Ο τίτλος μας δεν αφορά την τοποθέτηση προϊόντος για διαφημιστικούς λόγους ούτε για να προτείνουμε δώρο για να αμβλύνουμε τον πόνο των γυναικών, σήμερα που είναι η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Η αφορμή βέβαια είναι αυτό, αλλά και το εκπληκτικό-σοκαριστικό σποτάκι της σοκολατοβιομηχανίας Παυλίδη σε συνεργασία με τη ΜΚΟ ΔΙΟΤΙΜΑ που μιλάει για τις γυναικοκτονίες. Λόγω φόρτου εργασίας δεν είχα προλάβει να το δω, αλλά μετά από σύσταση μιας καλής συναδέλφου, το είδα και μια και δυο και παραπάνω φορές. Την οργή και τη συγκίνηση που μου προκάλεσε η πρώτη παρακολούθησή του, διαδέχθηκε ο αναστοχασμός πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και πώς στεκόμαστε απέναντι σε κάποια τέτοιου είδους μηνύματα που ενέχουν και καταναλωτικό ενδιαφέρον.
Ακόμη κι αν είμαι της ΙΟΝ αμυγδάλου και επαγγελματίας της επικοινωνίας, εντυπωσιάστηκα από την αμεσότητα του μηνύματος, καθώς και από την υπενθύμιση ότι τέτοια φαινόμενα μπορούν να συμβούν σε όλους μας, στις φίλες μας, στις κόρες μας στις μανάδες μας. Και το σενάριο σε αυτό το σποτάκι θα μπορούσε κάλλιστα να έχει προέλθει από έναν από τους φακέλους της δικογραφίας των γυναικοκτονιών που έχουν συμβεί στη χώρα μας και αλλού. Ο μεγάλος αριθμός τους που έρχεται στη δημοσιότητα είναι η τραγική απόδειξη ότι ο εφιάλτης κρύβεται στη διπλανή πόρτα και στην καθημερινότητά μας. Αλλά πάνω απ’ όλα έχει να κάνει με τις αξίες που μας μεταδίδονται μέσα από την οικογένεια, το σχολείο και το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε.
Οι άνθρωποι δεν γεννιόμαστε τέρατα. Είμαστε κυρίως γίγνεσθαι και μετά είναι. Οι αντιλήψεις και οι συνειδήσεις διαμορφώνονται στην ανατροφή μας και την πορεία της ζωής μας. Οι «λεβέντες» μας, τα «αντράκια» μας και οι «κοράκλες» που κάποτε θα γίνουν μάνες τους και θα αναπαράγουν αυτά τα στερεότυπα, δεν αποτελούν την εξαίρεση στην κοινωνία. Επιπλέον, η κουλτούρα του ζευγαριού που απολαμβάνει τα καταναλωτικά αγαθά και έναν επίπλαστο ιδεότυπο σχέσης αποπροσανατολίζει από την πραγματική επαφή, συναισθηματική, διανοητική, συμπεριφορική. Η γυναίκα ή σε κάποιες περιπτώσεις και ο άνδρας αλλά και γενικότερα ο/η σύντροφος, αφού οι σχέσεις δεν αφορούν μόνο στα ετερόφυλα ζευγάρια, δεν αποτελούν κτήμα ή «παιγχνιδάκι» κανενός. Γιατί ως τέτοιο μπορούμε και να το «διαλύσουμε» με όλες τις σημασίες της λέξης.
Το μήνυμα του σποτ είναι ότι ελευθερία στη σκέψη δεν εξυπακούεται στον λόγο και στην πράξη. Η κοπέλα φοβάται να αρθρώσει την επιθυμία της για αποχώρηση από τη σχέση και όταν το κάνει, ο σύντροφός της την σκοτώνει τελικά. Αυτό που οφείλουμε να κατανοήσουμε είναι ότι μέρος της ανθρώπινης φύσης είναι και το έγκλημα. Που σε τέτοιες περιπτώσεις προκύπτει από την υπερβολή που νιώθουμε μέσα μας για το αν θα αντέξουμε έναν χωρισμό ή αν θα συζητήσουμε κάτι που στο μυαλό μας μεγαλοποιείται ως σύγκρουση. Οι συνδέσεις και οι χωρισμοί γίνονται, έστω και επίπονα, δημιουργικοί αν συζητάμε. Το «πένθος» είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μας, ως μια κατάσταση που όμως δεν την έχουμε προκαλέσει. Κι εμάς τα αγοράκια ή τους ενήλικες άνδρες, ευτυχώς λιγότερο απ’ ότι παλιότερα, δεν μας μαθαίνουν να ανοιγόμαστε και να «πενθούμε», χωρίς να μας φταίνε οι σύντροφοί μας.
Τέλος, η διαφήμιση ως πρακτική μπορεί να βοηθήσει στα κοινωνικά μηνύματα γιατί η ζωή είναι όπως οι σοκολάτες, γλυκόπικρη, γι’ αυτό και μας αρέσει. Κι όταν καμιά φορά από απροσεξία μας πέσει κάτω «το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής μας», το σηκώνουμε και φροντίζουμε να μην μας ξανασυμβεί. Κι αν κάποιες φορές δεν καταφέρουμε να μείνει δίπλα μας, θα είμαστε ικανοποιημένοι και για την αγάπη που προσφέραμε και λάβαμε, καθώς και για τη γεύση που μας έχει αφήσει …