Η νέα κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη διανύει τον πρώτο μήνα από την συγκρότησή της και η κοινή γνώμη που παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το ξεκίνημά της, διαπιστώνει μία αξιοσημείωτη προσπάθεια στην συνέπεια για την υλοποίηση όλων των προεκλογικών δεσμεύσεών της.
Από την πρώτη στιγμή με αμείωτη ένταση δίνει μία μεγάλη μάχη με τον χρόνο για να κερδίσει ένα τετραετή μαραθώνιο δρόμο ανόρθωσης της χώρας, με βάση συγκεκριμένο ρεαλιστικό, πολιτικό ,κοινωνικό και αναπτυξιακό σχέδιο.
Ο χρόνος είναι χρήμα, όπως λέει ο λαός, και σε αυτή την περίπτωση είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά αληθινό, αφού είναι αυτονόητο πως αν η κυβέρνηση κερδίσει τη μάχη με τον χρόνο, αυτό θα εξαργυρωθεί σε χρήμα, διαφορετικά πρέπει να το καταβάλουμε πάλι εμείς.
Η μάχη με τον χρόνο περιλαμβάνει την κυβερνητικότητα των περιφερειών και των δήμων , τη θεσμική λειτουργία της πολιτείας με την συνταγματική αναθεώρηση, τον εκλογικό νόμο κλπ.
Η κυβέρνηση δεν είχε υποσχεθεί πολλά και κυρίως παροχές, όμως αυτά τα λίγα ήταν σημαντικά όπως η ώθηση στην ανάπτυξη, η μείωση της φορολογίας, η αποκατάσταση της τάξης και της δημόσιας ασφάλειας καθώς και η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.
Στην πραγματικότητα η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει πράξη εκείνο που είχε υποσχεθεί η προηγούμενη, ότι μετά την ολοκλήρωση των μνημονιακών προγραμμάτων, η Ελλάδα θα ήταν ένα συμπιεσμένο ελατήριο που θα εκτινασσόταν.
Εκείνο όμως που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση στην ελληνική κοινή γνώμη πέραν εκείνων που προαναφέρθηκαν είναι η αποφασιστικότητα της νέας κυβέρνησης να δώσει μάχη για την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου. Δηλαδή εκείνο που δεν κατάφερε καμία προηγούμενη κυβέρνηση από τον 2010 μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση αυτή φιλοδοξεί για να το πετύχει.
Το ερώτημα είναι αν θα εφαρμοστεί τελικά η απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους κλειστούς δημόσιους χώρους, πόσο δύσκολο είναι να επιτευχθεί και αν αυτό αφορά μόνο τη βούληση της κυβέρνησης και την κινητοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών.
Είναι γνωστή η νοοτροπία των Ελλήνων που δύσκολα μπορούν να σκεφτούν πρωινό καφέ στο γραφείο , στην καφετέρια χωρίς τσιγάρο. Είναι σίγουρο ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο θέμα απαγόρευσης και επιβολής αστυνομικών ελέγχων. Το πρόβλημα είναι η νοοτροπία που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το περιβάλλον τις συνθήκες και την κοινωνική συνείδηση. Η εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου δεν πρέπει να στηριχτεί στους αστυνομικούς ελέγχους αλλά στον σεβασμό των πολιτών προς εαυτούς και αλλήλους. Επειδή όμως βρισκόμαστε στην Ελλάδα και στη χώρα αυτή κατοικούν Έλληνες, καλό θα είναι να συνεχιστούν και να ενταθούν οι αστυνομικοί έλεγχοι. Στη χώρα μας ό,τι δεν είναι υποχρεωτικό δεν εφαρμόζεται και συνήθως καταλήγει στον κάλαθο των αχρήστων. Παρκάρουμε όπου γουστάρουμε και μετά από λίγο κατηγορούμε τους άλλους για την ίδια παράβαση, απαιτώντας από τις αστυνομικές υπηρεσίες μέτρα για την αντιμετώπιση της παράνομης στάθμευσης.
Το ίδιο συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις καθημερινής παραβατικότητας γι’ αυτό και η αλλαγή νοοτροπίας των Ελλήνων αποτελεί το μεγαλύτερο στοίχημα, ίσως η μεγαλύτερη κοινωνική – εθνική μεταρρύθμιση.
Η μάχη για την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου θα είναι το πρώτο βήμα, μετά θα ακολουθήσουν και άλλα σημαντικά βήματα.
Το κράτος πρέπει να σέβεται τους πολίτες και όλοι μαζί να σεβόμαστε το κράτος.
Όλα αυτά είναι απλά και είναι στο χέρι μας και κυρίως στο χέρι που κρατάει το τσιγάρο…