Για τον Γιάνη (μ’ένα Ν) Βαρουφάκη ο πλούτος είναι πάνω από τα …700 ευρώ.
Το είχε δηλώσει τότε που ήταν υπουργός σε μια συνέντευξη του στον Σπ.Χαριτάτο (αν θυμάμαι καλά),ξεκαθαρίζοντας ότι στόχος της κυβέρνησης ήταν να φορολογηθεί ο πλούτος και εκείνοι φυσικά που τον κατείχαν: Οι πλούσιοι.
Όπου “πλούσιοι” θεωρούνταν όσοι κέρδιζαν πάνω από 700 ευρώ το μήνα.
(Το τελευταίο περνούσε γρήγορα σε τρέιλερ με ψιλά γράμματα όπως οι κανόνες παιχνιδιού στις διαφημίσεις των στοιχηματικών εταιριών).
Ο Σταϊκούρας από την άλλη είχε κατεβάσει με τη σειρά του το όριο αυτό στα…500 ευρώ, μεταφέροντας στη Βουλή τη θέση του ΟΟΣΑ, όπου εκεί πίστευαν (κοτζάμ επιστήμονες άνθρωποι) ότι με 500 ευρώ είσαι “μεσαίος” στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα που το σάντουιτς του περιπτέρου (αυτό με το παγωμένο ψωμί που το βιτάμ του κάνει “κρατς” σε κάθε σου δαγκωνιά) κοστίζει περίπου 3 ευρώ.
Εσύ όμως κατά τον κ.Σταϊκούρα και τους …επιστήμονες του ΟΟΣΑ μπορείς με 500 ολόκληρα ευρώ να τρως,να ντύνεσαι,να μετακινείσαι και ίσως να αποταμιεύεις ένα με ενάμισι ευρώ το… εξάμηνο,με προοπτική να μπορέσεις να κάνεις και τις επενδύσεις σου,άμα λάχει.
Να αγοράσεις,ας πούμε,ένα μαγιό κάθε τέσσερα καλοκαίρια ή ένα ζευγάρι παντόφλες τη διετία.Γιατί για κάτι πιο ακριβό,μάλλον είναι δύσκολο.
Όλα αυτά τα ωραία συμβαίνουν στην Ελλάδα μας που κάποτε ήταν πιο οικονομική σαν χώρα σε σχέση με τη δυτική Ευρώπη γιατί κυρίως είχε φθηνά ενοίκια, φθηνό φαγητό και φθηνά τιμολόγια στις ΔΕΚΟ (ρεύμα,τηλέφωνο κτλ).Ενώ σήμερα οι τιμές στα βασικά αγαθά και υπηρεσίες είναι 100% ευρωπαϊκές και οι μισθοί -όπου και εάν υφίστανται- είναι του πρώην Ανατολικού Μπλοκ.
Η αυθαίρετη δόμηση σώζει την ελληνική κοινωνία
Προσέξτε τον χρόνο του ρήματος “σώζω”.
Η αυθαίρετη δόμηση (του παρελθόντος, κυρίως της δεκαετίας του ’70 και του ’80) ζώσει (σήμερα) την ελληνική κοινωνία.
Με το ελληνικό κράτος να είναι τελευταίο στη λίστα των ευρωπαϊκών κρατών όσον αφορά τα κονδύλια για κατοικία (βλ.πίνακα) και σε συνδυασμό με τα ανύπαρκτα εισοδήματα των 30άρηδων και 40άρηδων εργαζόμενων στις μέρες μας.
Είναι προφανές ότι αν δεν είχαν χτίσει ό,τι χτιζόταν οι μεγαλύτερες γενιές Ελλήνων τις εποχές που έρρεε το χρήμα στην πιάτσα, τώρα αντί για μερικές εκατοντάδες άστεγους στο Ηράκλειο (την κλασική αυθαιρετούπολη της χώρας) θα είχαμε τη μισή πόλη σε φαβέλες και παραπήγματα.
Σαν εκείνα δίπλα στα τείχη που απομακρύνθηκαν επί Χούντας για να μεταφερθούν οι άνθρωποι που έμεναν εκεί σε κανονικά σπίτια που τους έχτισε το τότε καθεστώς.
Αλλά ας μη θυμόμαστε αυτές τις ιστορίες, μέρες που είναι (σημ: το κείμενο γράφτηκε τη 17η Νοεμβρίου).
Πίστες κερδοφορίας
Το παρόν σύστημα δουλεύει με “πίστες κερδοφορίας”.
Κάτι σαν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Τελειώνεις μια πίστα,πηγαίνεις στην επόμενη,τελειώνεις την επόμενη,πηγαίνεις στη μεθεπόμενη.
Είχες τον Εξηλεκτρισμό τον 19ο αιώνα; Κόπηκε καινούργιο χρήμα,δημιουργήθηκε μια οικονομική “πίτα”,ανάπτυξη,εμπόριο,δουλειές…
Ο Εξηλεκτρισμός όμως έφτασε στα όρια του. Έτσι ήρθε η Ύφεση,η Κρίση,το Κραχ (1929),η φτώχεια,η ανεργία, οι κοινωνικές αναταραχές,ο πόλεμος (’39-’45).
Μετά τον πόλεμο ξεκίνησε νέα πίστα κερδοφορίας:
Η κοινωνία της μεγάλης Μεσαίας Τάξης. Η κοινωνία της Ευμάρειας (Welfare State).Ανάπτυξη κοινωνικών δομών, μεγέθυνση κυρίως των κρατικών προϋπολογισμών, μεγάλες δημόσιες επενδύσεις, επιχειρηματικότητα,show biz,υπερκαταναλωτισμός (που δημιουργούσε όμως θέσεις εργασίας).Όλο αυτό κάποια στιγμή άρχισε να επιβραδύνεται, να ξεφουσκώνει, μέχρι που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Η επανάσταση του Ίντερνετ (“DotCom”) δεν έφερε την καινούργια πίστα κερδοφορίας όπως πίστευαν οι ειδικοί πριν από 20 χρόνια.
Αυτή την στιγμή οι Αγορές ψάχνουν απεγνωσμένα για μια νέα πίστα κερδοφορίας,(ίσως να είναι αυτή η “Green Development” που έρχεται) προκειμένου να ξεκινήσει ένας νέος γύρος ανάπτυξης και ευμάρειας.
Χωρίς να μεσολαβήσει (ελπίζουμε) ένας μεγάλος Πόλεμος.
Και σίγουρα πριν ξεφουσκώσει τελείως η Μεσαία Τάξη,που δημιουργήθηκε μετά τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο και που δεν είναι ούτε τα 500 ευρώ του Σταϊκούρα αλλά και ούτε τα 700 ευρώ του Βαρουφάκη.
Η Μεσαία Τάξη κατά…Δήμο Μούτση
https://www.rand.org/blog/2021/05/most-americans-consider-themselves-middle-class-but.html