Πληθαίνουν μέρα με τη μέρα τα σημάδια ότι ίσως χρειαστεί να ληφθούν νέα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, που τείνει πάλι να πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Το «πείραμα» του Οκτωβρίου, όπως αποκαλείται για να μιλάμε όλοι τη ίδια την ίδια γλώσσα, άφησε βαρύ το αποτύπωμά του και προοιωνίζεται τις ίδιες σοβαρές συνέπειες και για τον Νοέμβριο. Οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί της εξαιρετικά επικίνδυνης κατάστασης: 1.120 νεκροί, 86.403 νέα κρούσματα, 421 διασωληνωμένοι και πάνω από 2700 νοσηλευόμενοι. Τέτοια εποχή πέρσι, παρά τα μηνύματα που εξέπεμπαν οι σοβαροί ειδικοί μετά τον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, ούτε θα μπορούσαμε να φανταστούμε, ότι εμείς που τα καταφέραμε στην πρώτη περίοδο της πανδημίας θα βρισκόμαστε σε τόσο άσχημη θέση.
Ένα κύριο και βασικό πρόβλημα είναι ο αριθμός των ανεμβολίαστων συμπολιτών μας – εξαιρούνται όσοι λόγω χρόνιων προβλημάτων υγείας δεν μπορούν να εμβολιαστούν. Το εμβόλιο δεν είναι πανάκεια για πάσα νόσο, ωστόσο, στην περίπτωση του κορωνοϊού είναι το μοναδικό αποτελεσματικό όπλο, που μπορούμε να έχουμε, μαζί με τα μέτρα πρόληψης και την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας. Αν συνυπολογίσουμε στην έναρξη του εμβολιασμού εναντίον του covid-19 και την Κίνα στην οποία πρωτοεμφανίστηκε ο ιός, κλείνουμε πια ένα χρόνο και μπορεί πια και ο πιο καχύποπτος να διαπιστώσει ότι αν δεν υπήρχαν τα εμβόλια ο αριθμός των νεκρών, που παγκοσμίως έχει ξεπεράσει τα 5 εκατομμύρια, θα μπορούσε το πρώτο νούμερο να είναι διψήφιο ή και τριψήφιο.
Στη χώρα μας, όπως και σε άλλα μέρη της Ευρώπης και του πλανήτη υπάρχει δυστυχώς μια θολή αντίληψη για τη σημασία των ατομικών μας δικαιωμάτων ή στις πιο ακραίες περιπτώσεις για την αίσθηση περί ελευθερίας. Αδιαμφισβήτητα, υπάρχουν περιπτώσεις στην ελληνική και παγκόσμια ιστορία που λόγω μιας έκτακτης συνθήκης περιεστάλησαν συνταγματικά δικαιώματα, που όταν αυτή η κατάσταση εξαίρεσης τελείωσε, αυτές οι περιστολές δεν αποσύρθηκαν, γι’ αυτό και πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση. Από την άλλη πλευρά όμως όταν θέλουμε να λογιζόμαστε ως ευνομούμενη και κοινωνία πολιτών του 21ου αιώνα, μπορούμε να κατανοήσουμε ότι ο εμβολιασμός δεν ενέχει καμιά συνωμοσία.
Το πώς μπορεί να τον εκμεταλλευθούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, αυτό εξαρτάται από τα κράτη και τις διαμεσολαβήσεις τους, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα η υγεία της κοινότητας και των δικών μας ανθρώπων. Η αποφυγή του εμβολίου δεν θα σώσει κάποιον που νιώθει ότι τον εκμεταλλεύονται. Αντιθέτως, η «μαγκιά» είναι να εμπιστευτείς την επιστήμη και τους ειδικούς σε μια συνθήκη που αποδεικνύεται καταστροφική για την υγεία των ανθρώπων, την κοινωνία και την οικονομία. Και όχι να παρασύρεις κόσμο με τσαρλατανισμούς να μην κάνουν το εμβόλιο ή να μπαίνεις -ακραίο δεν λέμε- με το αγροτικό σου αυτοκίνητο σε κατάστημα, όπως έγινε στο Ρέθυμνο, επειδή σου ζήτησαν πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης.
Επιπλέον, το επιχείρημα ότι νοσούν και οι εμβολιασμένοι είναι πραγματικό, αλλά αποσπάται από τη μεγάλη εικόνα, ότι οι εμβολιασμένοι σπάνια μπαίνουν στις ΜΕΘ και πιο σπάνια πεθαίνουν, με τη σύγκριση με τους ανεμβολίαστους να αποδεικνύει το άτοπο του επιχειρήματος. Ή «ότι θα περιμένω το φθινόπωρο να δω τι θα γίνει και θα το κάνω κι εγώ», είναι πια, αν όχι έωλο, τουλάχιστον επικίνδυνο επίσης επιχείρημα. Ένας λόγος παραπάνω, όταν εξαιτίας των πολιτικών υγείας, αν τα δημόσια νοσοκομεία γεμίσουν με ασθενείς που έχουν νοσήσει από covid-19 και τις μεταλλάξεις του και οι υπόλοιποι θα πρέπει να απευθυνθούν στα ιδιωτικά θεραπευτήρια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Το μήνυμα και η καμπάνια που οφείλει σε αυτή την κρίσιμη στιγμή να δώσουν Πολιτεία και οι ειδικοί δεν είναι τόσο ποσοτικό, όσο ποιοτικό. Μήνυμα που να αφορά στη φροντίδα και το ενδιαφέρον για την υγεία όλων αλλά και για την επιστροφή σε μια καινούρια κανονικότητα που μετά από δέκα χρόνια κρίσης και δύο πανδημίας πρέπει να οικοδομηθεί σε κοινωνική και αναπτυξιακή βάση. Τα εργαλεία εκσυγχρονίζονται και οι οπισθοδρομικές αντιλήψεις, οι λάθος αναγνώσεις των ατομικών ελευθεριών η στρατηγική της ψηφοθηρίας και η «μαγκιά» του αδειανού τελικά πουκάμισου, μπορούν να μας παρασύρουν όλους στο γκρεμό…