Την πεποίθηση ότι η κλιματική κρίση, δεν είναι πλέον στην σφαίρα των επιστημόνων αλλά «είναι δίπλα μας», εξέφρασε μιλώντας στον Περιφερειακό Τηλεοπτικό Σταθμό CRETA και στον Σωτήρη Μεταξά, ο αντιπεριφερειάρχης Διεθνών Θεμάτων και Περιβαλλοντολόγος Γιώργος Αλεξάκης.
«Η κλιματική κρίση, δεν είναι στην σφαίρα των παρατηρητών, των επιστημόνων αλλά είναι εδώ δίπλα μας. Στον Άγιο Θωμά, στην Εύβοια, το ζούμε, το ζει η Κρήτη, η Ελλάδα με τις φωτιές που είδαμε στην κεντρική Ελλάδα. Το ζει η Ευρώπη, είχαμε πλημμύρες στη Γερμανία πριν από λίγες ημέρες και αυτή η οργανωμένη χώρα θρηνεί νεκρούς που δεν μπόρεσε ούτε το δικό της σύστημα πολιτικής προστασίας να προασπίσει την ανθρώπινη ζωή» τόνισε ο κ. Αλεξάκης.
Πρόσθεσε δε, πως η κλιματική κρίση είναι εδώ. Στη γειτονιά μας, το σπίτι μας, μπαίνει από την φωτιά, τον καύσωνα, τις πλημμύρες. «Είναι σπουδαίο θέμα, είναι παγκόσμιο, δεν είναι εθνικό μόνο ούτε περιφερειακό. Γιατί συμβαίνουν αυτά; Οι επιστήμονες είπαν πριν από χρόνια ότι αυτό το οικονομικό βιομηχανικό μοντέλο ανάπτυξης παράγει αέρια που το έλεγαν φαινόμενο του θερμοκηπίου, που λειτουργούν ως περίβλημα γύρω από τη γη, με αποτέλεσμα να ζεσταίνεται η γη, το έδαφος και το νερό και αυτό να αρχίσει να λειτουργεί σωρευτικά, με αποτέλεσμα να έχουμε μια αύξηση της στάθμης της θάλασσας, αύξηση της θερμοκρασίας, διαφοροποίηση του βαθμού τήξης των πάγων, να έχουμε διάβρωση στις ακτές, ερημοποίηση, ξηρασίες και στη συνέχεια πλημμύρες, φωτιές. Άρα ξέρουμε γιατί προέρχεται και από που, αυτό».
Ο κ. Αλεξάκης εξήγησε ότι πολλές χώρες δεν δέχτηκαν την Συμφωνία των Παρισίων, πολλές χώρες δεν τη δέχτηκαν, δεν την εφαρμόζουν και άλλες δεσμεύτηκαν ότι πετύχουν την μείωση διοξειδίου του άνθρακα αλλά δεν το έκαναν. «Είναι θέμα παγκόσμιο, πρέπει όλες οι χώρες να συμφωνήσουν, πιο πολύ οι χώρες που παράγουν τα πιο πολλά αέρια. Πως δουλεύει αυτό; Λες ας μην κάνω κάτι εγώ αφού δεν κάνει η Αμερική. Οι λύσεις συντίθενται τοπικά και αθροίζονται, όλοι πρέπει να κάνουμε κάτι, ένα μεγάλο πρόβλημα είναι τα ορυκτά καύσιμα, το διοξείδιο του άνθρακα, πηγάζει εκεί άρα πρέπει να δούμε τη χρήση ενδιάμεσων αερίων. Πρέπει να σκεφτούμε τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας σε όλες τις μορφές τους. Τα θαλάσσια αιολικά πάρκα που έχουν ενδιαφέρον, όλα αυτά να τα βάλουμε στην ατζέντα μας».
Σύμφωνα με τον κ. Αλεξάκη, το Εθνικό Αστεροσκοπείο μετράει τη θερμοκρασία στην Αττική και τα τελευταία 40 χρόνια έχει βρεθεί με στοιχεία, ότι αυξήθηκε 1.5 βαθμό, κάτι που είναι πολύ σημαντικό. «Αυτός ο 1.5 βαθμός είναι πολύ πάνω από τον αντίστοιχο παγκόσμιο μέσο όρο, που είναι 0.5 βαθμός. Άρα η Ελλάδα είναι στην κόκκινη περιοχή, γιατί στη μεσόγειο είμαστε σε μια ευαίσθητη εποχή περιβαλλοντικά. Είμαι αισιόδοξος γιατί ξέρουμε το φαινόμενο επιστημονικά. Το έχουμε μελετήσει, μπορούμε να το κατανοήσουμε. Έχουμε τα πολιτικά εργαλεία, πριν λίγα χρόνια ο ΟΗΕ έθεσε τους 17 στόχους για τη βιώσιμη ανάπτυξη, δεν έχουμε παρά να τους ενσωματώσουμε στην πολιτική μας. Η Ε.Ε. συμφώνησε στο Green Deal, που είναι η απάντηση στην περιβαλλοντική κρίση και έρχονται το ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης για να κάνουμε τις υποδομές μας ανθεκτικές στην κλιματική αλλαγή. Μας λείπει μια νέα αλυσίδα συνεργασίας».
Ο κ. Αλεξάκης σχολίασε πως σε αυτή την πολυεπίπεδη διακυβέρνηση, όλοι έχουν ένα διαφορετικό ρόλο συμπληρωματικό. «Καταλήγουμε στα μέτρα προστασίας, επιτήρησης, στους δρόμους που πρέπει να υπάρξουν και στα δάση για να υπάρχει ανάκαμψη της φωτιάς, στην πρόληψη, στην εκπαίδευση για την πολιτική προστασία. Άρα χρειάζεται ένα restart, μια νέα αρχή η οποία με το μάθημα – πάθημα θα πρέπει να τα ξαναβάλουμε κάτω και η πρώτη άσκηση που έχουμε μπροστά μας, είναι στις περιοχές που έχουν πληγεί τώρα. Να γίνει σωστή αντιμετώπιση μέχρι το φθινόπωρο γιατί είναι σίγουρο ότι στις περιοχές αυτές θα έχουμε πλημμύρες».
Αναφέρθηκε και στην αναδάσωση λέγοντας, πως οι γεωτεχνικοί επιστήμονες έχουν συγκεκριμένες μεθολογίες. «Ξεκινώντας από το έδαφος, απομακρύνουν τις καμένες ύλες από το έδαφος. Από το τι είδους δέντρο θα φυτέψουν, πρέπει να ακούμε τους δασολόγους και να μην κάνει ο καθένας του κεφαλιού του».
Κλείνοντας, ανέφερε πως είναι εύκολο να κουβεντιάζει κάποιος για ένα συντονισμένο σχέδιο σε τοπικό επίπεδο, όμως απαιτεί συνεργασία όλων των επιπέδων. «Της τοπικής αυτοδιοίκησης, κράτους, θεσμικών φορέων, εθελοντικών οργανώσεων, πολιτών. Είναι πολύ δύσκολο αλλά αναγκαίο, πρέπει να το κάνουμε. Μια νέα αλυσίδα συνεργασίας, χρειάζεται να μάθουμε να συνεργαζόμαστε, ο καθένας από το ποσοστό του, συμπληρωματικά. Για τον Έλληνα είναι δύσκολο αλλά πρέπει να το μάθουμε».
