Τα σχολεία ανοίγουν και επίσημα στις 14 Σεπτεμβρίου και είναι καιρός για περίσκεψη αλλά και για καίριες παρεμβάσεις από πλευράς εκπαιδευτικών αλλά και γονέων, προκειμένου να κυλήσει ομαλά και χωρίς εντάσεις η νέα σχολική χρονιά.
Σκοπός λοιπόν του συγκεκριμένου άρθρου, είναι να τονιστεί το θέμα της παρεμβατικότητας των γονέων αλλά και της απρεπούς συμπεριφοράς των παιδιών και να διατυπώσει εκείνες τις προτάσεις που ενδεχομένως θα συμβάλλουν στην αντιμετώπιση τους. Να κατανοήσουμε πως η παιδεία δεν είναι θέμα μόρφωσης αλλά ενσυναίσθησης. Να γίνει θέσφατο πως ”άποψη” δεν είναι η αγένεια αλλά ο ευσεβής διατυπωμένος λόγος που υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τις ιδέες μου.
Ανέκαθεν η αγένεια θεωρούνταν συμπεριφορά, σχετικά χαμηλού επιπέδου (σε σύγκριση με την επιθετικότητα, τον εκφοβισμό και την παρενόχληση), η οποία μπορεί να έχει μακροχρόνιες και αρνητικές επιπτώσεις σε όσους βιώνουν τη συμπεριφορά. Αυτές οι επιπτώσεις μπορεί να κυμαίνονται από τη μειωμένη απόδοση και την παραγωγικότητα των μαθημάτων έως μια αρνητική επίδραση στην ψυχική υγεία του παιδιού αλλά και των εκπαιδευτικών. Οι συνέπειες αυτού του είδους συμπεριφοράς έχουν αναφερθεί ότι περιλαμβάνουν δυσμενείς επιπτώσεις στην ικανοποίηση των μαθητών, στα κίνητρα και στη μάθηση. Οι μαθητές μπορεί να χάσουν τον σεβασμό τους για τον δάσκαλο ή τον καθηγητή εάν δεν καταφέρουν να περιορίσουν τις ασυνήθιστες συμπεριφορές τους.
Παιδιά που πολλές φορές γίνονται εξαιρετικά αγενή, χωρίς ευδιάκριτα όρια και σεβασμό προς τους μεγαλύτερους και με άσχημο λεξιλόγιο. Αυτή δυστυχώς είναι η εποχή μας και μάλιστα χωρίς “ναι μεν, αλλά”..Γονείς που διατείνονται πως η αγένεια είναι ένδειξη δυναμικότητας και ισχυρής προσωπικότητας των παιδιών. Είναι προφανές πως αυτή τη δικαιολογία έχουν βρει οι ίδιοι για τη δίκη τους ελλειπή παιδεία. Μια συμπεριφορά που τείνει να μετονομαστεί σε ”Δημοκρατικό δικαίωμα” του μαθητή να υπερασπίζεται με άκομψο τρόπο τα θέλω του. Τα πράγματα λοιπόν είναι απλά. Η συμπεριφορά των παιδιών είναι καθρέφτης της οικογένειας. Αντικατοπτρίζει και ξεσκεπάζει το είδωλο τους.
Αγαπητοί μου γονείς, ας κάνουμε μια συμφωνία. Εμπιστευτείτε τους εκπαιδευτικούς των παιδιών σας, που θέλουν το καλύτερο γι αυτά. Καλλιεργείστε την ευγένεια και την παιδεία μέσα στο οικείο περιβάλλον τους από πολύ μικρή ηλικία, καθώς είναι μια διαδικασία ενστάλαξης. Εμείς από τη μεριά μας θα δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας -όπως ήδη κάνουμε- στα παιδιά ”μας” και θα τα διδάσκουμε με υπευθυνότητα και σεβασμό, το αντικείμενο που έχουμε σπουδάσει και είμαστε εξειδικευμένοι σε αυτό, καλλιεργώντας παράλληλα και ενισχύοντας τους τρόπους καλής συμπεριφοράς που πρωτίστως έχουν διδαχθεί από εσάς. Έτσι θα μπορέσουμε να έχουμε μια ομαλή και καρποφόρα σχολική χρονιά!