Στο πλαίσιο των δράσεων φιλαναγνωσίας του Δήμου Χανίων και της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων, την Τετάρτη 14 Μαΐου 2025, στο 7ο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Χανίων, πραγματοποιήθηκε μια διαθεματική εκπαιδευτική δράση με βιωματικά εργαστήρια, βασισμένη στο βιβλίο «Φτου και Βγαίνω» της Άννας Νεμπαυλάκη (Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο).
Στόχος ήταν να καλλιεργηθεί η αγάπη για το βιβλίο, να ενισχυθεί η αυτοεκτίμηση των μαθητών και να προωθηθεί η δημιουργική τους έκφραση μέσα από τις τέχνες.
8 + 1 εργαστήρια – «κρυψώνες» αυτοεκτίμησης – υλοποιήθηκαν από τους εκπαιδευτικούς του σχολείου: Γιώτα Μπούρα, Ελένη Αντωνιάδου, Αμαλία Καρκούλια, Νίκο Περάκη, Γιάννη Τσαραμανίδη, Δήμητρα Κεφοκέρη και Αλεξάνδρα Παλαιογιάννη. Συμμετείχαν επίσης οι καλλιτέχνες Konstantin Fischer και Νίκος Καμπιανάκης και οι επιμελήτριες των δράσεων φιλαναγνωσίας Άννα Νεμπαυλάκη, Ειδική Συνεργάτιδα Δημάρχου Χανίων σε θέματα παιδείας, και Αθηνά Ντούλια, Σύμβουλος Εκπαίδευσης και Επόπτρια Ποιότητας Εκπαίδευσης, ενώ τον συντονισμό είχε η διευθύντρια του σχολείου, Αναστασία Καστρινάκη.
Στην Κρυψώνα των Σκέψεων, οι μαθητές ανακάλυψαν ότι κάθε κατάσταση μπορεί να έχει πολλές ερμηνείες και καλλιέργησαν την κριτική τους σκέψη. Στην Κρυψώνα για το Σώμα, μέσα από ένα διασκεδαστικό παιχνίδι ταύτισης, παρομοίασαν τον εαυτό τους με φρούτο, ζώο, μουσικό όργανο, φυτό και χρώμα, εκφράζοντας θετικά συναισθήματα για το σώμα τους και αντιλαμβανόμενοι τη σημασία της φροντίδας και αποδοχής του.
Στην Κρυψώνα των Συναισθημάτων, με χρώμα και δημιουργικότητα, αποτύπωσαν θετικά και αρνητικά συναισθήματα, σχηματίζοντας ένα εντυπωσιακό «κύμα συναισθημάτων». Στην Κρυψώνα των Σχέσεων, στον ζεστό χώρο της νέας σχολικής βιβλιοθήκης, δημιούργησαν σελιδοδείκτες και συζήτησαν για τη δύναμη του λόγου στις ανθρώπινες σχέσεις.
Στο Εργαστήρι Φωτογραφίας έμαθαν πώς οι αναμνήσεις καταγράφονται και διατηρούνται ζωντανές μέσα από τις εικόνες, φυλάσσοντας για πάντα αγαπημένες στιγμές. Στο Εργαστήρι Μουσικής, τραγούδησαν το «Πραγματικό – πραγματικό», νιώθοντας τη δύναμη της μελωδίας να εκφράζει τα συναισθήματά τους, αναδεικνύοντας τη μουσική ως κοινό τόπο εσωτερικής έκφρασης. Στην Κρυψώνα του Πλαισίου, στην αυλή του σχολείου, συζήτησαν για τον κοινόχρηστο χώρο που τους περιβάλλει, την αξία της φροντίδας του και πώς αυτή η φροντίδα αντανακλάται πίσω σε αυτούς και παράλληλα δημιούργησαν αποτυπώματα του χώρου πάνω στο χαρτί, απολαμβάνοντας τη συνεργασία και τη δημιουργία στο φιλόξενο εξωτερικό περιβάλλον.
Στην Κρυψώνα της Ψυχής, μέσα από τον γραπτό λόγο, έδωσαν φωνή στις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, ανακαλύπτοντας τη δύναμη της προσωπικής έκφρασης. Τέλος, στην Κρυψώνα των Αισθήσεων, ανακάλυψαν πώς οι αισθήσεις μπορούν να γίνουν μια γλώσσα συναισθημάτων και επικοινωνίας.
