Από αναγνώστρια λάβαμε την παρακάτω επιστολή:
«Αγαπητό creta24,
με λύπη μου διαπίστωσα πως δημιουργήθηκε στο facebook μια ομάδα με το όνομα «Κανένα παιδί με μάσκα στο σχολείο», από την οποία μάλιστα δέχτηκα πρόσκληση τόσο εγώ όσο και φίλοι μου.
Δέχτηκα την πρόσκληση χθες το μεσημέρι και αρχικά το θεώρησα αστείο, τόσο μάλιστα που το έστειλα στον σύζυγό μου και το σχολιάσαμε.
Αργά το βράδυ και αφού είχα βάλει για ύπνο τα δύο μου παιδιά, χαζεύοντας στο διαδίκτυο έπεσα πάνω στην ανάρτησή σας με τις δηλώσεις του παιδιάτρου κ. Δαρζέντα, απόσπασμα των οποίων παραθέτω προς διευκόλυνση των αναγνωστών.
«Αν ο κορωνοϊός δεν οδηγούσε στο θάνατο κυρίως ηλικιωμένους, αλλά παιδιά, θα βάζαμε τα παιδιά μας να φοράνε μάσκες;…Θα πρέπει να δώσουμε στα παιδιά να καταλάβουν ότι μπορεί εκείνα να μην αντιμετωπίζουν σοβαρό κίνδυνο, αλλά αν φοράνε μάσκα, μπορούν να σώσουν τους παππούδες τους. Κι έτσι τα παιδιά λαμβάνουν το μήνυμα ότι η κοινωνία νοιάζεται για όλες τις ζωές κι είναι σαν να τους δίνουμε την υπόσχεση ότι η πολιτεία θα τα προσέχει το ίδιο, μέχρι να γίνουν 100 ετών!»
Αν και δεν συμφωνώ με την τοποθέτηση στο σύνολό της, αφού θεωρώ πως σε καμία περίπτωση τα παιδιά μας δεν πρέπει να θεωρήσουν ότι η πολιτεία θα τα προσέχει, αντιθέτως θα πρέπει να αναπτύξουν -δυστυχώς- από πολύ μικρά την δεξιότητα να προσέχουν και να υπερασπίζονται τον εαυτό τους, εν τούτοις συμφωνώ πως η χρήση μάσκας είναι μονόδρομος.
Και αυτό γιατί θα πρέπει να μάθουν πως να προστατευθούν από το ιό, αλλά και πως να προστατεύσουν τους αγαπημένους τους.
Και τότε ανέτρεξα και πάλι στην ομάδα που με …κάλεσε να γίνω μέλος της και με ακόμα μεγαλύτερη θλίψη και απορία συνειδητοποίησα πως σε λιγότερο από 8 ώρες είχε αποκτήσει περισσότερα από 5.000 μέλη.
Θέλω να τονίσω πως κάθε άποψη είναι σεβαστή, ωστόσο μια τέτοια «κίνηση» θέτει σε κίνδυνο την υγεία των άλλων παιδιών, εκείνων που οι γονείς τους έχουν επιλέξει να φορούν μάσκα σε όλους τους κλειστούς χώρους, πολύ πριν μας το επιβάλλουν οι ειδικοί.
Ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά είναι και τα δικά μου. Θεωρώ πως έτσι προστατεύω τόσο εκείνα, όσο εμένα και τον σύζυγό μου αλλά κυρίως τους γονείς μας με τους οποίους ερχόμαστε σχεδόν καθημερινά σε επαφή.
Αναρωτιέμαι λοιπόν τι πιστεύουν για τον κορωνοϊό οι άνθρωποι που ξεκίνησαν αυτή την επικίνδυνη ομάδα, δεν αντιλαμβάνονται τον πιθανό κίνδυνο για τους ίδιους ή για τα παιδιά τους, είναι τόσο βέβαιοι ότι είναι άτρωτοι;
Δεν θέλουν τα παιδιά τους να συνεχίσουν να πηγαίνουν σχολείο και τους επόμενους μήνες, δεν ένιωσαν πόσο μεγάλο κενό μαθησιακά αλλά κυρίως ψυχολογικά τους δημιούργησε η περυσινή κουτσουρεμένη χρονιά;
Η έστω δεν εργάζονται; Πως θα ανταποκριθούν στην καθημερινότητά τους αν τα παιδιά σταματήσουν τον Οκτώρη να πηγαίνουν σχολείο από μια πιθανή εξάπλωση του ιού;
Και τέλος σε ποια χώρα ζουν, γιατί τουλάχιστον η ελληνική οικογένεια (αφού την ελληνική σημαία επέλεξαν να βάλουν στη μάσκα που δεν θέλουν να φορέσουν τα παιδιά τους) είναι εκείνη που συνδέει τρεις γενιές, με σχέσεις στενές, με καθημερινή επαφή, με πολλή αγάπη».
