Μαγικές εικόνες έρχονται από τα ορεινά του Κισσάβου, εκεί όπου – μετά τις βροχοπτώσεις σε χαμηλότερα υψόμετρα και τις χιονοπτώσεις πιο ψηλά – το νερό τρέχει και πάλι στις πλαγιές.
Σε διάφορα σημεία δημιουργούνται μικροί καταρράκτες, οι οποίοι σε συνδυασμό με τη φύση και τα χρώματά της, δημιουργούν ένα εκπληκτικό σκηνικό, όπως αναφέρει το larissanet.gr.
Ο Κίσσαβος, γνωστός και με το όνομα Όσσα, είναι βουνό της Θεσσαλίας. Βρίσκεται στα βορειοανατολικά του νομού Λάρισας και νότια των Τεμπών και του Πηνειού απέναντι από τον Όλυμπο, του οποίου αποτελεί συνέχεια γεωλογικά και από τον οποίο χωρίζεται από την κοιλάδα των Τεμπών.
Η Όσσα βλέπει δυτικά τον κάμπο της Λάρισας, νότια τον κάμπο της Αγιάς και ανατολικά την θάλασσα όπου καταλήγουν οι πλαγιές της, σχηματίζοντας ορμίσκους. Το βουνό χωρίζεται σε δύο μέρη από μια κοιλάδα, η οποία ονομάζεται στα βόρεια “Μεγάλο Φαράγγι” και στα νότια «Μεγάλο Ρέμα».
Τα πυκνά δάση από έλατα, οξιές, δρύες, καστανιές και τα άφθονα νερά του, του προσδίδουν ένα ποιητικό μεγαλείο και τον χαρακτηρίζουν ως Βοτανικό Κήπο με πολλούς υδάτινους δρόμους, λίμνες και φαράγγια.
Ο Κίσσαβος αποτελεί έναν τεράστιο βοτανικό κήπο, για την αφθονία και ποικιλία της βλάστησής του. Αείφυλλα-πλατύφυλλα, όπως αριές, κουτσουπιές, κουμαριές, ρείκια αλλά και άφθονα ποώδη (θυμάρι, ρίγανη) φύονται χαμηλά στο βουνό ενώ ψηλότερα επικρατούν οι βελανιδιές, οι καστανιές, οι κρανιές, τα σφενδάμια, οι φράξοι, οι φλαμουριές καθώς και η μαύρη πεύκη, με την οποία αναδασώθηκε ένα μικρό τμήμα αυτής της ζώνης. Από τα 500 ως τα 1600μ., κυρίως στις βόρειες και ανατολικές πλαγιές του βουνού, κυριαρχεί η οξιά (Fagus sylvatica) είτε σε αμιγή δάση είτε σε μικτά με ελάτη. Στα βόρεια υπάρχουν πολλά καστανοπερίβολα, από τα οποία αποκλειστικά σχεδόν, παράγονται κάστανα και ελάχιστη ξυλεία.
