Ο κακός χαμός έγινε στο twitter και συνολικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά το «τιτίβισμα» του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη που ανέφερε «Η Ελλάδα είναι μία χώρα με καταπληκτική ποιότητα ζωής. Αν μπορεί να προσφέρει καλή εργασία και καλές απολαβές, για κάποιον που είναι Έλληνας, η επιστροφή είναι περίπου μονόδρομος. Γι’ αυτό έχουμε δώσει μία σειρά από φορολογικά κίνητρα και για τις επιστροφές νέων από το εξωτερικό».
Με αφορμή την παραπάνω ανάρτηση δεν άργησε καθόλου να δημιουργηθεί στο twitter το hashtag #καταπληκτικη_ποιοτητα_ζωης, που μέσα σε λίγες ώρες συγκέντρωσε πάνω από 7,5 χιλιάδες tweets και βρέθηκε όπως ήταν αναμενόμενο στην πρώτη θέση των trends.
Η συγκεκριμένη αντίδραση των χρηστών στο twitter σηματοδοτεί δύο σημαντικά ζητήματα. To πρώτο είναι μια ακόμη ένδειξη της για πρώτη φορά παρατεταμένης περιόδου που καταγράφεται φθορά στην κυβέρνηση. Τα πρόσφατα δημοσκοπικά ευρήματα της εταιρείας Prorata αλλά και άλλων δημοσκοπικών εταιρειών, έρχονται προς επίρρωση αυτής της εκτίμησης, κάτι που θα ήταν παράλογο να μην συμβαίνει, αφού η επικοινωνιακή και πραγματική διαχείριση της πανδημίας, η ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού στην τελευταία μεγάλη κακοκαιρία και η ακρίβεια που πλήττει τα νοικοκυριά, έχουν ανατρέψει τις βεβαιότητες του Μεγάρου Μαξίμου.
Το δεύτερο ζήτημα αφορά στην αίσθηση της πραγματικότητας. Είναι γνωστό από τότε που γεννήθηκε η πολιτική ότι οι ηγέτες δεν έχουν πάντα την εικόνα της κοινωνίας. Πόσο μάλλον όταν ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής επενδύεται στην επικοινωνία για να μην βλέπει η κοινωνία την πραγματική εικόνα. Αυτό το φαινόμενο, που είναι ταυτόχρονα και πολιτική επιλογή, οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις σε συνειδητές ή ασύνειδες προκλητικές δημόσιες παρεμβάσεις, όπως αυτή που αποτέλεσε αφορμή του παρόντος άρθρου, αλλά κυρίως της αντίδρασης των πολιτών.
Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση φαίνεται, δυστυχώς, να επιβεβαιώνεται η ρήση του Αβραάμ Λίνκολν ότι «μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό». Και αυτό θα πρέπει να λάβει υπόψη του ο πρωθυπουργός και το Μέγαρο Μαξίμου. Γιατί κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα του απολογισμού και οι αριθμοί δεν θα κάνουν λάθος. Και η δική μας έγνοια δεν αφορά στο ποιος θα κυβερνήσει, αλλά πού πηγαίνει η χώρα τώρα που θα βγούμε από την πανδημία.
Επιπλέον, και κάτι που ξεχάσαμε να αναφέρουμε στο δεύτερο ζήτημα είναι ότι πολλές φορές τους ηγέτες τους τραβούν μαζί τους οι συνεργάτες τους, και ειδικά αυτοί που το πουκάμισό τους είναι περισσότερο αδειανό ή μάλλον γεμάτο από αριβισμό. Μια κατάσταση που νομίζω ότι βιώνουμε στην παρούσα περίοδο και ο πρωθυπουργός είτε εθελοτυφλεί είτε λόγω θολούρας που του έχουν δημιουργήσει δεν μπορεί να τη δει.
Για το καλό της χώρας, λοιπόν, αλλά και το πολιτικό δικό του, προλαβαίνει ν’ αλλάξει ρότα με κοινωνική κατεύθυνση, εκτός αν επιλέξει αυτό που είχε κάνει ο Αντώνης Σαμαράς το 2014, που για λόγους εκλογικούς, αντί για κοινωνική πολιτική έκανε υπουργό, όποιον λαϊκιστή περνούσε έξω από το γραφείο του. Αν και σε αυτή την κυβέρνηση δεν λείπουν οι λαϊκιστές. Μάλλον το αντίθετο….