Για τον απόηχο της Συνόδου Κορυφής, τα συμπεράσματα και τα κέρδη για την Ελλάδα μίλησε στον ΣΚΑΪ Κρήτης και τον Σωτήρη Μεταξά, ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Οικονομολόγος, Κωνσταντίνος Μανασάκης.
Ο ίδιος δήλωσε πως, «στο συγκεκριμένο θέμα με δεδομένους τους χρόνους των Ευρωπαϊκών θεσμών, τις ιεραρχίες τη γραφειοκρατία, η απάντηση της Ευρώπης μπορεί να μην ήταν τόσο γρήγορη όσο θα θέλαμε, ωστόσο, με κατ’ αναλογία όμοιες καταστάσεις, οι χρόνοι της Ευρώπης ήταν αρκετά ταχείς».
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά: «Εμείς θα θέλαμε η λύση να είχε βρεθεί άμεσα και οι χρόνοι που ακολουθήθηκαν δείχνουν γρήγορα αντανακλαστικά, τα οποία στο συγκεκριμένο θέμα στους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι καθόλου τυχαία διότι το πλέγμα πολιτικών που προωθούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση τα τελευταία 15 χρόνια, ιδίως τα 5 τελευταία χρόνια, είναι πολύ υψηλά σταθμισμένο το ζήτημα της Περιβαλλοντικής βιωσιμότητας της κοινωνικής συνοχής και το πώς αυτά τα δυο ζητήματα αλληλεπιδρούν και λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία με την οικονομία την πραγματική, τις επιχειρήσεις την απασχόληση».
Ο κ. Μανασάκης, βλέπει αυτή τη συμφωνία ως μια έκφανση των πολιτικών οι οποίες έχουν «κουμπώσει» πάνω στη λεγόμενη «πράσινη» συμφωνία, το λεγόμενο «Green Deal», το οποίο ενσωματώνει μέσα τους προβληματισμούς και το πώς οφείλει να αντιδράσει η ΕΕ σε θέματα τα οποία άπτονται της κλιματικής αλλαγής του ψηφιακού μετασχηματισμού αλλά και το τι σημαίνει αυτό για την επιχειρηματικότητα, την απασχόληση και την ανάπτυξη.
«Στο συγκεκριμένο θέμα, η ΕΕ είναι ένας παγκόσμιος ηγέτης», σημείωσε ο κ. Μανασάκης και πρόσθεσε: «Το τι θα γίνει τελικά στο χώρο της Ευρώπης και της Μεσογείου, δυστυχώς δεν εξαρτάται από την ταχύτητα και από τα χρήματα που αφιερώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε αυτό».
«Αυτή τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση, έφτιαξε ένα Ταμείο Ανάκαμψης, από την κρίση που προκάλεσε ο κορωνοϊός», ανέφερε ο καθηγητής.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο κορωνοϊός είναι ένα διεθνές πρόβλημα, έχει εντοπισμένες γεωγραφικές ρίζες, εντοπισμένες περιβαλλοντικές και οικονομικές αιτίες, όπως η υπερεκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος στην Κίνα. «Εκεί, οι εταιρίες καννιβαλίζουν το φυσικό περιβάλλον, το οποίο μας επιστρέφει πίσω με τη μορφή του κορωνοϊού. Οι επιχειρήσεις οι οποίες ρυπαίνουν την Κίνα, είναι Κινέζικων , Ευρωπαϊκών και Αμερικάνικων συμφερόντων», ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Εάν δεν υπάρξει ένας διεθνής συντονισμός με πρωταγωνιστές, καταρχήν αυτούς τους τρεις παίκτες, σε ένα δεύτερο επίπεδο την G8 και σε ένα τρίτο επίπεδο την G20, η όποια προσπάθεια της Ευρωπαϊκής ένωσης, ανεξαρτήτων χρόνου απόκρισης και ανεξαρτήτου προϋπολογισμού του Ταμείου Ανάκαμψης θα πέσει στο κενό», συμπλήρωσε ο κ. Μανασάκης.
Μάλιστα σημείωσε πως «αυτή τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση κινείται με πολύ ταχείς ρυθμούς σε ότι αφορά την επιβολή περιβαλλοντικών φόρων».
«Αυτό είναι ένα άμεσο μέτρο πολιτικής και αυτό γίνεται τώρα για πρώτη φορά», αναφέρει ο κ. Μανασάκης, «καθώς ποτέ δεν έχει βιώσει ξανά η Ευρωπαϊκή οικονομία, η Διεθνής οικονομία τον οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο μιας κρίσης η οποία είναι περιβαλλοντική και η οποία από πίσω έχει γεωγραφικό προσδιορισμό και ονοματεπώνυμα επιχειρήσεων».
Όπως τόνισε ο ίδιος, «η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή τη στιγμή κινητοποιεί ένα Ταμείο Ανάκαμψης ετοιμάζει ένα οπλοστάσιο πολιτικών και ρυθμίσεων στο πλαίσιο του διεθνούς εμπορίου για περιβαλλοντικούς φόρους, φόρους ψηφιακού μετασχηματισμού, το νομικό πλαίσιο για τη κατάργηση των πλαστικών μιας χρήσης, αυτό το πλέγμα δεν είναι αρκετό σύμφωνα με τον ίδιο διότι το τι θα γίνει τελικά, εξαρτάται από τη θέση που θα λάβει η Κίνα στο διεθνές παιχνίδι καθώς και από τη θέση που θα πάρει η Αμερική».
«Οι δυο αυτοί παίκτες είναι τόσο δυνατοί, που ότι και να κάνει η Ευρώπη, υπάρχουν οι δυο αυτοί παίκτες, που αρνούνται να αντιληφθούν το μέγεθος του προβλήματος, του περιβαλλοντικού, του οικονομικού και στη συνέχεια του κοινωνικού», υπογράμμισε ο κ. Μανασάκης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, «Ο σκληρός πυρήνας του προβλήματος είναι το πολιτικό πλαίσιο που επικρατεί στην Κίνα όπου έχουμε μηχανισμούς κοινωνικού αυτοματισμού».
Τέλος ο κ. Μανασάκης ετίμησε πωςμε αυτή της την κίνηση η Ευρωπαϊκή Ένωση, μετατρέπεται σε μεγάλη δύναμη στις αγορές κρατικού χρέους. «Το θέμα είναι, από εδώ και στο εξής, το όπλο που έχει πλέον η Ευρωπαϊκή Ένωση, κάθε πότε θα το βγάζει από το συρτάρι».
