Για πολλούς τα Rafale ήταν ένα “άχρηστο έξοδο” που έκανε “για προεκλογικούς σκοπούς” η κυβέρνηση.Για άλλους στη θέση των Rafale θα μπορούσαμε να είχαμε φτιάξει περισσότερα νοσοκομεία,σχολεία,στάδια,δρόμους,να έχουμε δώσει αυξήσεις στις συντάξεις,σοκοφρέτες και γλειφιτζούρια στα παιδιά,κομφετί για τις απόκριες,καινούργιες σφυρίχτρες χωρίς στραγάλι στους διαιτητές και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο,που δεν αντιλέγω ότι είναι σημαντικά αλλά η βασική προϋπόθεση για να υπάρξουν όλα αυτά είναι να υπάρχει πρωτίστως ελληνικό κράτος.
Όλοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το ελληνικό κράτος δεν κινδυνεύει και ότι οι εξοπλισμοί γίνονται για άλλους λόγους,έχουν στο μυαλό τους δύο σενάρια,όχι αρκετά ρεαλιστικά κατά την ταπεινή μου άποψη αλλά αυτό είναι κάτι που θα το κρίνει ο καθένας ξεχωριστά.
α)Πιστεύουν ότι η περιοχή που ζούμε είτε ανήκει στο ελληνικό κράτος,είτε στο τουρκικό δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα για τα “λαϊκά συμφέροντα”.Για τον ελληνικό λαό δηλαδή είναι το ίδιο πράγμα.
β)Δεν πιστεύουν ότι οι φίλοι και γείτονες Τούρκοι έχουν κάτι μαζί μας και ότι όλη αυτή η ρητορική περί του “εξ ανατολών κινδύνου” είναι προπαγανδιστική για να δημιουργεί φοβικά σύνδρομα στον ελληνικό λαό.
Όσον αφορά στο πρώτο σενάριο,εκείνοι που το πιστεύουν,μπορούν να διαβάσουν τους ξένους περιηγητές του ελλαδικού χώρου της οθωμανικής περιόδου για να καταλάβουν τις συνθήκες στις οποίες ζούσαν οι χριστιανοί στους αιώνες της οθωμανικής κατάκτησης.
Κάτι για το οποίο κανονικά δε θα χρειαζόταν να μελετήσουν καν την Ιστορία,θα αρκούσε να δουν τις αμέτρητες εξεγέρσεις των Χριστιανών (Ρωμιών) κατά των Οθωμανών,που είχαν σαφώς και κοινωνικό-οικονομικό “background”,αφού αν περνούσαν καλά,δε νομίζω να έκαναν ποτέ κινήσεις που αντικειμενικά θα τους έβαζαν σε κίνδυνο να χάσουν τη ζωή τους.
Όπως συνήθως συνέβαινε στις επαναστάσεις κατά των καλύτερα οπλισμένων και περισσότερων σε αριθμό Οθωμανών στατιωτών.
Εξάλλου το ότι οι χριστιανοί ζούσαν σε χειρότερες συνθήκες από τους μουσουλμάνους φαίνεται και από την ανθρωπογεωγραφία του χώρου.
Οι Ρωμιοί είχαν πιάσει τα βουνά,ενώ τις πόλεις (εμπόριο),όπως και τις εύφορες εκτάσεις (αγροτική παραγωγή) τις κατείχαν μουσουλμάνοι. Για ποια “ισότητα” μιλάμε λοιπόν;
Το “εθνικό” είναι σχεδόν πάντα και “ταξικό” στις πολυφυλετικές κοινωνίες,όπου μια κοινότητα είναι η κυρίαρχη και οι υπόλοιπες βρίσκονται ταξικά χαμηλότερα. (Πχ άλλη η θέση των Λευκών και άλλη των Μαύρων στις ΗΠΑ,παρότι θεωρητικά είναι ίσοι).
β)Τώρα όσον αφορά την “μπλόφα”,το ότι δηλαδή η Τουρκία στην πραγματικότητα δεν έχει βλέψεις στη χώρα μας,μοιάζει από μόνο του σαν σύντομο ανέκδοτο.
Η Τουρκία αυτή την στιγμή έχει στρατό κατοχής σε Κύπρο,Συρία,Ιράκ,Λιβύη,έκανε μια προσπάθεια να μπει στην Αίγυπτο με τους Αδερφούς Μουσουλμάνους,έχει ναυτική βάση στην Αλβανία του Ράμα,παίζει το ρόλο της “ομπρέλας” στο Κόσοβο και στην ΦΥΡΟΜ,ενώ “επιβλέπει” το (κάποτε αρμενικό) Ναγκόρνο-Καραμπάχ.Ενώ για πολλούς είναι και πίσω από τις εξεγέρσεις στο Καζακστάν.
Αυτή η χώρα με αυτό το προφίλ σίγουρα δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη για συνθήκες καλής γειτονίας.
Ειδικά σε εμάς που μέρα παρά μέρα μας απειλεί με πόλεμο.
Και ο Πρόεδρος της μιλάει σε επίσημες εκδηλώσεις με φόντο το χάρτη της “Γαλάζιας Πατρίδας”,όπου συμπεριλαμβάνονται τα μισά νησιά του Αιγαίου.
Ενώ οι Υπουργοί του βγαίνουν και λένε ότι η Ελλάδα “κλέβει” διακόσια χρόνια τα εδάφη της Τουρκίας!
Γιατί είναι περισσότερο από προφανές το ότι για την άρχουσα τάξη της γειτονικής μας χώρας (ευχόμαστε όχι και για το λαό της) οτιδήποτε υπήρξε κάποτε υπό Οθωμανική κυριαρχία είναι εν δυνάμει ιδιοκτησία του σύγχρονου Τουρκικού κράτους,που κάποιοι άλλοι του το “έκλεψαν”.
Δείτε τις τελευταίες δηλώσεις Τσαβούσογλου-Ακάρ.
«H Ελλάδα, η οποία ιδρύθηκε επίσημα το 1832 με μία έκταση 47.517 τετραγωνικών χιλιομέτρων, μέσα και γύρω από την Πελοπόννησο, μέχρι σήμερα μέσα από επτά φάσεις έχει τριπλασιαστεί σε μέγεθος περίπου, και αυτό είναι σαφής ένδειξη αυτού του επεκτατισμού»,
,είπε ο Ακάρ, υπονοώντας ότι η χώρα μας είναι η επεκτατική δύναμη της περιοχής!
Της περιοχής της ανατολικής Μεσογείου,που με βάση τη δική τους λογική,ήταν ιδιοκτησία τους και που κάποιοι σαν τους Έλληνες (επειδή τους έβαλαν ιδέες οι Δυτικοί,συμπληρώνει το αφήγημα) αποφάσισαν να αποσχιστούν, “κλέβοντας” εδάφη από την Τουρκία.
Πέρα από το ότι έτσι κι αλλιώς είναι τελείως ανιστόρητη αυτή η θέση,αφού ταυτίζει με μεγάλες δόσεις κουτοπονηριάς την Οθωμανική Αυτοκρατορία με το Τουρκικό κράτος και τον τουρκικό λαό,ενώ η Οθωμανική αυτοκρατορία,ως γνωστόν, ήταν πολυφυλετική,πολυγλωσσική και χωρισμένη επίσημα σε “μιλέτια”,δηλαδή εθνότητες,ένα εκ των οποίων ήταν και το δικό μας (Ρουμ Μιλέτ),πέρα από αυτό είναι σαν να λέμε ότι η σημερινή Ολλανδία ανήκει στην Ισπανία επειδή κάποτε υπήρξε αποικία της ή το ότι η Βραζιλία είναι πορτογαλική επειδή κάποτε ανήκε στον Οίκο των Αβίς της Πορτογαλίας.
Ιδέες δηλαδή εντελώς αναχρονιστικές που όμως το ζήτημα είναι ότι στο 2022 υπάρχουν ακόμη κράτη,που μάλιστα θα ήθελαν (ή παριστάνουν ότι θα ήθελαν) να μπουν και στην Ευρωπαϊκή Ένωση,που σχεδιάζουν και εφαρμόζουν αυτές τις πολιτικές της δεκαετίας του ’30.Οπότε εσύ είσαι αναγκασμένος να κινηθείς ανάλογα.
Με “Ραφάλ” και “Μπελαρά” και ό,τι άλλο χρειαστεί…
Αλλά γι’αυτό θα μιλήσουμε και στο επόμενο κείμενο μας.