Η γέννηση ενός αρσενικού από μία όρκα μειώνει σημαντικά την πιθανότητα αναπαραγωγής της στο μέλλον, όπως αποκαλύπτει η μελέτη.
Η ενέργεια που χρειάζεται για να θρέψει το αρσενικό μικρό της φαίνεται πως είναι εις βάρος της υγείας της καθώς την καθιστά λιγότερο ικανή να αναπαραχθεί και να μεγαλώσει κι άλλους απογόνους.
«Οι μητέρες θυσιάζουν το φαγητό και την ενέργειά τους» είπε ο καθηγητής Darren Croft από το πανεπιστήμιο του Exeter.
Οι όρκες παραμένουν στενά συνδεδεμένες με τις οικογένειές τους καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Αλλά ενώ τα νεαρά θηλυκά γίνονται πιο ανεξάρτητα κατά την εφηβεία τους, τα αρσενικά παραμένουν εξαρτημένα από τις μητέρες τους, ενώ απαιτούν ακόμα και να μοιράζονται το φαγητό τους.
Ο καθηγητής Croft περιέγραψε την συνήθεια αυτή ως «μία νέα γνώση για την περίπλοκη κοινωνική και οικογενειακή ζωή αυτών των καταπληκτικών ζώων».
Η μελέτη δεκαετιών, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Current Biology, και αποτελεί μέρος της αποστολής των ερευνητών να καταλάβουν την οικογενειακή ζωή της φάλαινας δολοφόνου.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με την συμβολή του Κέντρου Έρευνας των Φαλαινών (CWR), που ακολουθεί τον πληθυσμό της φάλαινας δολοφόνου για πάνω από 40 χρόνια, ήδη από το 1976.
Τι αποκάλυψε η έρευνα για την μαμά όρκα
Για την έρευνα, οι επιστήμονες εξέτασαν τις ζωές 40 θηλυκών φαλαινών του είδους της όρκας μεταξύ του 1982 και του 2021.
Ανακάλυψαν πως για κάθε ζωντανό αρσενικό μωρό τους, η πιθανότητα σε διάστημα ενός χρόνου, μιας μητέρας να εκθρέψει ένα άλλο μωρό έως ενός έτους, μειώνεται στο μισό.
«Η προηγούμενη έρευνά μας έδειξε ότι τα αρσενικά έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα επιβίωσης εφόσον η μητέρα τους βρίσκεται κοντά τους» είπε ο dr. Michael Weiss από το πανεπιστήμιο του Exeter και το CWR.
«Θέλαμε να ανακαλύψουμε αν αυτή η βοήθεια έχει κάποιο τίμημα και η απάντηση είναι θετική. Οι μητέρες όρκες πληρώνουν υψηλό τίμημα σε επίπεδο μελλοντικής αναπαραγωγής τους προκειμένου να κρατήσουν ζωντανά τα αρσενικά μωρά τους».
Η έρευνα για τον πληθυσμό της φάλαινας δολοφόνου, που ζει στις ακτές ανάμεσα στο Βανκούβερ και το Σιάτλ, ξεκίνησε από τον dr. Ken Balcomb. Αρχικά, ήθελε να εξετάσει τις απειλές για την επιβίωσή τους.
Οι βιολόγοι εργάστηκαν με το CWR για να αποκαλύψουν για παράδειγμα, τον ζωτικό ρόλο των γιαγιάδων στην κοινότητα των φαλαινών αυτών και γιατί, όπως και οι άνθρωποι, οι θηλυκές όρκες σταματούν την διαδικασία αναπαραγωγής, αν και μπορούν βιολογικά να συνεχίσουν.
Οι επιστήμονες που μελετούν χρόνια τις αντιδράσεις της φάλαινας όρκας γνώριζαν ήδη ότι οι μητέρες και τα αρσενικά τους περνούν χρόνο μαζί και κατά τη διάρκεια της ενηλικίωσής τους.
«Φτάνουν ακόμα και στο σημείο να ταΐζουν τα αρσενικά “παιδιά” τους με τους σολομούς που πιάνουν» εξηγεί ο καθηγητής Croft. Αντίθετα, οι θηλυκοί απόγονοι κυνηγούν ανεξάρτητα.
Θυσία γίνεται η «μαμά» όρκα για τις επόμενες γενιές
Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα είδος εξελικτικής «ασφάλειας», που προκαλείται από το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα, γηραιότερα αρσενικά γεννούν πολλούς απογόνους.
«Αν μια μητέρα μπορεί να κάνει τον γιο της να γίνει το μεγάλο αρσενικό της κοινότητας, τότε αυτό το αρσενικό θα είναι εκείνο, που θα δημιουργήσει τον επόμενο μεγάλο απόγονο, ο οποίος θα συνεχίσει την επόμενη γενιά», εξήγησε ο καθηγητής Croft.
Μπορεί να ακούγεται παράδοξο, το γεγονός ότι τόσο, ισχυρά, πανέξυπνα ζώα παραμένουν εξαρτημένα από τη μητέρα τους καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, αλλά φαίνεται πως τα αρσενικά απλά δεν χρειάζεται να ανεξαρτητοποιηθούν, επειδή η μητέρα τους είναι πάντα στο πλευρό τους.
«Αν η μητέρα μου μού μαγείρευε δείπνο κάθε βράδυ, μάλλον δεν θα μάθαινα πώς να μαγειρεύω» εξηγεί ο καθ. Croft.
Μέχρι τώρα υπάρχουν 73 όρκες στην περιοχή και οι επιστήμονες λένε ότι πρέπει να κατανοήσουν οτιδήποτε θα μπορούσε να προσφέρει πληροφορίες για τη διάσωση αυτού του θαλάσσιου κήτους.
«Αυτός ο δολοφόνος που κατοικεί στην περιοχή ισορροπεί στην κόψη του ξυραφιού και κινδυνεύει με εξαφάνιση» είπε ο καθηγητής Croft.
«Άρα οτιδήποτε μειώνει την αναπαραγωγική διαδικασία των θηλυκών αφορά όλον τον πληθυσμό» πρόσθεσε.
Οι κάτοικοι της περιοχής αυτής ήταν το αντικείμενο ενδιαφέροντος για το βραβευμένο ντοκιμαντέρ του BBC, «Η εμμηνόπαυση της φάλαινας».
