Πραγματοποιήθηκε σήμερα Τετάρτη, μια σεμνή τελετή μετονομασίας του 1ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Κυδωνίας «Μίκης Θεοδωράκης» στο Γαλατά Χανίων.
Παραβρέθηκαν τα παιδιά του 1ου και του 2ου Δημοτικού με τους Δασκάλους τους, εκπρόσωποι των τοπικών Αρχών, της Δ/σης Εκπαίδευσης και αντιπροσωπία του Παγκρήτιου Συλλόγου Φίλων Μίκη Θεοδωράκη.
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Γιώργος Αγοραστάκης στο χαιρετισμό του αναφέρθηκε μεταξύ των άλλων και στο ιστορικό αυτής της μετονομασίας.
Η ομιλία του έχει ως παρακάτω:
….
Οφείλω να συγχαρώ κατ’ αρχήν τη διευθύντρια της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης κ. Πόπη Ψαρουδάκη και το διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Αντώνη Αποστολάκη και το Σύλλογο Διδασκόντων για την ταχύτητα με την οποία ενήργησαν για την απόδοση της προσωνυμίας Μίκης Θεοδωράκης στον τίτλο του Σχολείου. Επίσης να συγχαρώ και όλους που συναίνεσαν: το Σχολικό Συμβούλιο και το Δημοτικό Συμβούλιο.
Δυστυχώς δεν προλάβαμε αυτό να γίνει εν ζωή και να το χαρεί ο Μίκης Θεοδωράκης που το ’θελε πολύ.
Σήμερα είναι μια ιστορική μέρα για τα Χανιά και το Γαλατά. Έχει πολύ μεγάλη συμβολική σημασία και αξία αυτή πράξη, μιας και ότι κάνουμε στα Χανιά παραδειγματίζει όλη την Ελλάδα.
Αυτή προσωνυμία στο τίτλο του σχολείου σας, είναι ξεχωριστή μιας και αυτό βρίσκεται πλησιέστερα στο Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και γιατί συνδέεται με την οικογένειά του. Η «μαμά του σχολείου» τη δεκαετία του ’50 και αρχές της δεκαετίας του ’60 ήταν η μητέρα του Μίκη Θεοδωράκη η Ασπασία.
Ο Μίκης Θεοδωράκης ως είναι φυσικό βρίσκεται και θα βρίσκεται στο επίκεντρο της Ελληνικής Παιδείας και αυτό θα αποτυπωθεί και στις προσωνυμίες των σχολείων όλης της χώρας. Αυτό το σχολείο είναι το 5ο με το όνομα του. Του χρόνου υπολογίζω ότι θα είναι δεκάδες τα σχολεία με το όνομά του. Πριν μια βδομάδα πήρε την προσωνυμία Μίκης Θεοδωράκης το 91ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών στο Παγκράτι.
Στη Νέα Κυδωνία επίσης, απ’ ότι γνωρίζω, έχει αποφασίσει το Λύκειο Νέας Κυδωνίας, από το 2021, να μετονομαστεί σε Μίκης Θεοδωράκης. Το γεγονός όμως ό,τι αποφάσισε το ίδιο και άλλο ένα Λύκειο της πόλης καθυστέρησε το θέμα. Φαντάζομαι σύντομα θα υπάρχει μια κατάληξη.
Το 2008 αυτό το Δημοτικό Σχολείο υπό τη Διεύθυνση της κ. Βασιλικής Γιακουμή με το Σύλλογο Διδασκόντων, αποφάσισαν να μετονομαστεί «Μίκης Θεοδωράκης». Τη χρονιά αυτή διοργάνωσε τη γιορτή λήξης του σχολικού έτους (11 Ιουνίου 2008), με μία υπέροχη μουσική εκδήλωση αφιερωμένη στο Μίκη Θεοδωράκη, στην οποία έλαβαν μέρος οι μαθητές και οι δάσκαλοι του σχολείου.
Ήταν μια εκδήλωση που συγκίνησε πολύ το Μίκη Θεοδωράκη. Ήταν «μια εκδήλωση σ’ έναν τόπο ξεχωριστό για μένα, φορτωμένο με ιερές σκιές και πολύτιμους συμβολισμούς» έγραφε σε μήνυμά του, που διάβασα εδώ μπροστά στους μαθητές του Σχολείου.
Ένα απόσπασμα: «Αγαπητοί μου μικροί και μεγάλοι συγχωριανοί και φίλοι, με ξεχωριστή συγκίνηση διάβασα την πρόσκλησή σας και όπως είναι φυσικό, η χαρά μου είναι μεγάλη.
Βλέποντας το πρόγραμμα της εκδήλωσης διαπιστώνω ότι δεν αρκεστήκατε στα τραγούδια.
Με τις αφηγήσεις φαίνεται ότι δουλέψατε σοβαρά πάνω σε μία πλευρά της ζωής μου, που δυστυχώς δεν είναι ακόμα επαρκώς γνωστή, όμως η γνώση της αποτελεί το κλειδί για να κατανοηθεί πλήρως και σε βάθος η μουσική μου. Άλλωστε, οδηγός στη ζωή μου υπήρξαν τα παραδείγματα των αγωνιστών για την λευτεριά της Κρήτης, ανάμεσα στους οποίους -το λέω με υπερηφάνεια- συγκαταλέγεται και η γενιά μου πάππου προς πάππο.
«Με τα παραμύθια και τις ιστορίες διπλασιάστηκε η ζωή μας», γράφει σ’ ένα ποίημά του ο αδερφός μου ο Γιάννης. Για μένα μερικοί ισχυρίζονται ότι έζησα πολλές ζωές. Και πώς να μην τις ζήσω με τις ατέλειωτες ιστορίες για την Κρήτη και τις επαναστάσεις της και τους Κρητικούς που πολέμησαν για την ελευθερία της Ελλάδας, ιστορίες που άκουγα νύχτα – μέρα από τον πατέρα μου, τον θείο μου, τον ξάδερφό μου και κυρίως από τον παππού μου τον Μιχαήλ…..».
Επίσης το 2008 ο Διευθυντής του Λυκείου Νέας Κυδωνίας κ. Σταμάτης Σπανουδάκης, ανακοίνωσε σε εκδήλωσή μας στο Δημαρχείο ότι οι καθηγητές του Λυκείου του αποφάσισαν και πρότειναν στο Υπουργείο Παιδείας το σχολείο τους να ονομαστεί Λύκειο “Μίκης Θεοδωράκης”.
Βέβαια αυτές οι αποφάσεις δεν προχώρησαν τότε γιατί -όπως θα θυμάστε- μπήκαμε σε μια ταραγμένη πολιτική περίοδο.
Κι ερχόμαστε πάλι στο σήμερα.
Βλέπω αυτή την περίφημη σύνθεση στην ταμπέλα του σχολείου και συγχαίρω τους δημιουργούς. Ο Μίκης στον μαυροπίνακα φαίνεται να πετά ψηλά σαν αητός. Φαίνεται με τις φτερούγες του να διευθύνει και να αγκαλιάζει όλα τα παιδιά του σχολείου.
Να κλείσω τέλος με μια ιστορία. Προ ημερών επισκέφτηκαν το πατρικό και προσκύνησαν μετά στον τάφο τον Μίκη, μαθητές από το 3ο Γυμνάσιο Χαλκίδας, όπου και τους ξενάγησα.
Στον τάφο τραγούδησαν στον Μίκη «άξιον εστί» και αφού τέλειωσαν ένα παιδάκι μου λέει:
«Τώρα κύριε πείτε εσείς μια μαντινάδα στο Μίκη». Η αλήθεια είναι ότι αιφνιδιάστηκα. Ήρθε στο μυαλό μου αυτή την εικόνα που μου είχε δείξει πριν η πρόεδρος του Συλλόγου των Γονέων, η κ. Μάγια Σπανουδάκη, και τους μετέφερα αυτή την αυτοσχέδια μαντινάδα:
Μίκη τα Ελληνόπουλα πολύ σ’ ευγνωμονούνε
Τους έδωσες γερά φτερά, ψηλά για να πετούνε
Σας την αφιερώνω
