18 Νοεμβρίου 2021. Μετά κόπων και βασάνων το 2021 φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του. Ένας ακόμη χρόνος εν μέσω πανδημίας, ο οποίος μας στέρησε ελευθερίες και έπειτα μας τις έδωσε πίσω, μας έβαλε σε «καλούπι» με την τήρηση των μέτρων για τον κορωνοϊό και ύστερα μας «ξεκαλούπωσε» για λίγο, μετά την ανοδική πορεία των εμβολιασμών.
Ένας χρόνος, ο οποίος συνεχίζεται ακόμη και κανείς δε ξέρει τι εκπλήξεις ενδεχομένως να μας επιφυλάσσει μέχρι να ολοκληρωθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι εν μέσω πανδημίας τα ποσοστά κατάθλιψης και διαταραχών άγχους έχουν αυξηθεί σε ποσοστό 28% και 26% αντίστοιχα, σύμφωνα με διεθνή μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «The Lancet».
Κατά τη διάρκεια του δύσκολου αυτού έτους λοιπόν, η καθημερινότητά μας, η δουλειά μας, η ζωή μας και φυσικά η ψυχολογία μας, όφειλαν να παραμείνουν σε ευημερία και σε εγρήγορση. Παρά τα συνεχόμενα σταμάτα-ξεκίνα των κοινωνικών μας ελευθεριών, έπρεπε να βρούμε τη δύναμη να συνεχίσουμε με «φυσιολογικούς» ρυθμούς τις όποιες μας υποχρεώσεις.
Γιατί; Γιατί η δουλειά τρέχει, γιατί οι υποχρεώσεις τρέχουν, γιατί η ανεργία που προκάλεσε η πανδημία έχει αυξήσει τον ανταγωνισμό στους ήδη εργαζόμενους πολίτες. Αν δεν είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις περισσότερο, θα το κάνει κάποιος άλλος, άμεσα, γρήγορα και ενδεχομένως με λιγότερα χρήματα από εσένα.
Αν από την άλλη είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις σκληρά, τότε οι περιορισμοί που επιβάλλει ανά περιόδους η κυβέρνηση ή η προσωπική σου κοινωνική ευθύνη, θα έχουν ως αποτέλεσμα να παραμείνεις εγκλωβισμένος μπροστά σε έναν υπολογιστή, κλεισμένος σε ένα γραφείο και με το πέρας του ωραρίου σου, καθισμένος στον ίδιο καναπέ. Όλα αυτά σε επανάληψη, έως ότου να ολοκληρωθεί ο «κύκλος» της πανδημίας, να επιτευχθεί η συλλογική ανοσία κ.ο.κ.
Μέχρι τότε, θα κοιμάσαι, θα δουλεύεις, θα τρως, προσπαθώντας αγωνιωδώς να παραμείνεις παραγωγικός, με ακμαία ψυχολογία, με όρεξη για δουλειά και με πλούσια αξιοποίηση του λιγοστού ελεύθερου χρόνου που έχεις, κάνοντας γυμναστική, διαβάζοντας βιβλία, κάνοντας αναδιοργάνωση σπιτιού κ.α. Οι στόχοι αυτοί ίσως ήταν πιο εύκολα υλοποιήσιμοι στο πρώτο lockdown, ή τέλος πάντων στην αρχή του έτους. Πόσο εύκολα υλοποιούνται όμως στο τέλος;
Είναι χαρακτηριστικό ότι εν μέσω πανδημίας έχουν αυξηθεί τα προβλήματα ύπνου, αφού 6 στους 10 υποφέρουν από αυπνίες, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Αριζόνας των ΗΠΑ. Αντίστοιχα έχει ενταθεί η υπερκατανάλωση αλκόολ, με την αύξηση της πώλησης προϊόντων αλκοόλης να φτάνει έως και 85% σε σχέση με το 2019 στην Ελλάδα. Γνωρίζουμε όλοι για την αύξηση περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας και ανθρωποκτονιών/γυναικοκτιών, καθώς και για τη γιγάντωση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών, όπως φάνηκε και από τις μετρήσεις ερευνητών του ΕΚΠΑ στα αστικά λύματα της Αττικής, την περίοδο των δύο πρώτων lockdown.
Γιατί είναι σημαντικό να τα γνωρίζουμε/υπενθυμίζουμε όλα αυτά; Διότι βρισκόμαστε, επί σειρά ετών πλέον, σε μια συνεχόμενα αρνητικά φορτισμένη καθημερινότητα. Ξέραμε ότι τόσα χρόνια υποφέρουν άνθρωποι, οι οποίοι βρίσκονται – πολύ – μακριά από εμάς, τα ζώα και το περιβάλλον. Τώρα όμως υποφέρει ολόκληρη η ανθρωπότητα, η οποία έχει να αντιμετωπίσει πλέον δύο κοινούς εχθρούς: τον κορωνοϊό και τους αρνητές του.
Που θέλουμε να καταλήξουμε; Είναι απολύτως λογικό κάποιες μέρες να μην είμαστε καλά. Είναι πλήρως κατανοητό να μην έχουμε συνέχεια όρεξη για δουλειά. Είναι εντελώς αποδεκτό, να βρισκόμαστε πολλές φορές σε σύγχυση και σε άρνηση, να έχουμε άγχος και ανασφάλεια για το μέλλον μας. Από την άλλη όμως είναι χρέος μας να παραμείνουμε «όρθιοι», με επιμονή και υπομονή και να ελπίζουμε στις καλύτερες ημέρες και νύχτες που θα έρθουν!