Μια ένωση αμινοξέων που αναπτύχθηκε πρόσφατα δίνει πολλά υποσχόμενες ενδείξεις σχετικά με τη θεραπευτική αντιμετώπιση της μη αλκοολικής στεατοηπατίτιδας. Τα νέα ευρήματα φέρνουν τους επιστήμονες πιο κοντά στην ανάπτυξη της πρώτης θεραπείας για μια σοβαρή νόσο που εξαπλώνεται με ραγδαίους ρυθμούς παγκοσμίως.
Ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Michigan ανέπτυξαν το DT-109, ένα τριπεπτίδιο με βάση τη γλυκίνη, που έδειξε να λειτουργεί αποτελεσματικά στη θεραπεία της μη αλκοολικής στεατοηπατίτιδας, μιας ασθένειας που αποτελεί το δεύτερο στάδιο της μη λιπώδους νόσου του ήπατος και υπολογίζεται ότι επηρεάζει το 32% των ανθρώπων παγκοσμίως. Η ανάπτυξη του τριπεπτιδίου ήρθε μετά τη δημοσιοποίηση μιας σειράς ερευνητικών στοιχείων, που υποδήλωναν ότι η μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα οφείλεται, σε κάποιο βαθμό, στον εξασθενημένο μεταβολισμό της γλυκίνης. Η σοβαρή νόσος προκαλεί ουλές και φλεγμονή στο ήπαρ. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η θεραπεία με DT-109 αναστρέφει τη συσσώρευση λίπους και αποτρέπει την εξέλιξη της ίνωσης, διεγείροντας την αποικοδόμηση λιπαρών οξέων και το σχηματισμό αντιοξειδωτικών. Το φάρμακο ανέστειλε επίσης την παραγωγή του λιθοχολικού οξέος, που συνδέεται στενά με τη μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος. Τα νέα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο Cell Metabolism.
«Οι επιστήμονες προσπαθούν εδώ και χρόνια να αναπτύξουν μια θεραπεία που θα αντιμετωπίζει τη μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα, ωστόσο πολλές προσπάθειες έχουν πέσει στο κενό, αδυνατώντας να βελτιώσουν τα συμπτώματα ή να εξασφαλίσουν την ασφάλεια των ασθενών», γράφουν η Eugene Chen, κύρια συντάκτρια της μελέτης και ο Frederick G. L. Huetwell, καθηγητής Καρδιαγγειακής Υγείας στο Πανεπιστήμιο του Michigan. «Η μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις και μια αποτελεσματική θεραπεία σε ζωικά μοντέλα μας φέρνει πιο κοντά στο να ελπίζουμε ότι σύντομα θα είμαστε σε θέση να θεραπεύσουμε εκατομμύρια ασθενείς που υποφέρουν από τη νόσο», προσθέτουν.
Σημειώνεται ότι ενώ η λιπώδης νόσος του ήπατος μπορεί να αντιμετωπιστεί με άσκηση και διατροφικές παρεμβάσεις, η βλάβη που προκύπτει στο ήπαρ από τη μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα έχει πιο μόνιμο χαρακτήρα. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι έχει εξελιχθεί στην κύρια αιτία χρόνιας ηπατικής νόσου, ενώ η κίρρωση του ήπατος που προκαλεί αποτελεί σήμερα έναν από τους κυρίαρχους λόγους μεταμόσχευσης ήπατος.
Όπως διευκρινίζουν οι μελετητές, στο παρελθόν άλλα συστατικά έχουν λειτουργήσει επίσης αποτελεσματικά σε ζωικά μοντέλα. Ωστόσο, η μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα στα ζώα δε μιμείται απόλυτα τα συμπτώματα που εμφανίζονται στους ανθρώπους, επομένως είναι δύσκολο να εκτιμηθεί κατά πόσο οι υποσχόμενες θεραπείες θα ήταν αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση της νόσου σε ανθρώπους.
«Με αυτή τη σημαντική ανακάλυψη στα προκλινικά μοντέλα, μπορούμε τώρα να εξετάσουμε το ενδεχόμενο αξιολόγησης του DT-109 ως πιθανού υποψηφίου φαρμάκου για τη θεραπεία της μη αλκοολικής στεατοηπατίτιδας σε μελλοντικές κλινικές δοκιμές», δήλωσε ο Jifeng Zhang, αναπληρωτής καθηγητής καρδιαγγειακής υγείας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Michigan. «Με εκατομμύρια ανθρώπους που υποφέρουν από τη νόσο, η ανάγκη για μια αποτελεσματική θεραπεία είναι πιο επιτακτική από ποτέ», κατέληξε.
