Ήθελα καιρό να το γράψω,για να…συμβάλω κι εγώ στις εσωκομματικές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ με τον τρόπο μου αλλά τώρα μετά και τη διεκδίκηση των γλυπτών του Παρθενώνα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη,νομίζω ότι είμαστε στο σωστό τάιμινγκ.
Ναι,ο Κυριάκος διεκδικεί την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ.
Στο κάτω-κάτω του ανήκει με βάση το….κληρονομικό δίκαιο!
Ο πατέρας του ήταν ο νούμερο δύο της Ένωσης Κέντρου,με αρχηγό τότε το Γεώργιο Παπανδρέου και αν δεν είχε έρθει στην Ελλάδα ο “διάττων αστήρ” Ανδρέας από την Αμερική,το φυσιολογικό θα ήταν να είχε πάρει εκείνος το κόμμα και τον πολιτικό χώρο.
Τον χώρο του Κέντρου δηλαδή που πήρε αργότερα ο Αντρέας και δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ, “κλέβοντας” συγχρόνως και ένα κομμάτι από την Αριστερά για να φτάσει στα προ Κρίσης ιστορικά ποσοστά του Κινήματος.
Άρα αν δεν είχε έρθει ο Αντρέας από την Αμερική,ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θα είχε κληρονομήσει την Ένωση Κέντρου ως εκπρόσωπος του Βενιζελισμού και ο γιός του θα τον είχε ακολουθήσει,αφού στη χώρα μας αγαπάμε τόσο πολύ την έννοια της Οικογένειας,που ενώ διώξαμε τους Βασιλιάδες,κρατήσαμε τις πολιτικές δυναστείες για να τους θυμόμαστε.
Πέρα από την πλάκα,που δεν είναι ακριβώς πλάκα,ο Κυριάκος μοιάζει να έχει μια συγκεκριμένη στρατηγική,που είναι πρακτικά η αφομοίωση του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ.
Ειδικά τώρα που ο Σύριζα,αφού δεν έκανε το απαραίτητο λίφτινγκ σε πρόσωπα,συνεχίζει να κουβαλάει τα βαρίδια της κυβερνητικής του θητείας και δε δείχνει ικανός να πάρει τη μεγάλη μάζα του κόσμου του ΠΑΣΟΚ μαζί του.
Από την άλλη το ίδιο το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να γυρίσει σελίδα και να παρουσιαστεί σαν μια καινούργια πρόταση αλλά είναι τέτοιες οι μνήμες και τα τραύματα από τη διετία 2009-10 που κανείς δε νομίζει ότι θα καταφέρει κάτι παραπάνω από το να παίξει απλά το ρόλο του μικρού κόμματος σε μια επόμενη συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας ή Σύριζα.
Το πολιτικό ανέκδοτο της εποχής μας
Στο ερώτημα πολλών αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορούσε ποτέ να φανεί συμπαθής στον κόσμο της Κεντροαριστεράς,η απάντηση είναι σχετικά απλή.
Έτσι όπως αποκόπηκαν από το λαό τα παραδοσιακά κόμματα του χώρου αυτού,
ΠΑΣΟΚ και Σύριζα,συν κάποια άλλα μικρότερα όπως η ΔΗΜΑΡ ή το Ποτάμι (αν ήταν ποτέ κεντροαριστερό,οι ίδιοι πάντως αυτό δήλωναν),για τον Κυριάκο τώρα είναι “just a piece of cake” να παρουσιαστεί και σχεδόν …μπολσεβίκος,που λέει ο λόγος,τουλάχιστον όμως σοσιαλδημοκράτης,έτσι όπως κατάντησε η Σοσιαλδημοκρατία να αφομοιώσει όλη την πολιτική ατζέντα του Θατσερισμού μετά την εποχή Κλίντον-Μπλερ και Σημίτη εδώ σ’εμάς.
Έτσι μετά την Αντρεϊκού τύπου εξωτερική πολιτική,τα αναδρομικά των συνταξιούχων (που ο Σύριζα δεν τόλμησε ούτε για πλάκα να επιστρέψει),αν τώρα φέρει και τα Μάρμαρα του Παρθενώνα πίσω στην Ελλάδα,το απόλυτα Πασοκικό αίτημα των 80’s δηλαδή,δε θα ήταν κακό δίπλα στο σήμα της ΝΔ να μπει και ένας μικρός πράσινος διακριτικός ήλιος.
Έτσι κι αλλιώς πιο κοντά στο παλαιό ΠΑΣΟΚ είναι η ΝΔ πια,απ’ότι είναι το ίδιο το ΚΙΝΑΛ.
Τώρα για το ότι η επιστροφή δε θα είναι επιστροφή αλλά μάλλον ανταλλαγή,αφού κάτι θα τους δώσουμε κι εμείς,δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Ίσα-ίσα που όλο αυτό το κάνει ακόμη πιο πασοκικό,αφού ακριβώς το ίδιο θα έκανε και ο Αντρέας και μετά θα το παρουσιάζε σαν την απόλυτη εθνική επιτυχία.