Ακόμα μια επικίνδυνη συνέπεια από τη συσσώρευση του λίπους αποκαλύπτει νεότερη μελέτη, που αφορά αυτή τη φορά τις γυναίκες και την εκδήλωση καρκίνου. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με Ισπανούς ερευνητές, περίπου το 40% των ορμονοθετικών περιπτώσεων καρκίνου του μαστού μετά την εμμηνόπαυση, ενδεχομένως να σχετίζεται με την υπερβολική συγκέντρωση σωματικού λίπους.
Το ποσοστό αυτό είναι σημαντικά υψηλότερο από το ένα στα 10 τέτοια περιστατικά που αποδίδονται σήμερα στο υπερβολικό βάρος με τη χρήση του ευρέως χρησιμοποιούμενου μέτρου του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), αναδεικνύοντας ότι η πραγματική επίπτωση της παχυσαρκίας στον κίνδυνο καρκίνου του μαστού έχει πιθανότατα υποτιμηθεί, σύμφωνα με τους ερευνητές. Όπως επισημαίνουν, ο ΔΜΣ δεν είναι απαραίτητα ένα πολύ ακριβές μέτρο του σωματικού λίπους, ιδίως σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, επειδή δεν λαμβάνει υπόψη την ηλικία, το φύλο ή την εθνικότητα.
Για να αποδείξουν αυτόν τον ισχυρισμό, έκαναν μια σύγκριση μεταξύ του ΔΜΣ και μιας άλλης επικυρωμένης μέτρησης του σωματικού λίπους που λαμβάνει υπόψη την ηλικία και το φύλο, την CUN-BAE, σε 1.033 λευκές μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με καρκίνο του μαστού και 1.143 γυναίκες χωρίς τη νόσο, αλλά με αντιστοίχιση ως προς την ηλικία, το φύλο και τη γεωγραφική περιοχή.
Η μελέτη αξιολόγησε συνολικά τους περιβαλλοντικούς και γενετικούς παράγοντες που σχετίζονται με τον καρκίνο του εντέρου, του μαστού, του στομάχου και του προστάτη και τη χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία μεταξύ 20-85 ετών. Συνεπώς, όλες οι γυναίκες ερωτήθηκαν σχετικά με τους παράγοντες κινδύνου που ενδέχεται να επηρεάσουν: κοινωνικοδημογραφικά στοιχεία, τρόπος ζωής και προσωπικό/οικογενειακό ιατρικό και αναπαραγωγικό ιστορικό. Αντίστοιχα, συλλέχθηκαν πληροφορίες σχετικά με τις διατροφικές τους συνήθειες και την κατανάλωση αλκοόλ μεταξύ των ηλικιών 30 και 40 ετών.
Ο δείκτης CUN-BAE κατηγοριοποιεί το σωματικό λίπος σε: λιγότερο από 35%, 35-39,9%, 40-44,9% και 45% και άνω. Ο ΔΜΣ ταξινομεί το βάρος ως εξής: λιγότερο από 25 kg/m2- 25-29,9- 30-34,9- και 35 και άνω. Ο μέσος ΔΜΣ ήταν λίγο πάνω από 26 στην ομάδα σύγκρισης και λίγο πάνω από 27 στις γυναίκες με καρκίνο του μαστού, ενώ ο μέσος όρος CUN-BAE ήταν λίγο κάτω από 40% και σχεδόν 40,5%, αντίστοιχα.
Ο ΔΜΣ κάτω από 25 (σημείο αναφοράς) παρατηρήθηκε στο 45% των γυναικών της ομάδας σύγκρισης και στο 37% των γυναικών με καρκίνο του μαστού. Αντίστοιχα, ο ΔΜΣ 30 και άνω, που αντιστοιχεί σε παχυσαρκία, παρατηρήθηκε στο 20% και σε λίγο πάνω από το 24%, αντίστοιχα.
Ο δείκτης CUN-BAE κάτω του 35% (αναφοράς) παρατηρήθηκε στο 20,5% των γυναικών της ομάδας σύγκρισης και στο 16% εκείνων με καρκίνο του μαστού. Οι τιμές του CUN-BAE 40% ή άνω παρατηρήθηκε σε λίγο πάνω από το 46% των γυναικών στην ομάδα σύγκρισης και στο 53% εκείνων με καρκίνο του μαστού. Αντίστοιχα, οι τιμές CUN-BAE 45% ή άνω συσχετίστηκε με υπερδιπλασιασμό του κινδύνου εμφάνισης μετεμμηνοπαυσιακού καρκίνου του μαστού σε σύγκριση με ένα CUN-BAE κάτω του 35%.
Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκε παρόμοια τάση για τον ΔΜΣ, γεγονός που ώθησε τους ερευνητές να εκτιμήσουν ότι το 23% των περιπτώσεων καρκίνου του μαστού αποδίδονταν σε υπερβολικό σωματικό λίπος με τη χρήση του ΔΜΣ, αλλά το 38% με τη χρήση του CUN-BAE. Ωστόσο, οι διαφορές αυτές ήταν εμφανείς μόνο για τους ορμονοθετικούς καρκίνους (680 περιπτώσεις), για τους οποίους τα εκτιμώμενα ποσοστά που αποδίδονταν στην περίσσεια σωματικού λίπους ήταν 20% (ΔΜΣ) και 42% (CUN-BAE).
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι ο αντίκτυπος στον πληθυσμό μπορεί να υποτιμάται όταν χρησιμοποιούνται οι παραδοσιακές εκτιμήσεις του ΔΜΣ και ότι θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη πιο ακριβείς μετρήσεις του σωματικού λίπους, όπως η CUN-BAE, όταν εκτιμάται το καρκινικό φορτίο που αποδίδεται στην παχυσαρκία στον μετεμμηνοπαυσιακό καρκίνο του μαστού» καταλήγουν οι ερευνητές.
Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για τον σχεδιασμό αποτελεσματικών πρωτοβουλιών πρόληψης, προσθέτουν.
