μοναδικό στο είδος του το μουσείο αυτό που λειτουργεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού, δημιουργήθηκε το 1998 από τους Άρη Ευαγγελινό και Ραλλού Γρομιτσάρη. Οι δύο συλλέκτες και μελετητές ταξίδεψαν και συνεχίζουν να ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο για να ανακαλύψουν χαρακτηριστικά κομπολόγια και προσευχητάρια από διάφορες κουλτούρες. Αυτά που εκτίθενται στο μουσείο χρονολογούνται από το 1550 ως το 1950. Οι συλλογές αποτελούνται από ινδουιστικά, βουδιστικά, μουσουλμανικά, χριστιανικά ορθόδοξα και καθολικά προσευχητάρια, καθώς και ελληνικά κομπολόγια. Στο ισόγειο μπορείτε να δείτε πώς γίνεται η κατασκευή των κομπολογιών.
Σταϊκοπούλου 25, τηλ. 27520 21618, Moυσείο Κομπολογιού.
