Δισεκατομμύρια άνθρωποι θα αντιμετωπίσουν θανατηφόρους καύσωνες, με τους ηλικιωμένους, τα παιδιά, τις γυναίκες και τα άτομα με αναπηρία να πλήττονται περισσότερο.
Σύμφωνα με έκθεση της ΜΚΟ Human Rights Watch, οι ακραία υψηλές θερμοκρασίες στις ευρωπαϊκές χώρες το 2022 επηρέασε δυσανάλογα τα άτομα με αναπηρία, προκαλώντας έντονη σωματική, κοινωνική και ψυχική δυσφορία ή ακόμη και θανάτους.
Τα άτομα με αναπηρία είναι πιο πιθανό να έχουν παθήσεις ή να χρησιμοποιούν φάρμακα που μπορούν να επηρεάσουν την αντίδραση του οργανισμού τους στη θερμότητα.
Πρόσφατες έρευνες διαπίστωσαν ότι 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα ζουν σε συνθήκες επικίνδυνης ζέστης μέχρι το τέλος του αιώνα, εάν δεν διαφοροποιηθεί η κλιματική πολιτική – πρόκειται δηλαδή για το 23% του προβλεπόμενου παγκόσμιου πληθυσμού.
Μελέτη του βρετανικού πανεπιστημίου Έξετερ και του κινεζικού πανεπιστημίου Νανζίνγκ, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Nature Sustainability, κατέληξε επιπλέον στο συμπέρασμα ότι 60 εκατομμύρια άνθρωποι εκτίθενται ήδη σε επικίνδυνα επίπεδα ζέστης, που έχουν μέση θερμοκρασία 29 βαθμών Κελσίου ή υψηλότερη.
Πώς επιβαρύνεται η ανθρώπινη υγεία;
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), η ακραία ζέστη μπορεί να οδηγήσει σε μια σειρά ασθενειών, όπως η θερμοπληξία και η υπερθερμία, ή ακόμη και στον θάνατο. Ακόμη, επιδεινώνει τις χρόνιες παθήσεις και έχει έμμεσες επιπτώσεις στη μετάδοση ασθενειών, την ποιότητα του αέρα και τις κρίσιμες υποδομές.
Εάν επιτυγχανόταν ο χαμηλότερος στόχος που τέθηκε στη Συμφωνία του Παρισίου, εάν δηλαδή περιοριζόταν η άνοδος της θερμοκρασίας στους 1,5 βαθμούς Κελσίου συγκριτικά με τα προβιομηχανικά επίπεδα, 400 εκατομμύρια άνθρωποι θα ζούσαν σε επικίνδυνα επίπεδα ζέστης μέχρι το τέλος του αιώνα.
Όπως δηλώνουν οι ερευνητές, η μελέτη αυτή σπάει την τάση μοντελοποίησης των κλιματικών επιπτώσεων με οικονομικούς και όχι με ανθρώπινους όρους. Όπως δηλώνει στην DW ο Ασίς Γκαντιάλι, ακτιβιστής για το κλίμα και εκ των συντακτών της μελέτης, η μοντελοποίηση αυτή επικεντρώνεται στις περιοχές, στις οποίες συσσωρεύεται πλούτος, «δίνοντας μεγαλύτερη αξία σε μια ζωή στην πολιτεία της Νέας Υόρκης από ό,τι στο Μπαγκλαντές». Ο ίδιος προσθέτει ακόμη πως η κλιματική αλλαγή είναι «και παγκοσμίως κατανεμημένη, αλλά και διαγενεακή», γι’ αυτό και οι σχετικές μελέτες πρέπει να εστιάζουν στους μελλοντικούς και όχι τους σημερινούς πληθυσμούς.
Πώς μπορούν να προστατευτούν οι άνθρωποι;
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι πόλεις είναι ιδιαιτέρως ευάλωτες σε μία τόσο επικίνδυνη αύξηση της θερμοκρασίας, λόγω του «φαινομένου της θερμικής νησίδας». Τα κτήρια, οι δρόμοι και οι υποδομές απορροφούν και εκπέμπουν τη θερμότητα του ήλιου περισσότερο από ό,τι το φυσικό περιβάλλον, αυξάνοντας τις αστικές θερμοκρασίες ακόμη και κατά 15 βαθμούς Κελσίου συγκριτικά με τις αγροτικές περιοχές.
Πόλεις ανά τον κόσμο ορίζουν «εντεταλμένους για την αντιμετώπιση της θερμότητας». Παράδειγμα αποτελεί η Κριστίνα Χουιντόμπρο στο Σαντιάγο της Χιλής. «Πολλές πόλεις στον κόσμο αντιμετωπίζουν ακραία ζέστη, όμως οι λύσεις και ο τρόπος προσέγγισης πρέπει να επιλέγονται με πολύ, πολύ τοπικά κριτήρια», λέει η Χουιντόμπρο στην DW.
