H περιπέτεια δύο Ελλήνων στο μακρινό Εκουαδόρ θα μπορούσε να είναι ένα καλογραμμένο σενάριο κινηματογραφικής ταινίας που θα το ζήλευε και ο θρυλικός Ιντιάνα Τζόουνς. Ένας καθηγητής πανεπιστημίου και ένας φωτογράφος αμφότεροι από την Κρήτη ξεκίνησαν το ταξίδι της ζωής τους για να βρεθούν στην Αμαζονία και στις απομονωμένες κοινότητες που ελάχιστοι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν πατήσει το πόδι τους…
Επιβίωσαν από την χειρότερη πλημμύρα των τελευταίων δεκαετιών μέσα στη ζούγκλα, εμπιστεύτηκαν τη φιλία και τη φιλοξενία των ντόπιων κατοίκων, επέστρεψαν με κανό στον πολιτισμό, ναύλωσαν καραβάνια και πλέον χωρίς εισιτήρια επιστροφής και μόνιμη κατοικία βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ξενοδοχείο του Κίτο που τους έκανε μία συμβολική τιμή διαμονής.
Επειτα από πολλές περιπέτειες έχουν προγραμματίσει την επιστροφή τους για την 1η Μαΐου εάν και εφόσον πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη πτήση της Iberia και ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να μεριμνήσει για την γρήγορη επιστροφή τους σε κάποια από τις πτήσεις επαναπατρισμού ή να καλυφθούν τα έξοδα διαμονής τους.
Η αρχή της περιπέτειας
Η περιπέτεια τους ξεκινά στις 20 Φεβρουαρίου όταν ο φωτογράφος Ευάγγελος Δασκαλάκης από το Ρέθυμνο και ο καθηγητής Λεωνίδας Οικονομάκης από το Ηράκλειο αναχωρούσαν με προορισμό το Κίτο (πρωτεύουσα του Εκουαδόρ ή αλλιώς Ισημερινού), το Πούγιο και από εκεί για τα… δύσκολα. Για το ταξίδι στο άγνωστο στην αχανή Αμαζονία προκειμένου να εντοπίσουν μία φυλή Κίτσουα στο χωριό Σαραγιάκου. Έφτασαν στον προορισμό τους έπειτα από 3 ώρες σε χωματόδρομους και 5 ώρες με κανό στον ποταμό Μπομπονάτσα…
Οι περιπέτειες για τους δύο Έλληνες ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα από τον κορωνοϊό καθώς στις αρχές Μαρτίου και μετά τις παρατεταμένες βροχοπτώσεις ο Μπομπονάτσα φούσκωσε» και η περιοχή βυθίστηκε κάτω από 4 μέτρα νερού. Στη χειρότερη φυσική καταστροφή εδώ και δεκαετίες τα σπίτια σκεπάστηκαν από το ποτάμι και η αποστολή τους μπήκε σε μεγάλες περιπέτειες.
Το ραδιόφωνο και το καραβάνι
«Δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Επικοινωνία δεν υπήρχε, ακούγαμε μόνο ραδιόφωνο και περπατούσαμε μία ώρα για να πάμε σε ένα σημείο που υπήρχε ίντερνετ για να επικοινωνήσουμε. Έτσι αποφασίσαμε να γυρίσουμε αλλά και αυτό δεν ήταν εφικτό. Κάποιες κοινότητες είχαν απαγορεύσει τη διέλευση από το ποτάμι. Περιμέναμε να οργανωθεί μία αποστολή επιβίωσης από το απομονωμένο χωριό για να την ακολουθήσουμε. Τελικά οργανώθηκε ένα καραβάνι για να φέρει προμήθειες και πετρέλαιο και έτσι το ακολουθήσαμε. Από το ραδιόφωνο μαθαίναμε τις εξελίξεις για τον κορωνοϊό. Φτάσαμε στο Πούγιο στις 23 Μαρτίου. Εκεί μας λυπήθηκε μία γυναίκα και μας φιλοξένησε στο ξενοδοχείο της για μία εβδομάδα με συμβολική τιμή και παρόλο που απαγορεύονταν να λειτουργήσει το ξενοδοχείο», είπαν στο ethnos.gr ο Λεωνίδας Οικονομάκης και ο Ευάγγελος Δασκαλάκης.
Από το Πούγιο μετά τις μεγάλες προσπάθειες ναύλωσαν ένα ταξί και έφτασαν στο Κίτο την 1η Απριλίου με χαρτί μετακίνησης που τους εξασφάλισε ο πρόξενος επί τιμή της Ελλάδας στο Κίτο. Οι πτήση τους για την επιστροφή ήταν προγραμματισμένες στις 17 για τον Δασκαλάκη και 27 για τον Οικονομάκης αλλά από πολλές ημέρες νωρίτερα (από 21/3) η Iberia είχε ανακοινώσει τη ματαίωση τους. Από τότε καθημερινά επικοινωνούν με τον πρόξενο επί τιμής της Ελλάδας στο Εκουαδόρ (Ισημερινό) ο οποίος παρά τις προσπάθειες που έχει κάνει σε συνεργασία με την ελληνική πρεσβεία στη Λίμα του Περού αλλά και το Υπουργείο Εξωτερικών δεν έχουν καταφέρει να τους βάλουν σε μία πτήση επαναπατρισμού.
«Να αναλάβουν τον επαναπατρισμό μας»
«Από τις 23 Μαρτίου οπότε και θέσαμε το πρόβλημα μας έχουν γίνει επτά πτήσεις επαναπατρισμού αλλά οι θέσεις κλείνονται από άλλους Ευρωπαίους. Τα ονόματα μας μπήκαν σε μία πτήση που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί χθες 9 Απριλίου αλλά τελικά δεν πετάξαμε. Θα το πούμε όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται. Είμαστε διατεθειμένοι να περιμένουμε όσο χρειαστεί να μας βάλουν σε μία πτήση. Δεν ευθυνόμαστε εμείς για όλο αυτό που συμβαίνει και θα θέλαμε να αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει τον επαναπατρισμό μας».
«Νιώθουμε πως είμαστε μόνοι μας»
Οπως λένε οι δύο κρητικοί τα πράγματα τις επόμενες ημέρες θα γίνουν πιο δύσκολο και εξήγησαν το λόγο: «Ακόμα και να υπάρξει πτήση επαναπατρισμού νωρίτερα από την 1η Μαΐου μας ζητούν να πληρώσουμε εμείς τα εισιτήρια. Είναι δυνατόν; Πως θα πληρώσουμε ένα υπερτλαντικό ταξίδι όταν πρέπει να υπάρξει μέριμνα για την επιστροφή μας; Νιώθουμε πως είμαστε μόνοι μας».
«Δύσκολα στα νότια»
Οσο για την παραμονή τους στο Κίτο οι δύο κρητικοί είπαν στο ethnos.gr: «Για πέντε ημέρες ήμασταν σε αυστηρή καραντίνα. Τώρα μπορούμε μία φορά την εβδομάδα να βγαίνουμε μία βόλτα έξω για να αγοράζουμε τρόφιμα διότι στο ξενοδοχείο δεν έχουμε πρόγραμμα διατροφής. Στα νότια της χώρας η κατάσταση είναι πολύ πιο δύσκολη. Εχει ξεφύγει η κατάσταση με τα κρούσματα και τους νεκρούς. Υπάρχουν αυστηρά μέτρα αλλά ο κόσμος ανησυχεί πως θα καταρρεύσει η οικονομία και θα γίνουν άγριες καταστάσεις. Ετσι ανησυχούμε κι εμείς περισσότερο και ελπίζουμε πως κάποιος θα ασχοληθεί με το πρόβλημα μας και επιτέλους θα δοθεί λύση».
Στο μεταξύ ο Λεωνίδας Οικονομάκης έγραψε στο facebook
"-Δικαίωμα επαναπατρισμού, μερίμνη αρμοδίων ελληνικών αρχών, έχουν Έλληνες πολίτες, οι οποίοι έχουν ως μόνιμη κατοικία…
Gepostet von Leonidas Oikonomakis am Mittwoch, 8. April 2020
