Η είδηση είναι γνωστή: ένας νέος άνθρωπος έχασε τη ζωή του στο κέντρο του Αγίου Νικολάου εξαιτίας δυστυχήματος με ναυτική φωτοβολίδα. Η οικογένειά του θρηνεί και θα θρηνεί για πάντα, η τοπική κοινωνία βρίσκεται σε σοκ, οι έρευνες των αρχών συνεχίζονται. Ολα αυτά επειδή κάτι πήγε στραβά και η χαρά της στιγμής μετατράπηκε σε ανείπωτη τραγωδία. Προφανώς η ευχή όλων είναι τα πάντα να είχαν κυλήσει ομαλά , να μην είχε συμβεί το δυστύχημα κι ο Μανώλης να βρισκόταν σήμερα στη ζωή.
Αλλά δυστυχώς δεν κύλησαν τα πάντα ομαλά.
Κι αν κυλούσαν; Μετά όλα θα ήταν εντάξει;
Θα ήταν εντάξει που μέσα σε μια περιοχή γεμάτη κόσμο, μια παρέα εκτόξευε ναυτικές φωτοβολίδες, δίχως να ξέρει καν να τις χρησιμοποιεί σωστά;
Θα ήταν εντάξει που είτε κάποιος τους τις προμήθευσε παρανόμως (και πιθανόν ληγμένες), είτε τις απέκτησαν δια της κλοπής προκειμένου να κάνουν βαβούρα και χαβαλέ;
Θα ήταν εντάξει που η τοπική αστυνομία απλώς παρακολουθούσε το “σόου”;
Είναι εντάξει που καθώς πλησιάζει η Μεγάλη Εβδομάδα προετοιμαζόμαστε για αντέξουμε το γεγονός ότι οι αύλειοι χώροι των εκκλησιών θα γίνουν και πάλι εμπόλεμες ζώνες;;
Είναι εντάξει που έχουμε συνηθίσει και αποδεχτεί ότι η χαρά και το κέφι σε αυτόν τον τόπο χρειάζονται πυρομαχικά για να εκφραστούν;
Είναι εντάξει που η επιπολαιότητα, η ασυδοσία, η μαγκιά, η ατιμωρησία και η κακώς, κάκιστα εννοούμενη παράδοση του μπαρουτιού αποτελούν την κυρίαρχη κουλτούρα στα γλέντια μας, συχνά και στην καθημερινότητά μας;
Είναι εντάξει που δεν τολμάμε να συζητήσουμε για όλα αυτά για να μην βρούμε τον μπελά μας;
Είναι εντάξει που δεν τολμούν να τα θέσουν στη δημόσια συζήτηση ούτε αυτοί που οφείλουν να το πράξουν;
Δεν είναι. Δεν θα έπρεπε να είναι.
Όπως δεν θα έπρεπε και να προκύπτουν τραγωδίες για να θυμόμαστε και να μιλάμε φωναχτά για τα αυτονόητα, ενώ σε όλες τις άλλες περιπτώσεις απλώς σηκώνουμε τον ώμο με αδιαφορία, άντε και μια ελαφριά δυσφορία.
Όπως θα συνέβαινε και στον Άγιο Νικόλαο αν πήγαιναν όλα καλά. Μακάρι να πήγαιναν και να μην γραφόταν αυτές οι λέξεις, Δεν πήγαν όμως. Διότι οι ευχές πιάνουν μόνο στα παραμύθια και οι τραγωδίες, όπως η συγκεκριμένη, σπανίως οφείλονται μονάχα στην κακιά στιγμή ή στην κακή μας μοίρα.
Οφείλονται, πρωτίστως, σε όσα δεν λέμε όταν όλα πάνε καλά.
Συλλυπητήρια στην οικογένεια του Μανώλη.