Οι επιπλοκές του σακχαρώδους διαβήτη επηρεάζουν δυσμενώς την ποιότητα ζωής και υγείας των ατόμων με τη μεταβολική νόσο, από την όραση και τη λειτουργικότητα των άκρων έως την καρδιά και τους νεφρούς. Ακόμα σοβαρότερες είναι ωστόσο οι συνέπειες για άτομα με καρκίνο του παχέος εντέρου, με τον διαβήτη να μειώνει σημαντικά το προσδόκιμο επιβίωσης σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύεται στο CANCER.
Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Δρ Kuo‐Liong Chien από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Ταϊβάν, εξέτασε στοιχεία αναφορικά με την ασφάλιση υγείας και τους θανάτους από το εθνικό μητρώο καρκίνου της χώρας για 59.202 άτομα με καρκίνο του παχέος εντέρου σταδίου Ι έως ΙΙΙ, τα οποία είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των όγκων. Από το συνολικό δείγμα, οι 9.448 είχαν εμφανίσει υποτροπή και 21.031 είχαν καταλήξει από οποιαδήποτε αιτία κατά τη διάρκεια της περιόδου που διερευνήθηκε.
Σε σύγκριση με τους ογκολογικούς ασθενείς χωρίς διαβήτη, όσοι είχαν τη μεταβολική νόσο χωρίς επιπλοκές διέτρεχαν ελάχιστα ή μικρής στατιστικής σημασίας υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από κάθε αιτία και από καρκίνο. Οι διαβητικές επιπλοκές εντούτοις συνδέθηκαν με 85% μεγαλύτερες πιθανότητες θανάτου από οποιαδήποτε αιτία και 41% από καρκίνο. Οι συσχετίσεις ήταν πιο έντονες στις γυναίκες και στους ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου σε πρώιμο στάδιο.
Επίσης, σε σύγκριση με τους ασθενείς χωρίς διαβήτη, η μεταβολική νόσος με ή χωρίς επιπλοκές συνδέθηκε με 10-11% υψηλότερο κίνδυνο υποτροπής.
Για τη σχέση μεταξύ σοβαρότητας του διαβήτη και κακής πρόγνωσης στον καρκίνο του παχέος εντέρου εμπλέκονται πιθανώς διάφοροι μηχανισμοί, στους οποίους περιλαμβάνονται διάφορες οδοί και αντιδράσεις που προκαλούνται από τα υψηλά επίπεδα ινσουλίνης και γλυκόζης στο αίμα, καθώς και τις αυξημένες φλεγμονώδεις αποκρίσεις, χαρακτηριστικό γνώρισμα του διαβήτη τύπου 2.
«Αν και παρατηρήθηκε μεγαλύτερος επιπολασμός του διαβήτη σε ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου, η μελέτη υποδηλώνει ότι η συντονισμένη ιατρική φροντίδα με τη συμμετοχή διαφόρων ειδικοτήτων μπορεί να συμβάλει στην πρόληψη των διαβητικών επιπλοκών, βελτιώνοντας ενδεχομένως τα μακροπρόθεσμα ογκολογικά αποτελέσματα του καρκίνου του παχέος εντέρου, ιδίως στις γυναίκες και στους ασθενείς με την κακοήθεια σε πρώιμο στάδιο», δήλωσε ο Δρ Chien.
