Μάρτης της Καθαράς Δευτέρας, του χαρταετού και του παιδικού ενθουσιασμού, της λαγάνας και του χαλβά πάνω σ’ ένα σεντόνι απλωμένο στο δροσερό γρασίδι ή στην ακροθαλασσιά.
Μάρτης της σαρακοστής και της εγκράτειας μετά το γλέντι του τριώδιου, μα και της Επανάστασης και της παλιγγενεσίας.
Μάρτης του κλαυσίγελου και της κυκλοθυμίας, του παγερού κρύου και της αστραφτερής λιακάδας, της έκπληξης και του ξαφνιάσματος.
Μάρτης της ισημερίας, όπου το φως ισοφαρίζει το σκοτάδι για να το ξεπεράσει την επόμενη στιγμή, προελαύνοντας προς τον πρόσκαιρο θρίαμβό του σ’ ετούτη την αέναη εναλλαγή.
Μάρτης της μάχης των δυο εποχών, της μιας που κάνει τα τελευταία πείσματά της αρνούμενη να φύγει και της άλλης που ξεπροβάλλει απ’ τις χαραμάδες του καιρού αγωνιζόμενη να έρθει.
Μάρτης των τελευταίων φρούτων του Χειμώνα και των πρώτων της Άνοιξης.
Μάρτης με τις χελιδονοφωλιές να ξαναζωντανεύουνε σιγά σιγά απ’ τους ξενιτεμένους τους νοικάρηδες, που θα κάμουνε και φέτος το ταξίδι του νόστου.
Μάρτης με τα χίλια πρόσωπα και τις σαράντα παροιμίες, με τα κόκκινα και άσπρα του βραχιόλια, με τα μεγάλα νέφη και τις γεμάτες υποσχέσεις θάλασσες.
Μάρτης, μακρύς κι υπέροχος.
Καλό μήνα!
